Το νέο πολιτικό σκηνικό καθορίζεται από τρεις παράγοντες: την πρωτοκαθεδρία της Ν.Δ., την αυτοπαγίδευση του ΣΥΡΙΖΑ, την διαμάχη ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ.

Ως προς τον πρώτο παράγοντα, η Ν.Δ. έχει να ανησυχήσει μόνο ως προς τον εφησυχασμό των ψηφοφόρων της. Κανένα ποσοστό δεν μπορεί και δεν πρέπει να θεωρείται ως δεδομένο. Το κόμμα, ο πρωθυπουργός, όλα τα στελέχη οφείλουν να δώσουν τον αγώνα από την αρχή, σαν να μην έχει προηγηθεί ο πρώτος γύρος. Μία αύξηση του ποσοστού στο επίπεδο του 42% – 43% θα μπορούσε να δώσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη την ευκαιρία να ξεκινήσει την επώδυνη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, γνωρίζοντας ότι έχει πλέον όχι απλά την πρωτοβουλία κινήσεων αλλά και την άριστη προοπτική επιτυχίας.

Παράλληλα, η Ν.Δ. θα πρέπει να πείσει πως δεν θα είναι επιρρεπής στην αλαζονεία – θέμα που αυτόματα ήδη προέκυψε μόλις ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα.  Θα είναι μεγάλο λάθος αν δεν δοθεί η δέουσα προσοχή στην «κατηγορία». Λάθος που θα μπορούσε εύκολα να κοστίσει την συνταγματική αναθεώρηση.

Για το ΠΑΣΟΚ ο δρόμος είναι πιο εύκολος και έχει ήδη προσδιοριστεί σε μεγάλο βαθμό. Οι πιο αισιόδοξοι υποστηρίζουν πως στόχος οφείλει να είναι η υποσκέλιση του ΣΥΡΙΖΑ. Στο παρόν στάδιο είναι πράγματι αισιόδοξο αλλά όχι αδύνατο. Είναι φανερός ότι το κόμμα θα εμείνει στην θέση της αναγέννησης του ιστορικού ΠΑΣΟΚ, ουσιαστικά στην επιστροφή στις ρίζες του. Η άνοδος του ποσοστού κατά περίπου 3 μονάδες δείχνει μεν πρόοδο, αλλά για τώρα τουλάχιστον δεν αποτελεί κοσμοϊστορικό γεγονός.

Δύο είναι τα προβλήματα—και σχετίζονται με εμμονές. Το πολιτικό πρόγραμμα και ο λόγος του ΠΑΣΟΚ  παραμένουν καθηλωμένα σε πρότυπα που ανάγονται σε περασμένα χρόνια. Η κοινωνία έχει αλλάξει ριζικά. Είναι καλύτερα πληροφορημένη, περισσότερο δύσπιστη, πιο συνειδητοποιημένη ως προς τα προβλήματα της, πιο ξεκάθαρη ως προς τις προσδοκίες της.

Παράλληλα, κρίνοντας από τα λεγόμενα των εκπροσώπων της στα κανάλια το βράδυ των εκλογών, το θέμα των υποκλοπών παραμένει στην κορυφή της ατζέντας του ΠΑΣΟΚ. Αν δεν μπορέσουν να ερμηνεύσουν το αποτέλεσμα των εκλογών, τότε το πρόβλημα θα είναι δικό τους. Και θα τους κοστίσει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε εξαιρετικά δυσχερή θέση. Ο επικεφαλής του δήλωσε ότι θα υπάρξουν αλλαγές. Αλλαγές σε τι;

Αλλαγές σε πρόσωπα; Τι νόημα θα έχει; Εξάλλου, πολλά προβεβλημένα στο παρελθόν στελέχη ήδη απέτυχαν να επανεκλεγούν.

Αλλαγή στο αφήγημα; Σε τι ειδικά και προς ποια πολιτική κατεύθυνση; Ποιοι θα την εγκρίνουν και ποιοι θα την αποδοκιμάσουν;

Αλλά, ας θεωρήσουμε ότι αλλαγή υπάρχει. Ξεκάθαρα θα είναι αποτέλεσμα της καθίζησης του κόμματος – οπότε αναπόφευκτα θα ερμηνευτεί ως μία καθαρά οπορτουνιστική κίνηση. Δεν θα γίνει πιστευτή. Αντίθετα, μάλλον θα οδηγήσει σε περαιτέρω απώλειες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται έτσι παγιδευμένος στο αφήγημα του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης βιάζεται να δώσει ένα τέλος στις διαδικασίες και να οδηγηθεί η χώρα σε νέες εκλογές. Το εθνικό συμφέρον είναι υπεράνω όλων, αλλά δεν πειράζει και τόσο που ο ΣΥΡΙΖΑ πιάστηκε να ζει στον δικό του κόσμο.

Η Ελλάδα θα διανύσει την επόμενη τετραετία, με τη Ν.Δ. να υλοποιεί το  μεταρρυθμιστικό έργο της στο τρίπτυχο παιδεία-υγεία-δικαιοσύνη, την μεγάλη επιτάχυνση της ψηφιακής διακυβέρνησης και την περαιτέρω ενίσχυση της αμυντικής ισχύος. Γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν έχει το δικαίωμα να αποτύχει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ θα αποδοθούν σ’ ένα υπέρ πάντων αγώνα για την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα είναι μάχη σκληρή – θα έλεγα ανελέητη. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι και να πουν τα κομματικά/συλλογικά (!) όργανα ο δρόμος είναι ένας: η στροφή προς την ευρωπαϊκή κεντροαριστερά. Το ίδιο ακριβώς πολιτικό χώρο θα διεκδικεί το ΠΑΣΟΚ.

Φυσικά, ένας είναι πάντα ο νικητής.

Όσο για τη Ν.Δ.; Μπορεί να κάθεται άνετα στις κερκίδες και να παρακολουθεί το αίμα που θα χυθεί. Φτάνει να μην ξεχαστεί και καβαλήσει το γνωστό…καλάμι.

Διαβάστε επίσης

Γιατί ο Μητσοτάκης έβαψε την Ελλάδα μπλε