Η εποχή των μεγάλων διλημμάτων είναι πια μια ζέουσα πραγματικότητα για τις αγορές. Το μετέωρο βήμα των διεθνών χρηματιστηρίων αντικατοπτρίζει κατ’ αρχήν το ανοικτό ερώτημα για τις οικονομίες και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, που με τη σειρά τους κινούνται ανάμεσα στην επιβράδυνση και στο ζοφερό ενδεχόμενο της ύφεσης.

Στην όλη εξίσωση προστίθεται τώρα κι ένας ακόμη «άγνωστος Χ». Γέννημα των ασύμμετρων καταστάσεων, που πυροδότησε η αμερικανική επιδρομή στο Ιράν, βάζοντας ξανά στο κάδρο των εξελίξεων τη γεωπολιτική αστάθεια.

Την ίδια στιγμή στο περίπλοκο κόσμο των επενδυτικών κεφαλαίων κάπου 12 τρισ. δολάρια παραμένουν αγκιστρωμένα στις αρνητικές αποδόσεις των ομολόγων. Τα μακροπρόθεσμα επιτόκια των οποίων έχουν κατρακυλήσει τόσο χαμηλά, όσο ήταν και στην εποχή της Βαβυλώνας… Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ομόλογα με αρνητικά επιτόκια, υπερβαίνουν ως τάξη μεγέθους την τρέχουσα αγοραία των περίπου 190.000 τόνων χρυσού, που έχουν εξορυχθεί ανά τους αιώνες και τιμολογούνται τώρα στα 8,9 τρισ. δολάρια…

Οι συσχετισμοί αυτοί έρχονται επίσης να καταδείξουν ότι αποδόσεις «χτίζονται» πλέον με ολοένα και μεγαλύτερο, αναλαμβανόμενο ρίσκο.

Εκ των πραγμάτων, το μέγα ερώτημα και δίλημμα ταυτόχρονα για τους επενδυτές είναι το εάν οι μετοχές θα συνεχίσουν να ηγούνται των αποδόσεων ή αν, εν τέλει, η στροφή στη ασφάλεια, που εκφράζει ο «βασιλιάς» των μετάλλων, θα προσφέρει τα περισσότερα κέρδη. Από εδώ και πέρα.

Καθώς κανένας ποτέ δεν έχει τη δυνατότητα να προβλέψει το μέλλον, μένουν οι απόψεις της μίας πλευράς που ξιφουλκεί έναντι της άλλης. Εκθειάζοντας αντίστοιχα τα προτερήματα, είτε των μετοχών, είτε του πολύτιμου μετάλλου.

Ωστόσο, πέρα από τους κάθε είδους βερμπαλισμούς, υπάρχει και η «ψυχρή γλώσσα» των αριθμών, ικανή να προσφέρει ένα επιπρόσθετο «εργαλείο» στη σφαιρική αξιολόγηση. Βασιζόμενη στη διαχρονική ανάλυση των στοιχείων, τα οποία και αποτυπώνουν τους συσχετισμούς αποτίμησης του χρυσού με τον αμερικανικό Δείκτη Dow Jones. Toν «δείκτη των δεικτών» δηλαδή, ο οποίος αναμφίβολα δίνει κατεύθυνση στο παγκόσμιο χρηματιστηριακό στερέωμα.

 Πόσες λοιπόν είναι οι… ενδεδειγμένες ουγγιές χρυσού που θα πρέπει να εισφέρει κάποιος, προκειμένου να αγοράσει τον αμερικανικό Δείκτη-βαρόμετρο για όλα τα χρηματιστήρια της οικουμένης, αν η κάθε μονάδα του «εκφράζεται» σε δολάριο;

