Η αποτύπωση της αποτυχίας για την αντιπολίτευση και η προειδοποίηση για την κυβέρνηση

Η δημοσκόπηση της Opinion Poll για το Mononews επιβεβαίωσε όλα όσα εκτιμούσαν οι κυβερνητικοί παράγοντες και οι ρεαλιστές από τα κόμματα της αντιπολίτευσης: η τακτική της καμένης γης που έχει ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και στην οποία παρασύρθηκε, εκών -άκων, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν αποδίδει.

Ο Αλέξης Τσίπρας που βροντοφωνεί ότι το κόμμα του είναι ήδη πρώτο και ο Μητσοτάκης τέλειωσε, μάλλον θα πρέπει να βάλει τα κλάματα.

Ο δε Νίκος Ανδρουλάκης που τόσα επένδυσε στο θέμα της υποκλοπής θα πρέπει να νιώθει όπως ο κακοντυμένος και ακάλεστος σε δεξίωση.

Η δημοσκόπηση αποκάλυψε, όμως, μία σημαντική και όχι αναπάντεχη πτυχή: ότι η κυβέρνηση είναι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού της.

Η στήλη αυτή έχει επανειλημμένα τονίσει την σημασία που οφείλει να δώσει η κυβέρνηση στην καθημερινότητα του πολίτη. Μόλις πριν από λίγες ημέρες είχε υπογραμμίσει ότι παροχές πριν από εκλογές μάλλον απωθούν παρά έλκουν τους ψηφοφόρους –και ιδιαίτερα τους ανεξάρτητους.

Το μήνυμα της δημοσκόπησης είναι σαφές: η αντιπολίτευση δεν πείθει, ταυτόχρονα όμως η κυβέρνηση οφείλει να βελτιώσει τις πολιτικές της.

Ουσιαστικά, δύο είναι τα μεγάλα θέματα: ο πληθωρισμός σε αναπόφευκτο συνδυασμό με την ενέργεια και τα ελληνοτουρκικά.

Ως προς πρώτο, είναι σαφές ότι το δημοσιονομικό είναι αυτό που καθορίζει την έκταση της κρατικής βοήθειας για την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Οι βαθμοί ελευθερίας είναι αυστηρώς περιορισμένοι, εκτός κι αν η Ε.Ε. αλλάξει στάση και πολιτικές.

Ως προς το δεύτερο, ο απόηχος της τακτικής που ακολούθησε ο Putin πριν εισβάλει στην Ουκρανία, έχει αφήσει το σημάδι του στην ψυχολογία του Έλληνα, που ενδόμυχα φοβάται ότι οι ακραίες φραστικές επιθέσεις της Τουρκικής ηγεσίας κατά της χώρας μας μπορεί να αποτελούν προμήνυμα θερμού πολέμου.

Και στο θέμα αυτό, η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα από αυτά που ήδη πράττει. Όταν, δε, αντιμετωπίζει την φιλοτουρκική στάση του ανεκδιήγητου γραμματέα του ΝΑΤΟ Stoltenberg, η διπλωματική οδός κάπως αποδυναμώνεται—και η ανησυχία μεγαλώνει.

Στο πλαίσιο αυτό, είναι ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση έχει δύο δρόμους. Και ως προς και τα δύο θέματα, η επικοινωνία της χωλαίνει. Χωλαίνει διότι εκ των πραγμάτων δεν αποδίδει. Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα, για τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Είναι θέμα το πώς επικοινωνείται τόσο η λήψη μέτρων στήριξης για την ακρίβεια όσο και η αποτρεπτική ισχύς απέναντι στην Τουρκία. Τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης δείχνουν ότι η επικοινωνιακή πολιτική που ακολουθείται είναι λάθος. Η αλλαγή της είναι απαραίτητη.

Ως προς το θέμα της ακρίβειας, ειδικά, είναι επίσης ξεκάθαρο πως τα μέτρα οφείλουν να είναι πολύ πιο στοχευμένα και η θετική επίδραση τους πιο αισθητή. Το θέμα είναι και ταξικό. Η κυβέρνηση οφείλει να δείξει πως στηρίζει τους ευάλωτους και όχι το σύνολο ανεξαιρέτως. Κι αντί να προσπαθεί να καλύψει όλες τις πτυχές του προβλήματος να επικεντρωθεί σ’ αυτήν που πονά περισσότερο – τους λογαριασμούς ηλεκτρικού και πετρελαίου θέρμανσης.

Στην αντιπολίτευση μπορεί να έχουν πέσει οι μαύρες πλερέζες αλλά και στην κυβέρνηση πρέπει να πέσει πολύς προβληματισμός. Η εμμονή στην χρήση ατόμων που δεν αποδίδουν δεν έχει νόημα. Και η εξ αρχής εξέταση της επικοινωνιακής πολιτικής είναι εκ των ουκ άνευ.

Διαβάστε επίσης

Ανδρουλάκης: Κοινοτυπίες, αοριστίες και θράσος