Ακούγοντας στο τριήμερο του Αγίου Πνεύματος τις θέσεις των εκπροσώπων και των αρχηγών των δύο «μεγάλων» κομμάτων της αντιπολίτευσης είχα έντονη την συναίσθηση πως άκουγα αυτό που παλαιότερα αποκαλούσαμε «σπασμένο δίσκο». Ήταν τότε που η βελόνα κολλούσε στο πικάπ και άκουγες ξανά και ξανά την ίδια φράση, την ίδια μουσική, μέχρι που πήγαινε ένας και με το χέρι έσπρωχνε ελαφρά την βελόνα για να ξεκολλήσει.
Ας ελπίσουμε ότι οι εκλογές στις 25 Ιουνίου θα είναι αυτό το χέρι.
Το φαινόμενο της επανάληψης θέσεων δεν είναι κάτι το πρωτότυπο, βέβαια. Στο κάτω-κάτω και ο Μητσοτάκης αυτό κάνει. Με την διαφορά ότι, για μία ακόμη φορά, η αντιπολίτευση υποχρεωτικά έχει αυτοπαγιδευτεί στην εκπομπή αρνητικών στερεοτύπων, ενώ ο Μητσοτάκης εμμένει στην διάχυση της θετικής ατζέντας.
Αν καλοσκεφτεί ένας πολίτης τι λέει στην ουσία η αντιπολίτευση, θα ανακαλύψει ότι τον καλεί να αλλάξει την απόφαση που πήρε στις 21 Μάϊου. Αναρωτιέμαι, για τόσο ευμετάβλητο έχει τον ελληνικό λαό η αντιπολίτευση;
Αναγνωρίζοντας, βέβαια, το πρόβλημα και τα δύο κόμματα προσπάθησαν να προσαρμοστούν. Καθώς, όμως, δεν μπορούν άλλα να λένε τώρα και άλλα να λέγανε πριν από μερικές ημέρες, κατέφυγαν σε τεχνάσματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αλλάζει το μήνυμα. Αλλάζει τα πρόσωπα. Έχει ακούσει ή δει κανείς τον Πολλάκη, τον Σκουρλέτη, τον Δρίτσα, τον Φίλη; Νέα πρόσωπα έχουν έρθει μπροστά και προσποιούνται ότι εκπροσωπούν την αλλαγή. Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει διαφοροποιηθεί ούτε κατά μία στίξη.
Ταυτόχρονα, κραδαίνοντας και πάλι ένα φόβητρο, ο ΣΥΡΙΖΑ δια του μη παραιτηθέντος αρχηγού του, ζητά να μην δοθεί ισχυρή εντολή στον Μητσοτάκη – καθώς απαιτείται τάχατες ισχυρή αντιπολίτευση για να τον ελέγχει. Και αναρωτιέμαι: με δεδομένη την πλήρη αποτυχία της (δήθεν) απλής αναλογικής, ποια διαφορά κάνει αν ο Μητσοτάκης έχει στην επόμενη Βουλή, για παράδειγμα, 156 ή 165 έδρες;
Πως, δηλαδή, ακριβώς θα τον ελέγξει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Μήπως, τελικά, προκειμένου να αποφύγει την επανάληψη της απόρριψης, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να στερήσει την αυτοδυναμία στη Ν.Δ. και πάει για τρίτη εκλογική αναμέτρηση; Με τα μυαλά που έχει ούτε αυτό θα μπορούσε να αποκλειστεί. Η προσπάθεια, πάντως, να πάρει έστω και μία ποσοστιαία μονάδα πάνω είναι σαφής. Ύστατη ελπίδα να μην πέσει μία μονάδα κάτω.
Στην ουσία φωνάζει: Λυπηθείτε με.
Το ΠΑΣΟΚ άλλαξε τον στόχο αλλά όχι το μήνυμα και όχι τους ανθρώπους. Δεν έχει και πολλές εφεδρείες εξάλλου.
Τι ισχυρίζεται, όμως;
Απλά, καλεί τους πολίτες να εκτιμήσουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπει σε μία αναπόφευκτα καθοδική πορεία και τους ζητά να επιταχύνουν την διαδικασία της πτώσης.
Προεξοφλεί, έτσι, και την πορεία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την εκτίμηση των πολιτών. Θεωρεί ότι η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να σπάσει κι’ άλλο και ζητά αυτό να συμβεί «εδώ και τώρα».
Αναρωτιέμαι, με συνθήματα αναβιώνει το ΠΑΣΟΚ;
Καταλήγοντας, και τα δύο κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ζητούν από τους πολίτες να ψηφίσουν ποιόν θέλουν για αντιπολίτευση. Κι αν στην διαδικασία πάμε για τρίτες εκλογές τόσο το καλύτερο γι’ αυτά.
Το τι θα σημαίνει για την χώρα, ουδόλως τα απασχολεί.
Η σοφότερη απάντηση των πολιτών στις σειρήνες της ακυβερνησίας είναι να μείνουν σταθεροί στις επιλογές του και να δείξουν ότι ψηφίζουν για να έχει η χώρα κυβέρνηση ικανή να κυβερνήσει. Τίποτα το λιγότερο, τίποτα το διαφορετικό.
Διαβάστε επίσης
Εφιαλτικό το δημοσιονομικό παρελθόν για το ΠΑΣΟΚ
──────────────────
Εκλογές 2023 – Όλη η επικαιρότητα στο mononews.gr
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
