Οποιος διάβασε την ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη και κυρίως όποιος την είδε, όποιος είδε τις κινήσεις του, τις εκφράσεις του, τον τρόπο που απαντούσε στα γιουχαϊσματα, τον τρόπο που εκδήλωνε τον απίστευτο εκνευρισμό του, θα έβγαλε πολλά συμπεράσματα.

Δυστυχώς τα περισσότερα δεν είναι υπέρ του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ίδιου του κόμματος. Και δεν είναι συμπεράσματα που τιμούν την Αριστερά. Είναι γεγονότα που προσβάλλουν εκατομμύρια Ελληνες οι οποίοι πίστευαν και συνεχίζουν να πιστεύουν ότι αυτός ο πολιτικός χώρος μπορεί να προσφέρει στην πατρίδα.

Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι ο κ. Κασσελάκης δεν μπορεί. Δεν μπορεί όχι μόνο να είναι πρόεδρος ενός μεγάλου κόμματος, αλλά ούτε καν να είναι πρόεδρος μιας μικρής συνδικαλιστικής οργάνωσης. Και όσοι ψήφισαν έναν περαστικό τουρίστα το καλοκαίρι για πρόεδρο της αξιωματική αντιπολίτευσης θα πρέπει να αισθάνονται ντροπή, θα πρέπει να νιώθουν «κοψοχέρηδες».

Ένας περαστικός, χωρίς καμιά πολιτική κουλτούρα, χωρίς καν γνώση της ελληνικής πραγματικότητας, με τα περίεργα ελληνικά του και με μια διάθεση δήθεν ενότητας αλλά ουσιαστικά απόλυτα συγκρουσιακός.

Ενας δήθεν πολιτικός, σε μια ομιλία από την οποία δεν μπορείς να καταλάβεις ουσιαστικά τίποτε. Χωρίς ειρμό, χωρίς πολιτική οντότητα, χωρίς καν να είναι σε θέση να δείξει ότι μπορεί να ηγηθεί ενός κόμματος.

Μια ομιλία που σίγουρα γράφτηκε από τον ίδιο διότι πρόκειται για ένα κείμενο κακό, δυσνόητο, μπερδεμένο, όπως μπερδεμένος είναι και ο ο κ. Κασσελάκης.

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι αυτό που εύστοχα έγραψε ο συνάδελφος Αντώνης Κεφαλάς. Πρόκειται για ένα πολιτικό Νεάτερνταλ, που δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτική, με την Αριστερά, με την κουλτούρα συντροφικότητας που δήθεν «πουλάει» εδώ και χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Κασσελάκης μοιάζει με ένα υβρίδιο Ελληνοαμερικανού τουρίστα που μπήκε ο… Πολάκης μέσα του. Αλλά ακόμη και αυτό δεν μπορεί να το υπηρετήσει. Και το μόνο που κάνει είναι να μοιάζει με Ναπολέων Βοναπάρτης που ήρθε να σώσει την Αριστερά από τους άλλους, τους κακούς. Και που ήρθε να σώσει την Ελλάδα, να κάνει πλούσιους τους Ελληνες, να διορθώσει τα κακώς κείμενα.

Δυστυχώς η Ιστορία έχει δείξει ότι τα πολιτικά «ψώνια» έχουν κακό τέλος. Και στο κάτω – κάτω ο… Δελαπατρίδης ένας ήταν.

Η Ελλάδα, όπως και η Αριστερά όμως δεν χρειάζονται σωτήρες, και μάλιστα άσχετους από κάθε άποψη. Τα κόμματα που διεκδικούν εξουσία, που πρέπει να ελέγχουν την εξουσία και να καταθέτουν προτάσεις, δεν είναι ριάλιτι. Και οι πρόεδροι δεν μπορεί να είναι «πανελίστες» σε πρωϊνάδικα και μεσημεριανάδικα.

Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι ο Κασσελάκης έβαλε τέλος στον ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέραμε. Ένα μεγάλο κόμμα που κυβερνούσε μέχρι το 2019 δεν μπορεί να γίνει ξανά τέτοιο με αυτόν τον πρόεδρο, με αυτούς τους συμβούλους που έχει, με αυτούς τους ψηφοφόρους που στηρίζουν τον κ. Κασσελάκη.

