«Ο πρωθυπουργός είπε και ψέματα, ότι δήθεν αυτή η κρίση ήρθε τις τελευταίες 15 μέρες που είναι ο πόλεμος. Η κρίση αυτή σοβεί εδώ και μήνες, δεν την προέβλεψε, δεν κινήθηκε για να την αντιμετωπίσει. Αντιθέτως, με τις επιλογές του έχει γίνει πολλαπλασιαστής αυτής της κρίσης». Τάδε έφη Αλέξης Τσίπρας για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Εδώ κι αν ισχύει το εξ’ ιδίων τα αλλότρια.

Για εβδομάδες τώρα, έχοντας εξαντλήσει κάθε άλλο θέμα και κάθε μέσο επίθεσης κατά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού προσωπικά, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει καβαλήσει το άλογο της ακρίβειας και εξαπολύει κατηγορίες για έλλειψη διορατικότητας, ανικανότητα και αναλγησία.

Δυστυχώς για την χώρα, η οποία έχει ανάγκη να υπάρχει αξιόπιστη αντιπολίτευση, ο κ. Τσίπρας είναι για μία ακόμη φορά εκτός τόπου και χρόνου. Το ιδιαίτερα λυπηρό είναι ότι έχει παρασύρει στην δική του λογική τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος ασκεί αντιπολίτευση παπαγαλίζοντας, σε ήπιους όμως τόνους, την κριτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό τον κάνει…κεντρώο.

Ως κοινωνία αλλά και ως άτομα καλούμεθα να ζήσουμε και να ανταποκριθούμε σ’ ένα νέο περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από την τριπλή ενεργειακή, κλιματική και επισιτιστική κρίση, με τις πανδημίες να καιροφυλαχτούν στο περιθώριο. Είναι σαφές ότι για να αντιμετωπιστεί θα απαιτηθεί εκτεταμένη κρατική παρέμβαση – η οποία δυστυχώς, προς το παρόν και μέχρι να αλλάξουν (αν αλλάξουν) υπόκειται στους περιορισμούς της αγοράς, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται η  δημοσιονομική κατάσταση.

Πολύ σωστά ο Χρήστος Σταϊκούρας δήλωσε ότι «κρατά καύσιμα για αύριο» καθώς έχει συνειδητοποιήσει ότι η τριπλή κρίση τώρα αρχίζει. Στην ίδια ρότα σε τηλεοπτική παρουσία του και ο Θοδωρής Σκυλακάκης. Η κυβέρνηση έχει δει την κρίση που έρχεται και κρατά εφεδρείες, διότι θα υποχρεωθεί να επέμβει ξανά και ξανά στο άμεσο μέλλον.

Αντίθετα, αυτός που αγνοεί πλήρως την επερχόμενη παγκόσμια θύελλα είναι ο Αλέξης Τσίπρας και μαζί του σύσσωμη η αντιπολίτευση.

Το ίδιο λάθος είχαν κάνει όταν ξέσπασε η πανδημία και ζητούσαν από τον Μητσοτάκη να εξαντλήσει όλα τα μέτρα στήριξης από την πρώτη στιγμή. Ευτυχώς που είχαν γνώση οι φύλακες.

Δεν ξέρω αν τα στελέχη της αντιπολίτευσης έχουν ασχοληθεί με το θέμα, δεν γνωρίζω αν στον ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να δουν πέρα από την τραγική ιδεολογική φτώχεια τους και την ακραία πολιτική δειλία τους να μην καταδικάζουν την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία – απλά να είναι κατά του πολέμου, λες και οι Ουκρανοί έχουν ευθύνη για την κήρυξή του. Διότι, οι δώδεκα μήνες που αρχίζουν από τον Σεπτέμβριο του 2023 έχουν εξαιρετικά μεγάλες πιθανότητες να χαρακτηριστούν ως «μαύρη χρονιά».

Είναι σαφές ότι η ενεργειακή κρίση θα συνεχίσει ανελέητη, καθώς η Ευρώπη θα προχωρήσει με γοργά βήματα την διαδικασία απεξάρτησης από την Ρωσία – ότι και να γίνει στην Ουκρανία.

