Χτυπάει το τηλέφωνο, μια γυναικεία ή αντρική φωνή σου ανακοινώνει πως σου τηλεφωνούν από το γραφείο του πρωθυπουργού και θέλει να σου μιλήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Εάν είναι η πρώτη φορά που σου συμβαίνει κάτι τέτοιο τότε σίγουρα κάτι σπαρταράει μέσα σου.

Αλλά και η πρώτη φορά να μην είναι και να σου έχει ξανασυμβεί με προηγούμενο πρωθυπουργό σίγουρα πάλι ένα φτερούγισμα στην καρδιά , ένα πετάρισμα θα το νιώσεις.

Και ας έχεις βιώσει ατέλειωτες παράτες, ατελείωτες βεγγέρες ως στρατιωτικός.

Στολές, χρυσάφια, παράσημα, ξίφη, καπέλα, παρελάσεις, απονομές, δεξιώσεις ,βραβεύσεις σε υπερθετικό βαθμό.

Προσωπικός οδηγός, υπασπιστές, διαφορετικές στολές για κάθε περίσταση.

Άραγε σε πόσες γιορτές, δείπνα, επετείους, επίσημες αποστολές, επίσημες επισκέψεις ξένων στην Ελλάδα θα έχει παρευρεθεί σε ολόκληρη την καριέρα του ένας στρατιωτικός που έφτασε στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας;

Την πρώτη μέρα της συνταξιοδότησης, χτυπάει το τηλέφωνο.

Θέλετε να γίνετε υπουργός;

Θα κάνετε σχεδόν την ίδια δουλειά, στο ίδιο κτίριο, αλλά θα πρέπει να αλλάξετε στολή, τώρα η στολή σας θα είναι το κοστούμι και θα αλλάξετε και αυτοκίνητο.

Επιπλέον θα χρειαστεί να παρευρίσκεστε και σε μερικά υπουργικά συμβούλια.

Οι γιορτές και οι δεξιώσεις, η αναγνώριση συνεχίζεται…

Τα τηλέφωνα χτυπάνε συνεχώς, οι χάρες, οι παρακλήσεις, οι διευθετήσεις και οι παρεμβάσεις που ζητούνται πολλαπλασιάζονται.

Συνεχίζεις να είσαι σημαντικός και επιπλέον στο αναγνωρίζουν και οι υπόλοιποι, η οικογένειά σου , οι φίλοι σου οι χωριανοί σου, οι συνάδελφοι σου που σκέφτονται πως εσύ τα κατάφερες και εκείνοι όχι, τι έκανες εσύ καλύτερα από εκείνους.
Συνταξιοδότηση , περνάει λίγος καιρός και ξανά τηλέφωνο από τον πρωθυπουργό.

Τώρα είναι διαφορετικός πρωθυπουργός, αλλά το πετάρισμα στην καρδιά είναι το ίδιο, ίσως και μεγαλύτερο γιατί μάλλον δεν θα το περίμενες.

Τώρα είναι και η ανάγκη μεγαλύτερη . Οι φυσικές καταστροφές που βιώσαμε το καλοκαίρι μας τρόμαξαν όλους.

Πιστεύεις πως μπορεί να βοηθήσεις. Είναι κοντά στο αντικείμενό σου.

Είσαι καλός στα οργανωτικά, στις ασκήσεις ετοιμότητας, στο σχεδιασμό επιχειρησιακών σχεδίων.

Αν και ευτυχώς όλα τα προηγούμενα επιχειρησιακά σου σχέδια δεν χρειάστηκε ποτέ να δοκιμασθούν στην πράξη γιατί αυτό θα σήμαινε πως θα είχαμε κάποιο θερμό επεισόδιο με τους γείτονες μας.

Και ξανά σοφέρ, και ξανά σημαντικός και ξανά το τηλέφωνο να χτυπάει συνέχεια.

Μα πως βρίσκουνε τόσοι άσχετοι το τηλέφωνο μου και με παίρνουν και με ζαλίζουν;

Θα αναγκαστώ να πάρω και δεύτερο και τρίτο τηλέφωνο, ευτυχώς θα υπάρχει και το υπηρεσιακό για να μιλάω με τον πρωθυπουργό.

