Μετά τις φιέστες η πολιτικό-οικονομική πραγματικότητα

Τώρα που τελείωσαν οι γιορτές και τα πανηγύρια, ο πολιτικός κόσμος θα έρθει ξανά σε επαφή με την πραγματικότητα που έχασε μέσα στην ομίχλη της προεκλογικής μέθης.

Τα ωραία λόγια τελείωσαν, οι απεριόριστες φιλοδοξίες προσγειώθηκαν, οι υποσχέσεις μαζεύτηκαν.

Ο μικρόκοσμος της ελληνικής πολιτικής σκηνής ανακαλύπτει ότι είναι κομπάρσος σε ένα παγκόσμιο θεατρικό έργο —και μάλιστα ίσα-ίσα που φαίνεται στο παλκοσένικο.

Η Ν.Δ. έχει να παλέψει με την ανάγκη εκπλήρωσης των όσων έχει αναγγείλει – και θα υποχρεωθεί να το πράξει σε περιβάλλον που απαιτεί σύνεση και προετοιμασία για τις δύσκολες ημέρες που έρχονται.

Θα ανακαλύψει ότι οι μεταρρυθμίσεις που ορθά επιδιώκει θα οδηγήσουν υποχρεωτικά σε συγκρούσεις.

Προεκλογικά φάνηκε να είναι αρεστή σε πολλούς.

Τώρα θα αποκαλυφθεί η κρυφή αντίδραση στην αλλαγή που για δεκαετίες τώρα έχει ξευτελίσει σε μεγάλο βαθμό το σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου.

Το κόμμα εξουσίας θα κριθεί από την έκβαση αυτής της μάχης.

Αν τα καταφέρει, θα είναι το μόνο της μεταπολίτευσης –με εξαίρεση το επίτευγμα του ΕΣΥ από το ΠΑΣΟΚ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανακαλύψει ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από το δίλημμα που τον ταλανίζει εδώ και μία πενταετία.

Η βιασύνη με την οποία ένα μέρος του θέλει να κλειδώσει τις εξελίξεις, αποδεικνύει ότι εξακολουθεί να μην έχει κατανοήσει ούτε την έκταση ούτε τα αίτια της ήττας του.

Το θέμα δεν είναι το ποσοστό που έλαβε και οι έδρες που κέρδισε αλλά η προσέγγιση του στον προβληματισμό της κοινωνίας.

Η εμμονική υιοθέτηση της συγκρουσιακής στρατηγικής εμποδίζει την αυτοκριτική και η απουσία αυτοκριτικής οδηγεί στην περαιτέρω απομάκρυνση του από την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα.

Το ΠΑΣΟΚ θα ανακαλύψει ότι η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα του εξασφαλίσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης – παρά μόνο αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιμείνει να αυτοκτονήσει πολιτικά.

Το ίδιο ισχύει και για την επίκληση του στις ιστορικές καταβολές του.

Τυπικά, μπορεί να καταλήξει να παίζει τον ρόλο του δεύτερου κόμματος.

Κόμμα εξουσίας δεν θα γίνει, όμως, αυτόκλητα.

Αν θέλει την θέση, οφείλει να την κερδίσει.

Θα είναι δύσκολος ο αγώνας, όχι τόσο επειδή θα έχει απέναντι του τα ορφανά του Αλέξη, όσο επειδή ο Μητσοτάκης έχει καλύψει τόσο καλά το διαθέσιμο πολιτικό φάσμα, που δύσκολα αφήνει κενό εισχώρησης σε άλλους.

Το ΚΚΕ είναι ίσως το πιο «χαλαρό» κόμμα.

Γνωρίζει ποιο είναι, που βαδίζει, τι μπορεί ρεαλιστικά να πετύχει.

Το «λίγο πάνω» του 2023 πάντα εξισορροπείται με το «λίγο κάτω» άλλων εποχών που πέρασαν, άλλων που έρχονται.

Εκπλήξεις δεν αναμένονται.

Οι αποφάσεις, η πορεία, οι πράξεις είναι σχετικά προδιαγραμμένες.

Τα αυτά ισχύουν για την Ελληνική Λύση.

Η έκταση της νίκης του Μητσοτάκη, εξάλλου, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για άλλες επιλογές.

Ερώτημα αποτελεί η στάση των μικρών, νεοεισερχομένων στη Βουλή κομμάτων.

Αν επιλέξουν να γίνουν ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα λειτουργήσουν αντίθετα με τη θέληση και τις επιδιώξεις των πολιτών.

Αν κινηθούν διαφορετικά, θα πρέπει να υιοθετήσουν στάσεις, θέσεις, προτάσεις που θα απαιτούν σοβαρή δουλειά.

Συγκροτημένη κριτική. Εναλλακτικές προτάσεις.

Το δίλημμα τους είναι το ίδιο με αυτό του ΣΥΡΙΖΑ.

Ή προσαρμόζονται και παίζουν το παιγνίδι με τους όρους της φιλελεύθερης δημοκρατίας και κινούνται εποικοδομητικά ή θα χαθούν στο τέλος της τετραετίας.

Εκτός κι αν αυτοκτονήσει η Ν.Δ.

Ένα συμπέρασμα είναι σχετικά βέβαιο.

Στις επόμενες εκλογές, το 2027 το πολιτικό σκηνικό θα είναι ριζικά διαφορετικό από το σημερινό.

Τον κύριο λόγο στις εξελίξεις θα έχει, πάντως, η Ν.Δ.

Διαβάστε επίσης:

Σαλβίνι: Να δημιουργηθεί ενιαίο σπίτι της κεντροδεξιάς, χωρίς να ασκείται βέτο

Γ. Παπανδρέου: Απαράδεκτη εξέλιξη στην επιχείρηση εξόντωσης του Ανδρέα Γεωργίου

Σπίρτζης κατά Αχτσιόγλου-Τσακαλώτου: «Το επιτελείο μας δεν γνώριζε ότι η αγορά έχει πάρει ανάσα»