Ότι είναι καλύτερα δεν χωρά αμφιβολία—κι ας υπάρχουν μάλλον ανυπόστατα νούμερα για ανθρώπινες ελλείψεις. Πάγια τακτική, εξάλλου, του ελληνικού πολιτικού κόσμου είναι να επιχειρεί να επιλύει τα προβλήματα με το «περισσότερα»: περισσότερα χρήματα, περισσότεροι ανθρώπινοι πόροι, περισσότερα τεχνικά μέσα. Αυτή είναι η μία πλευρά της λύσης – χωρίς να είναι επαρκής. Η δεύτερη αφορά τις διαδικασίες. Χρόνιες παθογένειες που εδράζονται στην κομματικοποίηση των μηχανισμών και των ανθρώπων δεν επιλύονται εύκολα. Ούτε άμεσα.
Η πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη πέτυχε ορισμένες σημαντικές βελτιώσεις στις διαδικασίες χρησιμοποιώντας την ψηφιακή επανάσταση ως Δούρειο Ίππο προκειμένου να υπερκεράσει τα κρατικό-κομματικά εμπόδια. Η Ν.Δ., όμως, δεν προέρχεται από παρθενογένεση: τα όρια της παρέμβασής της ήταν από την αρχή δεδομένα. Ήταν, όμως, και είναι, ευρύτερα από αυτά μέσα στα οποία κινούνται τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που υπάρχει σήμερα δεύτερη κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Στο πλαίσιο αυτό, η συζήτηση στην Βουλή θα είναι προφανώς ατελέσφορη. Ο πολιτικός μας κόσμος, συνολικά, δεν εννοεί να συνειδητοποιήσει ότι το ελληνικό κράτος έχει πέσει τόσο χαμηλά σε αποτελεσματικότητα που το «καλύτερα» δεν μετρά. Όταν το ελληνικό κράτος είναι στον πάτο του βαρελιού του Δυτικού Κόσμου από πλευράς αποτελεσματικότητας και καταφέρει να ανέβει κατά μερικά εκατοστά, τα πράγματα είναι όντως καλύτερα σε σύγκριση με πριν. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι ξαφνικά έχει αποκτήσει την ικανότητα να λύνει προβλήματα δίνοντας ρεαλιστικές και κοινωνικά ευαίσθητες λύσεις .
Κι αν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ήταν ίδια ή παρόμοια με αυτά που αντιμετωπίζαμε εδώ και δεκαετίες θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή η πρόοδος έχει πράγματι κάποιο νόημα, κάποια βελτίωση έχει πράγματι σημειωθεί. Όταν, όμως, τα προβλήματα είναι πρωτόγνωρα το «καλύτερα» δεν επαρκεί ούτε κατά διάνοια. Για παράδειγμα, η ευθύνη της κεντρικής εξουσίας δεν εξαντλείται με την χορήγηση πόρων σε μία τοπική αυτοδιοίκηση που στην συντριπτική πλειοψηφία της είναι πασίγνωστα ανίκανη και σε σημαντικό βαθμό διεφθαρμένη.
Μόνη ελπίδα για το μέλλον θα μπορούσε να δοθεί από την κυβέρνηση, αν εξαγγείλει και με ταχύτητα υλοποιήσει, ριζικές τομές στην αποκομματικοποίηση της τοπικής αυτοδιοίκησης, στην επίβλεψη που οφείλει να ασκείται και στην πολιτική διαχείρισης των δασών. Ως παράδειγμα, η εγκατάλειψη που προστάζεται μέσω του 122 πολλές φορές εντείνει το πρόβλημα. Η παραμονή ορισμένων κατοίκων μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια – όπως πασιφανώς ήταν η περίπτωση του δάσους Δαδιάς.
Σ’ ένα θέμα μπορεί η αντιπολίτευση να εκδηλώσει βάσιμη επίθεση—αυτόν της της επικοινωνίας. Εδώ η κυβέρνηση έχει ήδη υποστεί βαριά ήττα. Είναι μέρες τώρα που η χώρα ταλανίζεται με τις πυρκαγιές. Η κυβέρνηση είναι επικοινωνιακά απούσα – τόσο σε κεντρικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο. Πολύ καλές οι ενημερώσεις από το Πυροσβεστικό Σώμα. Οι πολίτες, όμως, αναζητούν την ασφάλεια – έστω και εικονική—που μπορεί να δώσει η συχνή και ακριβής ενημέρωση από την πολιτική ηγεσία. Να αισθανθούν οι πολίτες ότι υπάρχει ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ πρόνοια.
Αυτό συνέβη στην περίπτωση του covid—γι’ αυτό και η διαχείριση ήταν πετυχημένη. Επειδή οι πυρκαγιές, όμως, αντιμετωπίζονται ως ένα φαινόμενο από το παρελθόν, οι αρμόδιοι δεν σκέφτηκαν ότι πρόκειται για μία άλλη μορφή πανδημίας. Δεν επαρκεί, λοιπόν, κ. Κικίλια η θεατρική αναφορά σε νούμερα με φόντο την σοβαροφάνεια που δίνει η περιστοίχιση από μερικούς υπηρεσιακούς παράγοντες. Οι πολίτες θέλουν να ακούσουν τι κάνει, ποιες είναι οι προοπτικές και τι σκοπεύει να πράξει η πολιτική προστασία. Μιλάμε για πανδημία, κ. Κικίλια. Ούτε καν σκεφτήκατε εδώ και εβδομάδες να διορίσετε τον δικό σας Τσιόδρα, καθώς η πανδημία των πυρκαγιών θα είναι μαζί μας για πολλά χρόνια τουλάχιστον.
Διαβάστε επίσης:
Ρωσία: Συνετρίβη αεροσκάφος που επέβαινε ο Πριγκόζιν
Καβάλα: Συνεχίζεται η «μάχη» με τις φλόγες στον δήμο Νέστου
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
