Ο κ. Ηρακλής Ρούπας, είναι οικονομολόγος

Αποτελεί οξύμωρο όταν ένας από τους ισχυρότερους επιχειρηματίες στον χώρο της ενέργειας, όπως ο Ε. Μυτιληναίος, ασκεί κριτική στην ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης στο πρόσφατο συνέδριο της Morgan Stanley και του ΧΑΑ στο Λονδίνο:

«H Ευρώπη επένδυσε δισεκατομμύρια στην ενεργειακή μετάβαση, χωρίς ωστόσο να προετοιμάσει τους πολίτες της. Με μόλις 7% των παγκόσμιων εκπομπών, η Ευρώπη αγωνίζεται να μειώσει αυτό το ποσοστό στο 4%, ενώ η υπόλοιπη υφήλιος συνεχίζει με διαφορετικούς ρυθμούς».

Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που ασκείται αυτής της εμβέλειας κριτική για ένα ενεργειακό μοντέλο που ενώ είναι ευρωπαϊκό, επηρεάζει άμεσα την αναπτυξιακή πολιτική της χώρας μας οδηγώντας προς λάθος κατεύθυνση μεγάλο μέρος των αναπτυξιακών κονδυλίων.

Μήπως τελικά είναι υπερβολικός ο τρόπος εναρμόνισης οδηγιών της Ε.Ε. χωρίς επί της ουσία να προκύπτει ότι έχει μεσολαβήσει σοβαρή συζήτηση ιδιαίτερων προσαρμογών για την χώρα μας;

Μήπως την ίδια περίοδο που η ΕΕ δείχνει ιδιαίτερο ζήλο στην εφαρμογή της ενεργειακής πολιτικής και της πολιτικής ESG (κριτήρια βιώσιμων δραστηριοτήτων για τις επιχειρήσεις) και η Κυβέρνηση εναρμονίζει το νομοθετικό πλαίσιο Κοινοτικής Οδηγίας, στις ΗΠΑ ο νέος υπουργός ενέργειας αρνείται την ύπαρξη κλιματικής κρίσης;

Μήπως σε τελική ανάλυση, εφόσον η γραφειοκρατία της ΕΕ προγραμματίζει την μελλοντική πορεία ενδυνάμωσης του ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ και την Κίνα, θα ήταν φρονιμότερο να καθυστερήσει η υλοποίηση και να προκριθούν ελαστικότεροι κανόνες; Σε αντίθετη περίπτωση μήπως κινδυνεύει να μην μπορεί να ανταγωνιστεί;

Η όλη προσέγγιση των νέων πολιτικών «μηδενικού αποτυπώματος άνθρακα» και «βιώσιμων δραστηριοτήτων» κινδυνεύουν να οδηγήσουν σε στρέβλωση τον ανταγωνισμό.

Με δεδομένη δε την άρνηση προώθησης αντίστοιχων πολιτικών από άλλες ανταγωνίστριες χώρες, υπάρχει κίνδυνος να τεθεί η Ευρώπη σε πορεία αναπτυξιακής κρίσης με «περιβαλλοντικές ευαισθησίες».

Για να αναδείξουμε δε το μέγεθος της κυοφορούμενης στρεβλότητας, αρκεί να λάβουμε υπόψη το γεγονός πως την ίδια στιγμή που θα χρηματοδοτείται η περιβαλλοντική ευαισθησία, θα υπάρχουν χώρες που θα εξακολουθούν να χρηματοδοτούν τον παραγωγικό τους πυρήνα ανεξαρτήτως του πόσο πράσινος ή ρυπογόνος είναι.

Δυστυχώς, η ορθά διατυπωμένη ως «οικολογική» συνείδηση και στόχευση της «βιώσιμης ανάπτυξης εταιριών» έχει αποτύχει στην Ε.Ε. ως προς την παράμετρο ανάδειξης ή πρόβλεψης μεταβατικών προγραμμάτων και ενδιάμεσων στοχεύσεων.

Ο κόσμος άλλωστε δεν είναι αγγελικά πλασμένος, όπως μας υπενθυμίζει η ενεργειακή κρίση και το Ουκρανικό, η ρυπογόνος παραγωγή στην Κίνα, οι τάσεις ανάπτυξης στην Αφρική, αλλά και η τοποθέτηση του νέου υπουργού ενέργειας Κρίς Ραιτ -ένθερμου υποστηρικτή των ορυκτών καυσίμων – αντίθετου στην παγκόσμια συνεργασία για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Δυστυχώς, η προ κρίσης έμφαση στην αποεπένδυση από τους υδρογονάνθρακες και η απρογραμμάτιστη δημιουργία του χρηματιστηρίου ενέργειας, έλαβε διαστάσεις «bullying” προς όσους επεσήμαναν τις αδυναμίες τέτοιων προωθημένων πολιτικών.

Δεν είναι λίγοι δε εκείνοι που ισχυρίζονται πως η βιαιότητα με την οποία επιδιώχθηκε η μετάβαση σε πράσινες οικονομίες δεν θα ήταν άμοιρη μίας προσπάθειας συγκέντρωσης διαφόρων δραστηριοτήτων σε μεγάλα σχήματα, μέσω της καθοδηγούμενης μετάλλαξης του ενεργειακού αποτυπώματος.

Οι αλήθειες που αναδεικνύονται κατ΄επέκταση είναι:

1.Tο χρηματιστήριο Ενέργειας απέτυχε να εκπληρώσει τον στόχο του.