Όχι δεν μπορώ αναπληρωτής, θέλω υπουργός…

Ανατροπή, όλα αλλάζουν.

Τίποτα δεν πήγε καλά και όλα διαλύονται.

Μόνο εσύ ξέρεις τι πραγματικά συνέβη. Πού έγινε το λάθος, τι δεν ζύγισες σωστά, ποιες αντιδράσεις δεν υπολόγισες, τί νοητικές και συναισθηματικές σχέσεις είχες αναπτύξει μέσα σου που σκίασαν την όραση σου και τελικά ζάλισαν την κρίση σου.

Όλοι εναντίον σου.

Οι εχθροί βρίσκουν ευκαιρία να σου επιτεθούν με τους πιο ανοίκειους χαρακτηρισμούς και οι φίλοι αναρωτιούνται πως έγινε αυτή η αστοχία.

Όλοι έχουν και από ένα σενάριο, μια υπόθεση, αλλά την αλήθεια μόνο εσύ την ξέρεις.

Τώρα γνωρίζεις τι σημαίνει πολιτική από την καλή και από την ανάποδη.

Τώρα γνωρίζεις τι σημαίνει να γίνεται viral το όνομά σου και ο κάθε πικραμένος κρυμμένος πίσω από την ανωνυμία του να χτίζει πάνω στα πικρόχολα σχόλια των άλλων ανώνυμων αλλά και επώνυμων.

Χιονοστιβάδα τα tweets , τα πιο πετυχημένα κάνουν το γύρο του διαδικτύου.

Μα που τα σκέφτηκαν οι άτιμοι…

Μακάρι να μην είχες σηκώσει ποτέ εκείνο το τηλέφωνο από τον πρωθυπουργό…

Μακάρι να είχες πιο βαθιές χαρακιές στον χαρακτήρα σου και να κατάφερνες να έκρινες για το καλό του τόπου και όχι να προσπαθείς να συγκεράσεις αποτυχημένα τα πρότερα με τα μελλούμενα.

Μακάρι να είχες την λεπίδα του ξίφους σου στην καρδιά σου ώστε να διάλεγες τη σύγχρονη μεριά της Ελλάδας.

Έτσι είναι όμως η πολιτική, κοφτερή σαν κρητικό μαχαίρι, σκληρή σαν βράχος και αδιάκριτη σαν τα μικρά παιδιά.

Από την άλλη πλευρά η πολιτική είναι δημιουργία, είναι όραμα, είναι λύσεις, είναι προτεραιοποίηση, είναι αλληλεγγύη, είναι η ζωή η ίδια.

Η πολιτική διαμορφώνει το πλαίσιο, το περιβάλλον, δημιουργεί ευκαιρίες, χτίζει βάσεις, δίνει κίνητρα, εκπαιδεύει γενιές και στηρίζει τους αναξιοπαθείς.

Χωρίς πολιτική, χωρίς πολιτικούς με φιλοδοξίες, χωρίς ανθρώπους έτοιμους να εκτεθούν, να θυσιασθούν και να ριψοκινδυνεύσουν δεν έχουμε μέλλον.

Έχουμε ανάγκη από τους καλύτερους που θα πάρουν το ρίσκο να υλοποιήσουν το όραμά τους , να θέλουν να βοηθήσουν , να θέλουν να συναισθανθούν , να θέλουν να νιώσουν, να θέλουν να καταλάβουν , αλλά και να έχουν και τις ικανότητες για να το κάνουν.

Θέλουμε καρδιές, χαρακτήρες και μυαλά για να μας πάνε μπροστά.

Θέλουμε αυτούς που θα βλέπουν την όμορφη πλευρά της πολιτικής, για να τους επιλέγουμε , να τους ψηφίζουμε και να τους ευχαριστούμε για την προσφορά τους.

Η απαίσια πλευρά της θα είναι πάντα εκεί για όσους δεν μέτρησαν καλά τα πράγματα ή υπερεκτίμησαν τα βασικά συστατικά τους.