Η μεγάλη σφαγή για την κεντροαριστερά άρχισε και ο Τσίπρας περιμένει

Δεν θα είναι η πρώτη φορά όπου οι ηττημένοι θα ισχυρίζονται ότι κέρδισαν, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση τόσο ο κ. Ανδρουλάκης όσο και ο κ. Κασσελάκης δεν είχαν άλλη λύση: όφειλαν να ισχυριστούν το αντίθετο από την πραγματικότητα προκειμένου να ξεκινήσουν την προσπάθεια διατήρησης της θέσης τους.

Σε στιγμές απελπισίας οι κήνσορες καταφεύγουν σε απελπισμένα μέτρα. Διότι, αυτό που μετρά είναι ότι η Ν.Δ. κέρδισε τις εκλογές.  Τα παιγνίδια με τις ποσοστιαίες διαφορές παραπέμπουν στην απαξιωτική ρήση του Μark Twain για την στατιστική. Ορθά, εξάλλου, επισήμανε ο Πέτρος Ευθυμίου ότι εδώ μιλάμε για πολιτική.

Το πρόβλημα είναι κοινό και στα δύο κόμματα. Και είναι διττό. Στην νομενκλατούρα δεν ταιριάζει ο προσωποπαγής τρόπος με τον οποίο  ασκείται η ηγεσία. Και τα δύο κόμματα βίωσαν περιόδους αυταρχισμού – όπου ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Αλέξης Τσίπρας ήταν οι αδιαμφισβήτητοι ηγέτες, καθώς αυτοί εξέφραζαν την λαϊκή βούληση. Όσοι τους ακολούθησαν ήταν, συγκριτικά λίγοι. Ο Ανδρουλάκης επιχείρησε να διαφοροποιηθεί από την εκλιπούσα Φώφη Γεννηματά προβάλλοντας ένα αυστηρό «δεν ανέχομαι πολλά-πολλά» προφίλ. Ο Κασσελάκης πέταξε την μπάλα στην εξέδρα και εκμεταλλεύτηκε την μη βουλευτική του ιδιότητα για να φυγομαχήσει. Τα κάδρα και των δύο κομμάτων δεν τσίμπησαν.

Σήμερα, και οι δύο αρχηγοί είναι υπό αμφισβήτηση. Κομματική αμφισβήτηση, που έρχεται μετά την εκλογική απόρριψη – οπότε ήταν αναπόφευκτο ότι θα έβγαιναν τα μαχαίρια. Σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται και οι δύο αρχηγοί, επειδή με αμετροέπεια πρόβαλαν υπερβολικούς στόχους. Η μη εκπλήρωση τους αυτόματα δημιούργησε θέμα αξιοπιστίας. Ταυτόχρονα, η έλλειψη κάθε ρεαλιστικής εναλλακτικής πρότασης στην εξουσία της Ν.Δ. έκανε τα στελέχη να συνειδητοποιήσουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει κυρίαρχος στην πολιτική αρένα, χωρίς προοπτική αλλαγής.

Το ερώτημα δεν είναι πλέον τι θα κάνουν οι κκ. Ανδρουλάκης και Κασσελάκης, αλλά τι θα πράξει ο Αλέξης Τσίπρας. Όταν παραιτήθηκε μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2023, η στήλη αυτή είχε υποστηρίξει πως η πολιτική του καριέρα δεν είχε τελειώσει. Ένας εν πολλοίς απαίδευτος πολιτικός που φέρνει ένα κόμμα από το 3% στο 33% δεν μπορεί να είναι τυχαίος—κι ας ψάχνει μάταια ο Κασσελάκης να τον μιμηθεί. Αν δεν ήταν για την αδυναμία του να αλλάξει κομματική πορεία και πρόγραμμα μετά το 2019, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένας εξαιρετικά ικανός πολιτικός. Αλλά, και πάλι, υπάρχει η δικαιολογία ότι ήταν δέσμιος του κόμματος του.

Σήμερα δεν είναι. Φεύγοντας άφησε πίσω του συντρίμμια. Εν γνώση του; Ίσως, Σκόπιμα; Ίσως; Το όποιο κίνητρο του δεν αλλάζει το γεγονός ότι η κεντροαριστερά και η αριστερά κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε περιθωριακά κόμματα—δύο ακόμα μέσα στην πολιτικά άμορφη μάζα που κατοικοεδρεύει στην Βουλή.

Ο χώρος που καλύπτουν ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – Νέα Αριστερά είναι ορφανός από αρχηγό, από ιδεολογία διακριτή αυτής της Ν.Δ., από πρόγραμμα ρεαλιστικό, από πρόταση εξουσίας ελκυστική. Κραυγάζει για την ορφάνια του. Δηλώνει ότι είναι έτοιμο για υιοθεσία.

Το rebranding του Αλέξη Τσίπρα ξεκίνησε ήδη. Δεν θα χρειαστεί να κάνει πολλά. Ήδη κινείται πάνω από το πεδίο μάχης. Είναι ο σεβαστός πολιτικός (elder statesman). Τα πολλά και αλλεπάλληλα λάθη των κκ. Ανδρουλάκη και Κασσελάκη λειτουργούν ως συγχωροχάρτια για τον Τσίπρα. Λίγο καιρό χρειάζεται ακόμη για να εμφανιστεί με καινούργια γυαλιστερή πανοπλία, ως ο ιππότης που έρχεται να σώσει την Αριστερή καλλονή από τα δόντια του δράκου της Δεξιάς. Δεν είναι παραμύθι. Ενώ οι άλλοι προσπαθούν να το παίξουν  Τσίπρας ή Μητσοτάκης, ο Αλέξης Τσίπρας παίζει με αναμενόμενη ίσως επάρκεια τον διπλό ρόλο Γιώργου Παπανδρέου – Σοφοκλή Βενιζέλου – τότε, πίσω το 1961.

Η σφαγή για την κεντροαριστερά και αριστερά ξεκίνησε. Θα χυθεί αίμα, οι ανθρωποθυσίες είναι ήδη γεγονός. Η έκβαση είναι σαφής: κανένας Ανδρουλάκης και κανένας Κασσελάκης (όποιοι κι αν είναι) δεν θα καταφέρει να ενώσει τα ιδεολογικά διάσπαρτα κομμάτια του χώρου, να επιβληθεί των προσωπικών φιλοδοξιών, να προσφέρει εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Όλοι ταλανίζονται στα θολά ελώδη νερά του 2023.

Ένας αγγλοσάξονας δημοσιογράφος θα χαρακτήριζε τον Τσίπρα ως astute politician—η ελληνική μετάφραση «έξυπνος» δεν αποδίδει την έννοια στην πληρότητά της. Μετά στην σφαγή, όταν όλα τα παιδιά θα είναι αποκαμωμένα, τότε θα έρθει η στιγμή του Τσίπρα. Κατά πόσον ο rebranded Τσίπρας θα μπορέσει να αντιπαρατεθεί με τον Μητσοτάκη είναι, βέβαια, ένα άλλο ερώτημα. Ο λαός ξεχνά και εύκολο και δύσκολα.

Διαβάστε επίσης

Quo Vandis Θεοδωρόπουλε με τον ΣΕΒ;