Στην Ελλάδα όπως και παγκόσμια ταιριάζει πλέον ο τίτλος της ταινίας του Paul Thomas Anderson «There will be blood». Ο Τραμπ είναι το μέσο που έφερε στην επιφάνεια της καθημερινότητας την κρίση ηθικής που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Στη Δύση η κρίση έχει πλέον εκδηλωθεί ανοιχτά, με ένταση και σε έκταση.

Στον υπόλοιπο κόσμο υποβόσκει, πνιγμένη είτε στον αυταρχισμό είτε στην φτώχεια της υπανάπτυξης. Βασικά στοιχεία της είναι, επιπλέον, η κλιματική αλλαγή και η τεχνητή νοημοσύνη – καθώς και οι δύο αποτελούν υπαρξιακή απειλή για τον άνθρωπο.

Το σημερινό σκηνικό θυμίζει… κοτέτσι. Τρία κοκόρια μάχονται για την πρωτοκαθεδρία τους, ενώ όλοι άλλοι τρέχουν γύρω-γύρω, σαν ζαλισμένα κοτόπουλα που δεν καλοκαταλαβαίνουν τι ακριβώς συμβαίνει. Η εικόνα ως κατάσταση ήταν αναμενόμενη.

Συγκεκριμένα, γράφοντας στις 12 Νοεμβρίου του 2024 είχα επισημάνει το θέμα της παγκόσμιας κρίσης ηθικής που κατά την άποψη του επίτιμου καθηγητή του Harvard Charles D. Maier έχει τρεις πυλώνες: «(α) την αίσθηση ιστορικής μετατόπισης, όπου, μεταξύ άλλων, η διεθνής πολιτική δεν προσφέρει γνωστές αρχές, λειτουργίες και θεσμούς και οι εξελίξεις δεν ερμηνεύονται με αναφορά σε διεθνώς αποδεκτές αρχές –οπότε επικρατεί η απόσυρση (εσωστρέφεια) από το διεθνές σκηνικό και η ανάδειξη της εθνικής και τοπικής διάστασης, (β) αντίδραση της κοινωνίας ενάντια στην κομματική νομενκλατούρα, με στροφή στον συντηρητισμό και κατά της αριστεράς (κυρίως λόγω της εισαγωγής νέων ηθών), και, (γ) ξενοφοβία, πολιτικό κυνισμό που φτάνει μέχρι την αποστροφή, αποκήρυξη των ελίτ, κούραση με τις ατελείωτες συζητήσεις, δυσπιστία απέναντι στην εξουσία».

Είχα τότε συνεχίσει την παρουσίαση υπογραμμίζοντας τις επισημάνσεις του Maier πως «οι πολίτες δεν καλοβλέπουν την παρουσία ξένων (μετανάστευση), ανησυχούν για το κοινωνικό κράτος (ανισότητες και οικονομική λιτότητα), αντιμετωπίζουν την εισαγωγή νέων ηθών εθίμων (πολυπολιτισμικότητα) ως υπονόμευση της εθνικής τους ταυτότητας – στην οποία καταφεύγουν πνευματικά και γεωγραφικά.

Είχα δε παρατηρήσει ότι στην ουσία πρόκειται «για αναβίωση του λεγόμενου territorial imperative, όπου προέχει η υπεράσπιση της έννοιας του ‘δικού μας’ γεωγραφικού χώρου (εσωστρέφεια, η Αμερική πρώτη)».

Αν οι γραμμές αυτές σας θυμίζουν την Ελλάδα, μην νομίζετε ότι κάνετε λάθος. Δεν αποτελούμε εξαίρεση, είμαστε πιστοί στον κανόνα. Η κοινωνία μας αρχίζει να παρουσιάζει φαινόμενα κατακερματισμού, με ομάδες που διακατέχονται από φόβο, τον φόβο να μετατρέπεται ενίοτε σε απελπισία και την αβεβαιότητα να κυριαρχεί.

Σε φάση εσωστρέφειας βρίσκεται μεγάλη μερίδα της κοινωνίας που ανησυχεί με την διαιώνιση των προβλημάτων, τις ανισότητες και τα νέα ήθη. Σε τελευταία ανάλυση, παρά την ριζοσπαστικότητα του νεωτερισμού της, η ελληνική κοινωνία πάντα στηριζόταν σ’ ένα συντηρητικό κοινωνικό υπόβαθρο που ξεπερνούσε κατά κανόνα ακόμη και τις κομματικές γραμμές. Οι συγκεντρώσεις που προγραμματίζονται για τις 28/2 λύσεις απαιτούν.

Σε απελπισία τα κόμματα της αντιπολίτευσης, καθώς βλέπουν πως όποιο ιδεολογικό κύμα ή όποιο ενοχικό γεγονός κι αν υιοθετήσουν ελάχιστα κερδίζουν, ταυτόχρονα επιβεβαιώνοντας ότι η κυβέρνηση έχει μία κάποια στρώση… τεφλόν. Καλώς ή κακώς εξακολουθεί να ισχύει η αρχή «το μη χείρον, βέλτιστο».

Σε αναζήτηση πειστικής απάντησης είναι η κυβέρνηση, καθώς στελέχη της αποδεικνύονται κατώτερα των ειδικών (είναι η αλήθεια) περιστάσεων που έχουν πλέον διαμορφωθεί. Αν δεν βγουν τα κομματικά γυαλιά, προκοπή δεν θα υπάρξει. Κι αν η αντιπολίτευση δεν συνειδητοποιήσει πως το 2012 δεν επανέρχεται ,παρά μόνο ως φάρσα, κινδυνεύει να γίνει αναπόσπαστο γραφικό μέλος της.

Διαβάστε επίσης:

Τέμπη: Ο ώριμος Έλληνας πολίτης απαιτεί λύσεις τύπου Γόρδιου Δεσμού, όχι τσιρότα σε χαίνουσες πληγές

Το μαύρο μέλλον της Ευρώπης, η ευθύνη της Γερμανίας και το δίλλημα της Ελλάδας

Ανεπαρκείς ηγεσίες και αδύναμοι θεσμοί οδηγούν την Ευρώπη στα σκοτεινά σοκάκια της ιστορίας