Η απάντηση είναι 13,2 ουγγιές χρυσού. Διότι αυτός είναι ο μέσος όρος της αναλογίας χρυσού- Dow Jones στα τελευταία 49 χρόνια. Αρχής γενομένης από τις 15 Αυγούστου του 1971, όταν, επί προεδρίας Νίξον, καταργήθηκε ο «χρυσός κανόνας» και έφ’ εξής δεν υπάρχει κανένας περιορισμός και καμία υποχρέωση των κεντρικών τραπεζών, στο να αντιστοιχίζεται το χρήμα που «κόβουν» με ίσης αξίας χρυσάφι. Τότε λοιπόν, η τιμή του πολύτιμου μετάλλου ήταν στα 42,22 δολάρια, ενώ ο Dow Jones βρισκόταν στις 887,9 μονάδες, που μεταφραζόμενες σε δολάρια, αντιστοιχούσαν σε 21,03 ουγγιές χρυσού.

Ο κρίσιμος μέσος όρος και το συγκριτικό πλεονέκτημα

Στην πορεία των χρόνων, ο μέσος όρος διαμορφώθηκε στο 13,2 που δείχνει ότι πάνω από αυτήν τη αναλογία οι μετοχές είναι υπερτιμημένες σε σχέση με την τιμή του χρυσού. Ενώ αντίθετα κάτω από αυτήν την τιμή, υπερτιμημένος ήταν ο χρυσός, έναντι των μετοχών. Μέχρι που ερχόταν η διορθωτική μεταβολή, που πριμοδοτούσε είτε την άνοδο του χρυσού και τη συνακόλουθη πτώση των μετοχών, είτε το αντίστροφο.

Xθες το βράδυ και μετά από το διάγγελμα Τραμπ, ο Δείκτης Dow Jones έκανε πράξεις στις 28.788,5 μονάδες. Την ίδια στιγμή ο χρυσός «έπαιζε» στα 1.555,20 δολάρια (ή 1.398,98 ευρώ) έχοντας υποχωρήσει περίπου 55 δολάρια από το υψηλό του τελευταίου 24ώρου. Μεταφραζόμενη σε δολάρια η τιμή του αμερικανικού Δείκτη, αντιστοιχούσε σε 18,5 ουγγιές χρυσού.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες και προκειμένου να αποκατασταθεί η διαχρονικά «αρμονική» σχέση των δύο συγκριτικών πόλων, δύο τινά μπορούν να συμβούν:

Το πρώτο είναι να παραμείνει ο χρυσός στα τρέχοντα επίπεδα τιμών. Στην περίπτωση αυτή, ο Dow Jones θα πρέπει να υποχωρήσει στις 20.528,64 μονάδες (-28,7% δηλαδή) έτσι ώστε η δολαριακή του αποτίμηση να ισοδυναμεί με 13,2 ουγγιές χρυσού… Όπως είναι ο μέσος όρος διαχρονικά.

Το δεύτερο είναι να παραμείνει ο αμερικανικός δείκτης στα τωρινά επίπεδα τιμών. Σε αυτό το ενδεχόμενο ο χρυσός θα πρέπει να ανέβει στα… 2.180,94 δολάρια ανά ουγγιά (40,2%) προκειμένου και πάλι να αποκατασταθεί η συγκριτική σχέση του 13,2 με τον Dow Jones.

Και στις δύο βασικές περιπτώσεις το πλεονέκτημα στις αποδόσεις φαίνεται να το έχει ο χρυσός και όχι οι μετοχές. Χωρίς φυσικά να απαντάται το πότε μπορεί να γίνει η μεταστροφή… Επί του παρόντος η καμπύλη των συγκρίσεων παραμένει ανοδική για τις μετοχές, αλλά η ενδεχόμενη έξαρση της γεωπολιτικής ανασφάλειας, η πορεία των οικονομιών προς την ύφεση, όπως επίσης και η πιθανή εξασθένηση του δολαρίου, θα σηματοδοτήσουν τη μεγάλη ρεβάνς για το πολύτιμο μέταλλο. Μέχρι τότε διαλέγετε και παίρνετε. Μετοχές ή χρυσό;