Πολύ φοβάμαι ότι η ψυχραιμία που επιδεικνύουν οι αγορές, οι διεθνείς οργανισμοί και ένας μεγάλος αριθμός τεχνοκρατών είναι εκτός πραγματικότητας. Ας μην ξεχνάμε, εξάλλου, ότι αυτή η ίδια ψυχραιμία είχε επικρατήσει, σε παγκόσμιο επίπεδο, ακριβώς πριν την κρίση του 2008/9.

Θα μου πείτε ότι η στάση αυτή είναι απαραίτητη, διαφορετικά θα επικρατούσε πανικός. Κατανοητό, αλλά υπάρχει και ο βάσιμος αντίλογος του δρόμου της καμήλας: της αναγνώρισης των κινδύνων και της αποσαφήνισης των μέτρων που θα ληφθούν αν τα λόγια για τους κινδύνους μετατραπούν σε πράξεις.

Θεωρώ, όπως σημείωσα και χθες, ότι το Ισραήλ δεν μπορεί παρά να απαντήσει στην Ιρανική επίθεση. Και βλέπω το ποτήρι ούτε καν μισό-γεμάτο, το βλέπω  άδειο, διότι θεωρώ ότι  είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο το Ισραήλ να επιδιώκει ένα τόσο ισχυρό χτύπημα ώστε να περιορίσει δραματικά την δυνατότητα του Ιράν να αντεπιτεθεί. Θεωρώ ότι η καθυστέρηση εκ μέρους του Ισραήλ δεν οφείλεται στις διπλωματικές πιέσεις – ουδόλως το απασχολούν—αλλά στο σχεδιασμό να μην εμπλακεί σε ένα φαύλο κύκλο επιθέσεων και αντεπιθέσεων.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι μουλάδες διακατέχονται από τόσο μεγάλο ιερό μένος, είναι τόσο βαθιά η σχέση της πολιτικής με την θρησκεία, που ακόμη κι ένα αδύνατο και περιορισμένο χτύπημα από το Ισραήλ, θα επιφέρει κατά πάσα πιθανότητα ασύμμετρη αντίδραση από το Ιράν.

Δεν είναι, όμως, μόνο το θέμα Ισραήλ – Ιράν που…αδειάζει το ποτήρι της αισιοδοξίας. Το παγκόσμιο περιβάλλον βρίθει πλέον κινδύνων σε όλους τους τομείς. Μία σύντομη απαρίθμηση είναι αρκετή για να σκοτεινιάσει το βλέμμα:

• Ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας ολοένα αναβαθμίζεται, ολοένα επεκτείνεται. Για όσους αναλυτές η ήττα της Ουκρανίας βέβαιη, για άλλους τόσους ισχύει το αντίθετο. Μοναδική διέξοδο προσφέρει μόνο η διαδικασία του escalation. Ιδιαίτερα τώρα, μάλιστα όπου είναι ορατή πλέον η πιθανότητα ότι θα ξεκινήσει ξανά η ροή όπλων από τις ΗΠΑ στην Ουκρανία, που είχε παγώσει στην δυσλειτουργική Βουλή των Αντιπροσώπων.
• Η οικονομία της Κίνας μπορεί να θεωρείται πως αναπτύσσεται με ετήσιο ρυθμό της τάξης του 4% – 4,5%, αλλά οι βάσεις της είναι διαβρωμένες. Δεν είναι μόνο ο τομέας των ακινήτων που έχει χρεωκοπήσει. Η συντριπτική πλειοψηφία της τεράστιας πληθώρας των δημοσίων επιχειρήσεων έχουν επίσης χρεωκοπήσει, το βαρύ χέρι του κομμουνιστικού κόμματος σταδιακά στερεί οξυγόνο από την οικονομία, η ανάδειξη μεγάλων επιχειρήσεων και επιχειρηματιών είναι υπό έλεγχο, η καινοτομία περιορίζεται κυρίως στον τομέα της άμυνας—το περίφημο όραμα του αυταρχικού καπιταλισμού θολώνει σε σημείο τύφλωσης.
• Σε σύγκριση με τις ΗΠΑ, η παραγωγικότητα στην Ε.Ε. παραμένει χαμηλή και η αύξηση της επίσης, ευρωπαϊκή εξωτερική και αμυντική πολιτική δεν υπάρχει, η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ της Επιτροπής και του Κοινοβουλίου είναι ασταθής. Ο γεωπολιτικός ρόλος της είναι για τώρα υποχρεωτικά υποβαθμισμένος κι αυτό κινδυνεύει να παρασύρει την Ρωσία σε ακραίες ενέργειες.
• ΟΙ παγκόσμιες ανισότητες αυξάνονται δραματικά, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί ο λαϊκισμός και η άνοδος των πολιτικών άκρων. Την τελευταία φορά που συνέβη αυτό, ο Κόσμος οδηγήθηκε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
• Η κλιματική κρίση είναι εδώ, πολύ πιο γρήγορα, πολύ πιο έντονα, πολύ πιο εκτεταμένα απ’ ότι εκτιμούσαν ακόμη και οι πιο απαισιόδοξοι και πιο φοβισμένοι για αυτά που εκτιμούσαν πως έρχονταν. Όποιος συνεχίζει να εθελοτυφλεί ας κάνει μία βόλτα μέχρι το Dubai. Το αμέσως επόμενο (και πολύ σύντομα μάλιστα) γεγονός θα είναι οι ελλείψεις σε τρόφιμα και μεταναστευτικές ροές που δεν έχουμε ξαναδεί.

Η ανθρωπότητα είναι στην κόψη του ξυραφιού μεταξύ της λογικής της Δύσης και της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας μέρους του Ισλάμ. Όποιος εντρυφήσει στις εικόνες και στα λεγόμενα των μουλάδων του Ιράν, συνειδητοποιεί ότι έχει ήδη ξεσπάσει πόλεμος πολιτισμών. Το μόνο ερώτημα είναι μέχρι που θα φτάσει;

Διαβάστε επίσης

Θεωρητικά η πλάστιγγα γέρνει επικίνδυνα κατά της αυτοσυγκράτησης