Θέμα πρώτο: μην έχοντας καμία πιστευτή στον πολίτη και εφικτή οικονομικά πρόταση εξουσίας, η αντιπολίτευση θεώρησε πως μπορεί να αποδομήσει την κυβέρνηση με αφορμή τα Τέμπη. Μην έχοντας οτιδήποτε άλλο, επέλεξε να κάνει την τρίχα τριχιά, μην διστάζοντας να φτάσει μέχρι την αμφισβήτηση του ύψιστου θεσμού της δημοκρατίας, των ανόθευτων εκλογών. Έτσι, γλυκά-γλυκά, οι ευρωεκλογές κατέληξαν να θεωρούνται ψήφος εμπιστοσύνης για την κυβέρνηση, καθώς σ’ αυτές μετέφερε η αντιπολίτευση των εσωτερική πολιτική διαμάχη.
Θέμα δεύτερο: όπως σημείωσα ήδη (1/4) αυτές οι ευρωεκλογές είναι πιο σημαντικές από ποτέ. Σ’ αυτές η Ευρώπη θα αποφασίσει για το μέλλον της. Θα αποφασίσει για την ταυτότητα της και για το πως θα αντιμετωπίζει τις κρίσεις που έρχονται – τις όποιες κρίσεις. Επιλέγοντας να τις μετατρέψει σε πεδίο εθνικής κομματικής διαπάλης, τα κόμματα της αντιπολίτευσης υποβαθμίζουν τον ρόλο και την σημασία που έχει η Ευρώπη για την χώρα μας: γεωπολιτικό και οικονομικό. Για το λάθος τους αυτό και συνέπειες θα υποστούν και, ίσως, να το μετανιώσουν.
Θέμα τρίτο: η κυβέρνηση κινδυνεύει να παρασυρθεί σε μάχη στο γήπεδο που έχει διαλέξει η αντιπολίτευση. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το «η κάλπη είναι άδεια» δεν ισχύει. Η κάλπη γέμισε –και μάλιστα καθοριστικά—πριν από ένα χρόνο και παραμένει γεμάτη για μία τριετία ακόμη. Η λαϊκή εντολή δεν αλλάζει, δεν αναιρείται, δεν υποβαθμίζεται ανάλογα με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Καταλαβαίνω ότι σύσσωμη η αντιπολίτευση πολύ θα ήθελε το αντίθετο. Άλλο τα ευχολόγια, όμως, κι άλλο η σκληρή πολιτική πραγματικότητα—αυτή όπου οι αδιάβλητες εθνικές εκλογές καθορίζουν ποιος θα κυβερνήσει τον τόπο. Κανένας Κασσελάκιος Τραμπισμός, καμία ad nauseam Ανδρουλακική επανάληψη δεν πρόκειται να το αλλάξει.
Θέμα τέταρτο: η κυβέρνηση οφείλει να αντιμετωπίσει την φτιαχτή κρίση με «παγωμένο αίμα». Η φτώχεια, αχρειότητα, κακή ποιότητα των επιχειρημάτων της κατέδειξε (όπως έγραψα 30/3) ότι κινδυνεύει μόνο από τα δικά της λάθη, μόνο από τον εαυτό της. Και σημείωσα (26/3) ότι η μεταρρυθμιστική της ατζέντα αποτελεί την μόνη απάντηση στα ψεύδη, στην χυδαιότητα, στην ακρότητα των αντιπάλων της. Καιρός είναι να επικεντρωθεί στην υλοποίηση της.
Θέμα πέμπτο: το θέμα των ευρωεκλογών δεν πρέπει να πνιγεί στην κομματική λάσπη. Είναι χρέος της κυβέρνησης να αναδείξει τους κινδύνους που έρχονται, τις επιλογές που ανακύπτουν, τις συχνά δύσκολες λύσεις που προκύπτουν και να τις προτάξει της κομματικής λασπολογίας που παραπέμπει στην προηγούμενη δεκαετία–ώστε να συνειδητοποιήσουν οι πολίτες την πραγματική διακύβευση του Ιουλίου.
Θέμα έκτο και τελευταίο: οι πολίτες είναι δικαιολογημένα οργισμένοι διότι δεν ανέχονται πλέον την διαχρονική κρατική και κυβερνητική αδράνεια απέναντι στις πάγιες εθνικές στρεβλώσεις. Δεν ανέχονται επίσης τις φρούδες υποσχέσεις, την ακραία ρητορική, το πολιτικό θράσος, το προσωπικό ψέμα. Στην κυβέρνηση εναπόκειται να ξεδοντιάσει την αντιπολίτευση με βάσιμα επιχειρήματα και σαφή επικοινωνιακή πολιτική, και να αποδείξει στους πολίτες ότι αυτή μόνο όντως αντιμετωπίζει τις χρόνιες παθογένειες του ελληνικού κράτους.
Ως προς τις ευρωεκλογές; Στο κάτω-κάτω, ας πάρει η Ν.Δ. λιγότερο από 30%. Ε, και;
Διαβάστε επίσης:
Κυριάκο, πάρε τώρα αποφάσεις και… άλλαξέ τα όλα – Άρθρο παρέμβαση
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