Δεν είναι ότι αυτοί που διαφωνούν μαζί του είναι καλύτεροι. Δεν είναι ότι υπάρχει αριστερόμετρο που μετράει ποιος είναι καλύτερος και ποιος χειρότερος αριστερός. Είναι το γεγονός ότι το ύφος του κ. Κασσελάκη και εκείνοι που τον συμβούλευσαν πώς να… διαλύσει το κόμμα του, είναι εκείνοι που κατέστρεψαν ένα μεγάλο κόμμα.

Τα όσα δραματικά γεγονότα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία. Ο Κασσελάκης κατά κύριο λόγο αλλά και όσοι είναι εναντίον του, όσοι αποχωρούν, όσοι βγάζουν «δεκάρικους» λόγους, όσοι νομίζουν ότι ακούγονται περισσότερο, έχουν παντελή αίσθηση της κοινωνικής πραγματικότητας.

 

 

 

Το Σαββατοκύριακο της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ θα περάσει. Θα υπάρξουν διασπάσεις, αποχωρήσεις, πικρίες, συγκρούσεις, προδοσίες, θα χαθούν φιλίες και συντροφικότητες. Αλλωστε έτσι πορεύτηκε η Αριστερά εδώ και δεκαετίες.

Αυτό όμως που είναι βασικό πρόταγμα για την Ελλάδα είναι να υπάρχει ισχυρή αντιπολίτευση. Με σαφή πολιτικό λόγο, με πρόγραμμα, με ξεκάθαρες προτάσεις, με όραμα για το μέλλον.

Όχι με καμαρίλα, όχι με χτυπήματα κάτω από τη μέση, όχι με αυτόν τον πρωτόγονο πολιτικό πολιτισμό που είδαμε στον ΣΥΡΙΖΑ.

Δυστυχώς η γραμμή Πολάκη πέρασε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ακραίος λαϊκισμός, δολοφονία χαρακτήρων, επιθέσεις με αήθεια, βρόμικος πόλεμος ακόμη και κατά συντρόφων, ταύτιση με ακροδεξιές αντιλήψεις περί πολιτικής, τζάμπα μαγκιά.

Όμως, η χώρα χρειάζεται ισχυρά κόμματα που θα μπορούν να λειτουργήσουν δημοκρατικά, σοβαρά και διάφανα. Χωρίς αυτόν τον ιδιότυπο αυριανισμό του Πολάκη και των συνοδοιπόρων του.

Και χωρίς τον Κασσελακισμό, ένα υβρίδιο δήθεν πολιτικής που συνδυάζει τον αμερικανικό λαϊκισμό α λα Τραμπ με το ύφος της νύχτας ενός αψύ πολιτικού που κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι ούτε περιπτεράς στην Ομόνοια.

Οι ευθύνες για την κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ βαρύνουν και τον κρυμμένο Αλέξη Τσίπρα, όμως, αυτό είναι άλλο θέμα συζήτησης.

Η μόνη διέξοδος αυτή τη στιγμή, και ύστερα από όσα συνέβησαν την πρώτη ημέρα της ΚΕ στον ΣΥΡΙΖΑ είναι μία. Να παραιτηθεί ο Κασσελάκης και να πάει σπίτι του. Και μαζί να πάρει και τους πολλούς… Πολάκηδες που έχουν μείνει στην Κουμουνδούρου.

Αν θέλουν να γεννηθεί κάτι νέο και ελπιδοφόρο στο χώρο της Αριστεράς οφείλουν να γυρίσουν στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Τη θυσία για τον συνάνθρωπο, την αγάπη για τον σύντροφο, την αποδοκιμασία του φτηνού και καταστροφικού λαϊκισμού, τη δημιουργία ενός σύγχρονου οράματος για το χώρο και για την Ελλάδα.

Ο Κασσελάκης κάηκε από μόνο του, κυρίως από την παντελή έλλειψη πολιτικής ικανότητας, ίσως και τη διανοητική ανεπάρκεια να αντιληφθεί που ήρθε και τι πρέπει να κάνει.

Ανοιξε το… κασσελάκι της Πανδώρας και τώρα θα βγουν όλα τα κακά του ΣΥΡΙΖΑ στο φως.

Διαβάστε επίσης:

ΣΥΡΙΖΑ: Πρόταση μομφής από Ηλιόπουλο – Αποχώρησαν Αχτσιόγλου, Τεμπονέρας και «Ομπρέλα» – Κασσελάκης: Διαγραφές τώρα ή πάω στα μέλη
 

ΣΥΡΙΖΑ: Ψηφοφορία για το δημοψήφισμα Κασσελάκη ζητούν Αχτσιόγλου και «Ομπρέλα»