Ο Κώστας Αχ. Καραμανλής επέλεξε, σε συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό και Πρόεδρο της ΝΔ, να παραστεί αύριο στη Βουλή, προκειμένου να ενημερώσει για τα όσα έγιναν και δεν έγιναν επί της θητείας του, αλλά και για τα όσα έγιναν και δεν έγιναν επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Να δώσει στοιχεία για την περίφημη σύμβαση 717, όπως και γι’ αυτή με την Hellenic Train. Να δώσει απαντήσεις για την τηλεδιοίκηση.

Να αναλάβει εκ νέου και τις δικές του πολιτικές ευθύνες.
Η επιλογή δεν είναι τυχαία: Ο παραιτηθείς υπουργός, σε αντίθεση με προκατόχους του και συναδέλφους του, οι οποίοι, και στη συγκεκριμένη περίπτωση, επέλεξαν σε πρώτο χρόνο, τα Μέσα Ενημέρωσης, επιμένει θεσμικά.

Επιλέγοντας για την πρώτη δημόσια παρουσία του μετά την παραίτησή του, την κορυφαία, ίσως, Επιτροπή της Βουλής: την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας.

Το όργανο εκείνο δηλαδή, που είναι επιφορτισμένο με τον κοινοβουλευτικό έλεγχο στο επίπεδο των δύο από τους κρισιμότερους κρίκους της Δημοκρατίας, τους θεσμούς και τη διαφάνεια.

Απέναντί του, από την αντιπολίτευση, θα βρεθούν βουλευτές-μέλη της Επιτροπής. Ανάμεσά τους και ο κ. Παύλος Πολάκης του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο βουλευτής δηλαδή, οι δηλώσεις του οποίου, παρά το «συγχωροχάρτι» του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των συντρόφων του, στο όνομα του «κοινού στόχου για τη νίκη στις εκλογές», προσφάτως, χαρακτηρίστηκαν ως «συνταγματική εκτροπή» από την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων.

Δικαστές και Εισαγγελείς οι οποίοι, προσφάτως επίσης, με μια απόφαση σταθμό στα δικαστικά χρονικά, καταδίκασαν ομοφώνως τον φίλο του κ. Πολάκη και τομεάρχη Υποδομών και Μεταφορών του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Νίκο Παππά.

Νίκο Παππά ο οποίος, με το μελάνι της καταδίκης να μην έχει στεγνώσει καλά, μετά από τον χαρακτηρισμό της απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου ως «πολιτική», στο «πνεύμα της Novartis και της Siemens», και της δίκης ως χτύπημα «της παράταξής μας για να μην ξαναπληρώσουν οι πλούσιοι», βρήκε το θάρρος, προδήλως έχοντας στη φαρέτρα του αλώβητο το ηθικό πλεονέκτημα του ιδίου και της Αριστεράς, να ρητορεύσει σε μιαν άλλη Επιτροπή της Βουλής, για το δυστύχημα στα Τέμπη. Με «κορώνες» περί ηθικής, ευθύνης και αλήθειας.

Ευθύνης και αλήθειας την οποία επικαλέστηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν επιτέθηκε προσωπικά στον κ. Κ. Καραμανλή, εκτιμώντας ότι «την πρώτη μέρα έκλαψε υποκριτικά, παραιτήθηκε – όχι από ευθιξία αλλά για να μην δώσει απαντήσεις, και τώρα ετοιμάζεται για προεκλογική εκστρατεία, αφού ο κ. Μητσοτάκης θα τον έχει εκ νέου υποψήφιο σαν να μην τρέχει τίποτα». Με την Κουμουνδούρου, σε μια ακόμα εξανάσταση, να διακηρύσσει: Όχι άλλη υποκρισία. Όχι άλλη συγκάλυψη.

Απέναντι στα συγκεκριμένα πρόσωπα και λογικές, ο κ. Καραμανλής καλείται, όχι μόνο να αναλάβει εκ νέου τις πολιτικές ευθύνες του, όχι μόνο να δώσει απαντήσεις, αλλά, ουσιαστικά, να επιβεβαιώσει την ύπαρξη των δύο εντελώς διαφορετικών πολιτικών κόσμων που συγκρούονται, δυστυχώς επί πτωμάτων, αλλά για ένα ύψιστο διακύβευμα: το ποτέ ξανά.

Και το μείζον ερώτημα για τον κ. Καραμανλή είναι να απαντήσει όχι μόνο αν λειτουργούσε η περίφημη ηλεκτρονική κονσόλα, που με αυτό τον τραγικό τρόπο μπήκε στην καθημερινότητά μας, όχι μόνο γιατί «λειτουργούσε» με αυτό τον τρόπο το ανθρώπινο «δυναμικό» του μοιραίου σταθμαρχείου και οι συν αυτώ και τι απέγινε η έννοια της αξιολόγησης, όχι μόνο για τα «λίγα» μοιραία χιλιόμετρα στα οποία «χάθηκε» η τηλεδιοίκηση, αλλά πρωτίστως γιατί η ΝΔ και ο ίδιος, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, δεν συγκρούστηκαν με το βαθύ κράτος.

Αντίπαλος του κ. Καραμανλή δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Πολάκης και ο κ. Παππάς.

Όποιος μπορεί να δει την πραγματικότητα χωρίς κομματικές παρωπίδες, καταλαβαίνει ότι δουλειά του υπουργού είναι να θέτει τους κανόνες και τα πρωτόκολλα διοίκησης και όχι να ελέγχει τι κάνει ή δεν κάνει ο κάθε υπάλληλος.

Αντίπαλος του κ. Καραμανλή είναι τι έγινε και τι πρέπει να γίνει με τη στελέχωση, την εκπαίδευση, την πιστοποίηση, την αξιολόγηση, την επιλογή και την τοποθέτηση σε θέσεις, τον μηχανισμό εποπτείας, τον εσωτερικό έλεγχο, την αξιοποίηση νέων τεχνολογιών.

Και γι’ αυτά οι πολίτες οφείλουν να γνωρίζουν. Τόσο για το χθες όσο και για το αύριο.

Ώστε να αποφασίσουν νηφάλια ποιοι θα τον εκπροσωπήσουν στην επόμενη Βουλή.

Πολιτικοί και άνθρωποι σαν τον κ. Καραμανλή ή πολιτικοί και άνθρωποι όπως οι κ. Πολάκης και Παππάς;

Αυτοί που ανέλαβαν τις πολιτικές ευθύνες, χωρίς να υπάρχει υπόνοια για αδιαφάνεια;

Ή αυτοί που «επικηρύσσουν» ατιμώρητοι και παρέβησαν το καθήκον τους με τη σφραγίδα της Δικαιοσύνης;