Και ξαφνικά η καθημερινότητα μας άλλαξε δραματικά.
Το ρεπορτάζ γίνεται μόνο τηλεφωνικά.
Τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ, στο φούρνο, στο φαρμακείο, με μάσκα και γάντια. Και με αναμονή στην ουρά.
«Πείτε πως είναι η εκδίκηση των ολοκληρωτικών καθεστώτων στο φιλελευθερισμό», σχολιάζει κάποιος στην ουρά αναμονής για το σούπερ μάρκετ.
Οι σελέμπριτι ποστάρουν φωτό «έχω κι εγώ κορονοϊό», με χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και δηλώνουν πως έκαναν το τεστ!!!
Καλά δεν είναι ελάχιστα τα τεστ και για όσους τα έχουν πράγματι ανάγκη;
Την ίδια ώρα, χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν, δίπλα μας στην Ιταλία, και στερούνται την τελευταία αγκαλιά, το τελευταίο φιλί από τους δικούς τους.
Μιλάω με γνωστό τραπεζίτη για το σοκ στην παγκόσμια οικονομία λόγω του coronavirus.
Ο τραπεζίτης ανησυχεί -δεν του αρέσει η λέξη φόβος- και επιμένει να κατεβαίνει κάθε μέρα στο γραφείο του στο κέντρο της Αθήνας. Όπως λέει, τα δύσκολα, τα πραγματικά δύσκολα, είναι μπροστά…
Ανησυχεί για το ενδεχόμενο ότι μπορεί να δημιουργηθεί μία νέα γενιά ανέργων… Για τις πληγές που θα αφήσει στην κοινωνία και την οικονομία η «μάχη» με τον αόρατο εχθρό.
Συζητάμε αρκετή ώρα…
Για τα «κόκκινα» κορονοδάνεια. Δεν θέλουμε, λέει, να την πατήσουμε όπως την πρώτη φορά με τους μπαταχτσήδες. Θα ρυθμίσουμε όλους που πράγματι πλήττονται. Τον καθένα χωριστά. Δεν θα κάνουμε τα λάθη του παρελθόντος…
Όμως ο αόρατος εχθρός «κτυπά» πολλαπλά.
Δημιουργεί ανασφάλεια που έχει να κάνει με την υγεία. Το καλό είναι ότι, όπως ανακοινώθηκε από τον Πρωθυπουργό, στα δημόσια νοσοκομεία θα προσληφθούν γιατροί, νοσηλευτές. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τους αποκάλεσε ήρωες με τις λευκές και πράσινες μπλούζες. Είναι οι ήρωες μας. Οι φύλακες άγγελοι όλων μας.
Η κυβέρνηση επιτάσσει νοσοκομεία. Διότι πρέπει να υπάρχουν διαθέσιμες κλίνες για όσους τις χρειαστούν…
Ο αόρατος εχθρός δημιουργεί οικονομική ανασφάλεια. Προς το παρόν, απαγορεύονται οι απολύσεις εργαζομένων… Όμως τι θα γίνει αν δεν ανακοπεί σύντομα η εξάπλωση του κορονοϊού, αν δεν επανέλθει η κανονικότητα σε κλάδους κομβικής σημασίας, όπως είναι ο τουρισμός; Ο τουρισμός, που δεν μετριέται μόνο στις κλίνες και τις πληρότητες, αλλά και στο έσοδο που δημιουργεί για μία σειρά επαγγέλματα, από το περίπτερο και το μίνι μάρκετ, τα ταξί και τις ταβέρνες, τα μπαρ, τα εστιατόρια, μέχρι τους τοπικούς παραγωγούς…
Οι οικονομολόγοι θεωρούν δεδομένη την ύφεση της παγκόσμιας οικονομίας. Οι αγορές είναι σε πανικό. Οι καταστάσεις πρωτόγνωρες. Σε όλα τα επίπεδα. Υγεία, οικονομία, απαγόρευση κυκλοφορίας, κλειστά σύνορα…
Ο coronavirus δοκιμάζει τις αντοχές μας. Διαταράσσει βίαια κάθε κοινωνική επαφή.
Ο φόβος του αόρατου εχθρού, ο θάνατος που αφήνει πίσω του, ασκεί ψυχολογική πίεση στους πολίτες. Σε άλλους μεγαλύτερη, σε άλλους μικρότερη.
Και μία λέξη μας κατευθύνει πλέον: Αυτοπεριορισμός.
Λέξη σωτήρια. Απαραίτητη. Αναγκαία.
Για να έχουμε αύριο θα πρέπει να επιβιώσουμε όλοι σήμερα.
Ο καθένας μόνος του.
Τα νέα παιδιά, στην πλειονότητα τους, φαίνονται εξαιρετικά συνειδητοποιημένα. Και λειτουργούν σαν σύγχρονοι Ρωμαίοι και Ιουλιέτες. Μιλούν με βιντεοκλήσεις με το ταίρι τους. Αγκαλιές και φιλιά απαγορεύονται μέχρι νεωτέρας.
Ας προσέξουμε για να μην σαλτάρουμε, μου λέει κάποια στιγμή ο τραπεζίτης.
Ξέρεις, συνεχίζει, στην τράπεζα, έχουμε γραμμή με ψυχολόγο για υποστήριξη των εργαζομένων και δεν προλαβαίνει να απαντά σε ερωτήσεις…
Πρέπει να αντέξουμε, λέει. Και το «Μένουμε σπίτι», είναι απαραίτητο. Και αν πρέπει να πηγαίνουμε στη δουλειά, το κάνουμε λαμβάνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Όμως καλύτερα να μείνουμε μέσα…
Πότε θα βγούμε; Σίγουρα όχι για το Πάσχα…
Ξεχάστε νησιά και μίνι διακοπές.
Στη γειτονιά μου, στη Νέα Σμύρνη το Άλσος έκλεισε για λόγους προστασίας…
Από το σπίτι βγαίνω κάθε 12 ώρες, για να βγάλω βόλτα τους σκύλους.
Ελάχιστες οι συναντήσεις στο δρόμο.
Κάποιοι τρέχουν περιμετρικά από το Άλσος φορώντας μάσκες και γάντια μιας χρήσης.
Χθες μία γυναίκα έπεσε φαρδιά πλατιά στο πεζοδρόμιο…είχε βγάλει βόλτα το σκύλο της.
Ασυναίσθητα η πρώτη μου σκέψη ήταν: «Τώρα τι κάνω; Τη βοηθάω να σηκωθεί;»
Τη βοήθησα, τη σήκωσα… Όμως πρώτα το σκέφτηκα…