Είναι σαφές ότι – όπως έγραψε ο Economist—«η απόφαση του κ. Πούτιν να στείλει τα τανκς στον σιτοβολώνα της Ευρώπης» θα φέρει στους επόμενους μήνες αύξηση στις τιμές των τροφίμων, ίσως και ελλείψεις.

Είναι σαφές, ότι οι τιμές των πρώτων υλών που ήδη εκτινάχτηκαν στον αέρα, αν δεν συνεχίσουν την ανοδική τους πορεία (που είναι το πιθανότερο) πάντως δεν θα μειωθούν. Ήδη, τα όσα συμβαίνουν στην αγορά του νικελίου (μέταλλο απαραίτητο στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα) δίνουν πικρή γεύση για το αύριο.

Είναι σαφές ότι η ένταση της κλιματικής αλλαγής, με τις φωτιές και τις πλημμύρες, τους τυφώνες και τα τσουνάμια, θα συνεχιστεί αμείωτη ενώ, ταυτόχρονα, η μετάβαση στην πράσινη οικονομία στην καλύτερη περίπτωση θα καθυστερήσει, στην  χειρότερη θα ανατραπεί.

Είναι σαφές ότι οι πανδημίες ήρθαν για να μείνουν. Ο covid-19 αποδεικνύεται σθεναρός και  ύπουλος αντίπαλος. Τα αδελφάκια του και τα ξαδελφάκια του δεν αργήσουν να εμφανιστούν, τώρα που ο homo sapiens υπερέβη τα όρια με την φύση.

Είναι επίσης σαφές ότι, με το σημερινό παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, η Ελλάδα δεν μπορεί να αγνοεί τους κανόνες του.

Με απαράμιλλη ανευθυνότητα και παντελή έλλειψη διορατικότητας, είτε αυτή επικεντρώνεται στον εγχώριο τομέα είτε στρέφεται προς τον διεθνή, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του αγνοούν όλα αυτά και ενδιαφέρονται για ένα πράγμα μόνο: την επιστροφή στην εξουσία. Δίπλα τους, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και ο νέος αρχηγός του παραμένουν δέσμιοι του ενός και μόνου οράματος που έχουν: να αποκτήσουν ρόλο στη νομή της εξουσίας.

Στην θέση τους θα ευχόμουν να μη βρεθώ ποτέ στην θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πόσες κρίσεις πιά, πόσες αντιξοότητες, πόσες κακοτυχίες, πόσα υποχρεωτικά πισωγυρίσματα;

Τρεις λέξεις χαρακτηρίζουν την αντιπολίτευση: Ομφαλοσκόπηση. Εθελοτυφλία. Εγκλωβισμός.

Ομφαλοσκοπεί διότι βλέπει μόνο την Ελλάδα. Εθελοτυφλεί διότι δεν συνειδητοποιεί τους παγκόσμιους κινδύνους. Εγκλωβίζεται, διότι η ιδεολογία κυριαρχεί του ρεαλισμού.

Είναι εποχή όπου τα οργανωμένα κράτη και οι υπεύθυνες ηγεσίες οφείλουν να αποζητούν εθνική ομόνοια και σύμπνοια. Μία αντιπολίτευση με τεκμηριωμένες και καινοτόμες θέσεις, ενίοτε αντίθετες, ενίοτε συμπληρωματικές προς αυτές της κυβέρνησης θα προωθούσε το εθνικό συμφέρον και θα κέρδιζε κομματικά. Θα είχε αφήγημα για να διεκδικήσει με αξιώσεις την εξουσία.

Στους Συριζαίους αλά Πολλάκη που ζουν ακόμη στον Εμφύλιο και στους ψευδο-κεντρώους αλά Ανδρουλάκη που νομίζουν ότι ζεσταίνονται από τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ, αυτά είναι προφανώς ψιλά γράμματα – για να μην πω αδιάβαστα.

Στην ατυχία της κάκιστης συγκυρίας, η Ελλάδα είχε ευτυχώς την τύχη να κυβερνάται από ομάδα που, παρόλα τα λάθη της,  διαθέτει και ικανότητα και διορατικότητα.

Διαβάστε επίσης

Είναι βαθιές οι ρίζες του λαϊκισμού