Ξυπνήσαμε και το ημερολόγιο δείχνει πάλι 2011. Υπουργός Εσωτερικών είναι ο Γιάννης Ραγκούσης και ελέγχει τα σημεία στίξης στο νομοσχέδιο για τα πειθαρχικά συμβούλια των δημοσίων υπαλλήλων. Διαβάζουμε την είδηση του τώρα και είναι η είδηση του τότε, με τις βασικές αρχές να παραμένουν οι ίδιες. Πιο γρήγορες διαδικασίες, διαβάθμιση των ποινών και αποφάσεις να λαμβάνονται από όργανο δικαστών χωρίς συμμετοχή συνδικαλιστών.

 

Υπάρχουν ονοματεπώνυμα και πολιτικοί που άφησαν το νόμο Ραγκούση να παραπέσει. Δεν εφαρμόστηκε και έτσι η παρούσα κυβέρνηση τον ανακυκλώνει. Καλώς τον ανακυκλώνει επειδή ο δημόσιος υπάλληλος λογοδοτεί στους πολίτες και οφείλει να είναι παραγωγικός. Θα πείτε ότι αυτά είναι αυτονόητα, δηλαδή ο δημόσιος υπάλληλος όχι μόνο να πηγαίνει για δουλειά αλλά να δουλεύει κιόλας. Γίνονται όμως λάθη και διαπράττονται εγκλήματα.

 

Για να δούμε ποια είναι τα συνήθη παραπτώματα. Η παράβαση καθήκοντος αποτελεί το 21,7% των περιπτώσεων. Η αδικαιολόγητη απουσία καταγράφεται στο 12,4% των παραπτωμάτων. Η αμέλεια ή μη έγκαιρη εκπλήρωση καθηκόντων αντιστοιχεί στο 12,3% των περιπτώσεων. Πολύ πιο χαμηλά η υπεξαίρεση αφορά στο 1% των υποθέσεων.

 

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 2.500 υποθέσεις πειθαρχικών παραβάσεων που δεν έχουν διεκπεραιωθεί. Δεν έχουμε εικόνα για το τι ακριβώς έχει διαπράξει καθένας από αυτούς τους υπαλλήλους ούτε γνωρίζουμε επακριβώς σε ποια φάση βρίσκεται η υπόθεσή τους. Θα αλλάξει κι αυτό. Στο «Σύστημα Διαχείρισης Ανθρώπινου Δυναμικού της Δημόσιας Διοίκησης» φτιάχνεται μέθοδος παρακολούθησης της προόδου των υποθέσεων. Μπαίνει και η τηλεματική ώστε να γίνονται ον-λάιν τα δικαστήρια, όπως πλέον σε όλο τον κόσμο.

 

Γνωρίζουμε ότι στην προηγούμενη απόπειρα εκκαθάρισης (2013-2014) απομακρύνθηκαν από το δημόσιο τομέα 524 υπάλληλοι με σοβαρά πειθαρχικά παραπτώματα. Και όταν λέμε σοβαρά, εννοούμε ανθρωποκτονία, χρηματισμό, πλαστογραφία, υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος. Κάπου εκεί χρονικά ξανασυναντάμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη που ήταν υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και πίεζε για ανακατατάξεις στο δημόσιο αλλά και για την απομάκρυνση από το δημόσιο εκείνων που είχαν διαπράξει εγκλήματα (παιδόφιλοι σε σχολεία, καταχραστές εκατομμυρίων και πολλές εκατοντάδες με πλαστά πτυχία).

 

Στο σήμερα. Για να προχωρήσει πιο γρήγορα η εκκαθάριση, ο υπουργός Εσωτερικών Θοδωρής Λιβάνιος ανακοίνωσε την αντικατάσταση των πειθαρχικών συμβουλίων. Το νέο όργανο θα απαρτίζεται από λειτουργούς του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Δεν συμμετέχουν ως μέλη του οργάνου οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι. Δεν είναι άλλωστε αυτός ο ρόλος τους. Εντούτοις μπορούν να έχουν ρόλο παρατηρητή και συμβούλου που παρίσταται στις διαδικασίες εκεί όπου κρίνουν ορθό.

 

Να μην επιστρέψουμε σε καταστάσεις Πλατείας Κλαυθμώνος, πλατείας του κλάματος δηλαδή. Τον 19ου αιώνα κάθε νέα κυβέρνηση απέλυε τους δημοσίους υπαλλήλους για να διορίσει «τα δικά της παιδιά». Οι απολυμένοι συγκεντρώνονταν στην εν λόγω πλατεία, έξω από το Υπουργείο Οικονομικών κι έκλαιγαν που έχασαν τη δουλειά τους.

 

Τι θέλουμε να πούμε. Για ορισμένες περιπτώσεις οι αποφάσεις του πειθαρχικού συμβουλίου είναι μονόδρομος. Πιάστηκε κάποιος επ’ αυτοφώρω να χρηματίζεται. Παραποίησε έγγραφα για να βολέψει συγγενικό πρόσωπο. Έστειλε απόρρητα έγγραφα σε εφημερίδα. Δεν πηγαίνει ποτέ στην ώρα του για δουλειά ή δεν έχει πατήσει ποτέ το πόδι του. Αυτά τα παραπτώματα αποδεικνύονται και είναι μετρήσιμα.

 

Το συνδικαλιστικό οφείλει να παρεμβαίνει σε πειθαρχικές διώξεις όπως εκείνες για «ανάρμοστη συμπεριφορά», όπου υπάρχει περιθώριο εποικοδομητικής κριτικής. Όπως και σε διώξεις για «μη διεκπεραίωση υποθέσεων», όπου χρειάζεται ανάλυση.

 

Σε αυτό το τελευταίο. Ο ιδανικός χρόνος για διεκπεραίωση υποθέσεων κρίνεται και από μια σειρά παραγόντων. Δεν αρκεί να κατηγορηθεί ο υπάλληλος ότι άφησε σε εκκρεμότητα δέκα φακέλους, εάν έχει διεκπεραιώσει εκατό στο ίδιο χρονικό διάστημα. Εδώ όμως μπαίνει το άλλο μεγάλο θέμα, αυτό της αξιολόγησης. Ο υπάλληλος που καθυστερεί, μοιράζεται άραγε δίκαια το φόρτο εργασίας της υπηρεσίας ή κάποιοι μονίμως απόντες του φορτώνουν και τα δικά τους; Πώς ορίζεται η ανάρμοστη συμπεριφορά απέναντι σε πολίτες και συναδέλφους;

 

Σε αυτά τα ζητήματα θα είναι κρίσιμος ο συμβουλευτικός ρόλος του συνδικαλιστικού οργάνου. Αλλά την απόφαση θα την παίρνουν δικαστές, που γνωρίζουν την νομοθεσία και είναι η δουλειά τους να απονέμουν Δικαιοσύνη. Περί αυτού πρόκειται.