Η στελέχωση του Μεγάρου Μαξίμου από τον Κυριάκο Μητσοτάκη άρχισε – στην πραγματικότητα – την επομένη του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015: Η μεγάλη ήττα του «ναι» – και, κυρίως, το τεράστιο 63% του «όχι» – οδήγησε στην παραίτηση τον Αντώνη Σαμαρά και στο άνοιγμα της διαδικασίας εκλογής νέου προέδρου στη Νέα Δημοκρατία.

Ο βασικός «παίκτης» εκείνης της εποχής, που φαντάζει ήδη πολύ μακρινή, αν και έχουν περάσει μόλις 4,5 χρόνια, ήταν ο δικηγόρος Γρηγόρης Δημητριάδης – και παραμένει και σήμερα: ο Κυριάκος είναι γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο Δημητριάδης γιος της Κατερίνας Μητσοτάκη, εγγονός του αείμνηστου– έχοντας πάντοτε περίοπτη θέση στα οικογενειακά τραπέζια.

Ο Δημητριάδης έχει τη πολιτική λογική του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη: δεν υπάρχουν εχθροί – μόνον αντίπαλοι – και οι τοποθετήσεις στις σημαντικές θέσεις γίνονται με πολλαπλά κριτήρια, το βασικότερο εκ των οποίων είναι η προετοιμασία των επόμενων εκλογών.

Η σχέση θείου – ανεψιού ξεκίνησε από την πρώτη στιγμή της έκθεσης του Κυριάκου στην πολιτική: ήταν το 2004, όταν κατέβηκε για πρώτη φορά Β’ Αθηνών, με χιλιάδες μονοσταυρίες, που άρχισαν να συνεργάζονται – και έκτοτε ο ανεψιός αποκαλεί τον θείο «αφεντικό» μπροστά σε άλλους.

Η εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ – και μάλιστα με ανοικτή διαδικασία – ήταν μία μεγάλη έκπληξη για πολλούς: Άλλωστε, είχαν περάσει μόλις έξι χρόνια από την ήττα της Ντόρας Μπακογιάννη από τον Αντώνη Σαμαρά, στην πρώτη ανοικτή εκλογή που αποτόλμησε η Νέα Δημοκρατία. Ο Δημητριάδης «έσπρωξε» τον Κυριάκο Μητσοτάκη να καταθέσει πρώτος υποψηφιότητα για την αρχηγία – και ήταν εκείνος που έστησε ένα δίκτυο με εκατοντάδες εθελοντές για την εσωκομματική εκλογή.

Καμιά φορά, είναι οι αντίπαλοι που φτιάχνουν το νικητή – μετά από τον Σαμαρά, οι νεοδημοκράτες ήταν πολύ πιο έτοιμοι για μία ηγεσία τύπου Μητσοτάκη: πολύ πιο κοντά στο κέντρο, παρά στη δεξιά. Και για να μιλήσουμε με «παλιούς» όρους, σήμερα είναι ο πολιτικός «Λιβάνης» του Κυριάκου…

Δεν ήταν μόνον νεοδημοκράτες που έβλεπαν το μέλλον: αθόρυβα, ο Κυριάκος Πιερρακάκης δούλεψε με τον Δημητριάδη στο team Kyriakos – και η συνέχεια είναι γνωστή. Αυτό που δεν είναι γνωστό, έχει να κάνει με τον Δημήτρη Μητρόπουλο, που ήταν τότε διευθυντής των «Νέων»: Λίγοι είχαν προσέξει ότι, την παραμονή της εκλογής, στο site του ΔΟΛ είχε ανέβει μόνον μία συνέντευξη υποψηφίου – φυσικά, επρόκειτο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Σήμερα, ο Μητρόπουλος είναι υπεύθυνος για τις ευρωπαϊκές σχέσεις στο Μέγαρο Μαξίμου – και οι κακές γλώσσες τον θέλουν σε μία αέναη διαμάχη με την Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, την διπλωματική σύμβουλο του πρωθυπουργού. Μάλιστα, πολλοί είδαν «δάκτυλο» στην τοποθέτησή της στην πρεσβεία μας, στην Ουάσιγκτον – λησμονώντας ότι για έναν (μία) διπλωμάτη, η συγκεκριμένη θέση είναι η πιο νευραλγική στο υπουργείο Εξωτερικών.

Ο Γιάννης Βλαστάρης, πάλι, ήταν – και παραμένει – προσωπικός και πολιτικός φίλος του Βαγγέλη Βενιζέλου, ο οποίος όμως δεν έπαιξε τον παραμικρό ρόλο στην προσέγγισή του με το κλίμα Μητσοτάκη: Έχοντας περάσει δεκαετίες στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, ήταν μάλλον φυσιολογικό να γίνει ένας από τους βασικούς λογογράφους του πρωθυπουργού και υπεύθυνος επικοινωνίας.

Σε ό,τι αφορά στην ουσία της διακυβέρνησης, όμως, ο κυρίαρχος του Μεγάρου Μαξίμου είναι ο Γιώργος Γεραπετρίτης: Όντας ο Νο1 σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη στην αντιπολίτευση, έχει αναλάβει έναν ρόλο νομοθετικού «Λιβάνη» – ευχόμενος η κάθε μέρα να αποκτήσει επτά – οκτώ ώρες παραπάνω…