2. Η Ευρώπη απέτυχε στην μεθόδευση προγραμματισμένης μετάβασης.

3. Απέτυχε στο να δημιουργήσει ισορροπημένο πλαίσιο και σχεδιασμό ολιστικής ουσιαστικής χρηματοδότησης και προσαρμογής των ασθενέστερα οικονομικά χωρών.

Επενδύουμε στις ΑΠΕ με τέτοια ένταση που παραβλέπεται το γεγονός ότι η έλλειψη υποδομών υποστήριξης – όπως για παράδειγμα χώροι αποθήκευσης – αναδεικνύουν μία στρεβλότητα που η κυβέρνηση αδυνατεί να αντιληφθεί.

Η βιαιότητα με την οποία επιχειρήθηκε η μετάβαση δεν είναι ούτε δίκαιη ούτε ισορροπημένη. Απέτυχε η Ευρώπη να «προκαλέσει» την ισορροπημένη μεταβολή του ενεργειακού αποτυπώματος.

Παρασύρθηκε η Γερμανία, η Ε.Ε. και η χώρα μας. Την ίδια στιγμή που στις ΗΠΑ προωθείται νομοσχέδιο «Climate Change” 369 δις δολαρίων που θα χρηματοδοτήσει την εντός δεκαετίας ενεργειακή μετάβαση στην COP29 σύνοδο κρατών στο Αζερμπαϊτζάν.

Σε αυτό το « προβληματικό πνεύμα» προωθείται από το Υπουργείο Ανάπτυξης η εναρμόνιση της Κοινοτικής Οδηγίας με πρώτη στόχευση τις εισηγμένες εταιρίες στο Χρηματιστήριοφ χωρίς να τεθεί σε συζήτηση στα αρμόδια όργανα όπως η «Συμβουλευτική Επιτροπή».

Συγκρινόμενη δε με την αντίστοιχο πλαίσιο του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, οι διαφορές προσέγγισης είναι εμφανείς. Ως απλό παράδειγμα, στην Ε.Ε. ο στόχος είναι η συνολική πράσινη μετάβαση, ενώ στις ΗΠΑ η εναρμόνιση με πολύ χαλαρότερη στόχευση, τοποθετείται στο πλαίσιο της προστασίας των επενδυτών και μόνον.

Στο ίδιο «πνεύμα» η Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα αναμένεται να ενσωματώσει τους κλιματικούς και περιβαλλοντικούς κινδύνους στην ποιοτική καθοδήγηση, καθώς οι κίνδυνοι αυτοί σύμφωνα με την νέα θεώρηση θα επηρεάσουν το ύψος των κεφαλαιακών απαιτήσεων των τραπεζών θέτοντας «bonus» στην τιμολόγηση δανείων επιχειρήσεων που στρέφονται σε καθαρές μορφές ενέργειας.

Μία οπτική που με το πρόσχημα της ισχυροποίησης της «φιλοσοφίας» της κεφαλαιακής βάσης των τραπεζών, κινδυνεύει άμεσα να οδηγήσει σε συρρίκνωση της ανταγωνιστικότητας.

Ενώ η πράσινη μετάβαση αποτελεί το μέλλον – κατά μάλλον αφελή τρόπο – η βιαιότητα της μετάβασης που επιδιώκεται, αναδύθηκε από την Κομισιόν ως «μόδα» από την «φούσκα των Βρυξελλών» κατά τον κ. Μυτιληναίο.

Μία «μόδα» που προωθείται και στην χώρα μας με το σχέδιο Νόμου εναρμόνισης της αντίστοιχης Κοινοτικής Οδηγίας (2022/2464). Οι ισχυρές παραινέσεις όμως, δεν έφθασαν για να προετοιμάσουν την Ευρώπη για την λαίλαπα των διεθνών εξελίξεων.

Η Ε.Ε. φαίνεται απροετοίμαστη, ενώ η «βιώσιμη ανάπτυξη» αποτελεί κακώς σχεδιασμένο ευγενή πόθο.

Η βίαιη υλοποίηση κινδυνεύει να θέσει την ευρωπαϊκή οικονομία σε μειονεκτική θέση ως προς τον διεθνή ανταγωνισμό. Ας σημειωθούν οι πιθανές επιπτώσεις «εναρμόνισης» σε περιβάλλον δασμών αν αυτοί επιβληθούν από τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ.

Στην παραπάνω πιθανότητα δε αν συμπεριλάβουμε την πολιτική και οικονομική κρίση στις δύο μεγαλύτερες οικονομίας της ευρωζώνης, το μέγεθος του κυοφορούμενου προβλήματος γίνεται ευκρινέστερο και εντονότερο.

Διαβάστε επίσης:

Το σήμα Μητσοτάκη και το ράλι, τι έγινε στο Λονδίνο, το μπόνους του Εξάρχου, ποιος υπουργός φεύγει, πώς γλίτωσε τη φυλακή ο Νίκας, η Μύκονος και ο Καιρίδης, ο πολιτικός και η… Λένα Ζευγαρά

Βρετανία: Συμφωνία με το Κατάρ για επενδύσεις ύψους $1,27 δισ.

Τα «ανταλλάγματα» των τραπεζιτών για τη μη επιβολή έκτακτου φόρου – Τι θα γίνει με προμήθειες, δάνεια, IRIS