Η κρατούσα άποψη θεωρεί πολύ μεγάλη την πιθανότητα να επιστρέψει ο Donald Tramp στην προεδρία των ΗΠΑ.

Δύο είναι οι λόγοι κυρίως: ο έλεγχος που ασκεί ο πρώην πρόεδρος στο κόμμα των Ρεπουμπλικάνων και οι χαμηλές δημοσκοπικές επιδόσεις του νυν προέδρου Jo Biden.

Ο έλεγχος βασίζεται πρωταρχικά στον φόβο του πολιτικού κόστους, αν ένας ρεπουμπλικάνος πολιτικός τολμήσει να  διαφωνήσει με τον πρώην πρόεδρο και προκαλέσει την οργή του. Με κύριο όπλο την λεκτική βία, ο Tramp κατόρθωσε να επιβάλλει επιφανειακή συμφωνία όσον αφορά τον απόλυτα ψευδή ισχυρισμό του, ότι η εκλογή του αντιπάλου του ήταν αποτέλεσμα εκλογικής νοθείας.  Επειδή απευθύνεται σε ακροατήριο που χαρακτηρίζεται από ημιμάθεια, έντονη εσωστρέφεια και βαθιά οικονομική δυσπραγία, ο Tramp μπορεί να κινητοποιεί μάζες κατά των πραγματικών ή κατά φαντασία αντιπάλων του. Εξάλλου, o Tramp βασίζεται τις συνταγές του Goebbels – όσο μεγαλύτερο το ψέμα και όσο πιο συχνά επαναλαμβάνεται, τόση μεγαλύτερη η πιθανότητα να εκληφθεί ως η αλήθεια.

Ο Biden υποφέρει δημοσκοπικά κυρίως λόγω της ηλικίας του και τις υποψίες για την πνευματική του διαύγεια. Οι Αμερικανοί παίρνουν πολύ σοβαρά το θέμα της υγείας του προέδρου τους – γι’ αυτό και ο ιατρικός έλεγχος είναι συνεχής και στενός – άσχετα αν δεν δημοσιοποιούνται πάντα όλα τα αποτελέσματα. Στη βάση αυτή, ο Biden ίσως πληρώσει ακριβά την υποβάθμιση της αντιπροέδρου του Kamala Harris – που εμποδίζει την προβολή της ως πράγματι ικανή αντικαταστάτης του σε επείγουσα περίπτωση.

Ο νυν πρόεδρος, βέβαια, προΐσταται μίας ισχυρής, ακμάζουσας οικονομίας, με ελεγχόμενο πληθωρισμό και χαμηλή ανεργία. Αν, μάλιστα, αποδειχθεί ορθή η πρόβλεψη του Paul Krugman για επικείμενη μείωση των επιτοκίων από την κεντρική τράπεζα (Fed), τότε ο Biden θα έχει ένα ισχυρό όπλο στα χέρια του απέναντι στον Tramp.

Το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, εξάλλου, υποχρεώνεται συχνά να συμβιβαστεί και να στηρίξει πρωτοβουλίες των Δημοκρατικών, απλά διότι οι απαιτήσεις και ακραία φρασεολογία της άκρας δεξιάς του κόμματος στερούνται λογικής. Η προσπάθεια, για παράδειγμα, της ακραίας μικρής ομάδας που εκπροσωπείται από  μέλη όπως ο.χ. οι Jim Jordan, Marjorie Taylor Greene,  Elise Stefanic, Lauren Boebert κ.α.,  να ταπεινώσει τους Δημοκρατικούς οδηγώντας τις ΗΠΑ σε χρεοκοπία, δεν βρίσκει πολλούς υποστηρικτές. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι αυτή η ομάδα πρωτοστάτησε στην καθαίρεση του δικού της προέδρου της Βουλής Kevin McCarthy ο οποίος είχε υποχρεωθεί να συμβιβαστεί με τους Δημοκρατικούς στο θέμα του προϋπολογισμού, και ο νέος πρόεδρος που εξέλεξαν στην θέση του, Mike Johnson υποχρεώθηκε να κάνει ακριβώς το ίδιο—εκθέτοντας έτσι το σύνολο του κόμματος στην χλεύη των ψηφοφόρων και αναδεικνύοντας τις έντονες αντιθέσεις μέσα στο κόμμα του Tramp.

Δεν πρέπει να παραβλέπεται, επίσης, η επίπτωση που έχει στο εκλογικό σώμα η σωρεία των ποινικών και αστικών διώξεων που αντιμετωπίζει ο Tramp. Μέχρι στιγμής, παρά τις μεγάλες καθυστερήσεις που πετυχαίνουν οι διαρκείς δικονομικοί ελιγμοί του, οι δίκες προχωρούν και είναι πολύ πιθανό 2 τουλάχιστον να έχουν ολοκληρωθεί πρωτοβάθμια μέσα στο καλοκαίρι. Μία εξάλλου, αστική, στη Νέα Υόρκη, θα του δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα καθώς δεν επιδέχεται ομοσπονδιακή έφεση και ούτε ο ίδιος μπορεί να την ανατρέχει συγχωρώντας τον εαυτό του αν γίνει πρόεδρος.

Μία έστω και πρωτοβάθμια καταδίκη του Tramp θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υποψηφιότητα του, ενώ η δίκη στη Νέα Υόρκη που θα ολοκληρωθεί σύντομα, θα δημιουργήσει στον ίδιο, στην οικογένεια του και στις επιχειρήσεις του σοβαρότατο οικονομικό πρόβλημα.

Ντροπιάζοντας την Αμερική στα μάτια του δημοκρατικού κόσμου σε διεθνές επίπεδο, ο αυταρχικός και διεφθαρμένος Tramp στηρίζεται σε μία ομάδα οπαδών που εθελοτυφλούν ως προς τον ίδιο αλλά ταυτόχρονα φροντίζουν να βελτιώσουν την προοπτική εκλογής του με αλλαγές στα όρια των εκλογικών περιφερειών και δημιουργώντας εμπόδια στην ψήφο ομάδων που πρόσκεινται στο Δημοκρατικό κόμμα.

Ο Tramp θα εκλεγεί ως ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων αλλά θα χάσει τις ομοσπονδιακές εκλογές.

Το κλειδί είναι στα χέρια  (α) εκείνων των ρεπουμπλικάνων που σήμερα κρύβουν την κομματική τους θέση (τους λεγόμενους RINO—republican in name only) καθώς διαφωνούν με τον Tramp αλλά φοβούνται να το πουν και να το δείξουν, καθώς και, (β) των ανεξάρτητων. Οι τελευταίοι κρίνουν σήμερα τον Biden και ζητούν άλλο υποψήφιο για τους Δημοκρατικούς. Φτάνοντας, όμως, στις κάλπες και αντιμετωπίζοντας το δίλημμα Tramp ή Biden, η επιλογή τους θα είναι υποχρεωτικά ο νυν πρόεδρος.

Με την λογική του επιλέγω το μικρότερο από δύο κακά, ή του μη χείρον βέλτιστον, ο Tramp θα υποστεί ήττα το Νοέμβριο του 2024.

Θα ομολογήσω, πάντως, ότι το αντίθετο είναι πολύ επώδυνο για να είναι αποδεκτό ως γεγονός.

Διαβάστε επίσης

Απομένει μόνο η έκδοση του πιστοποιητικού θανάτου