Οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης στο θέμα της Ουκρανίας προδίδουν τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν βρεθεί όλα τα κόμματα που τη συνθέτουν.
Οι λόγοι είναι διαφορετικοί, βέβαια. Δεν θα ασχοληθώ με τα ελάσσονα κόμματα αλλά με την αξιωματική αντιπολίτευση η οποία παραπαίει ανάμεσα στις ιδεολογικές καταβολές της, την ασυγκράτητη επιθυμία να διαφωνεί με κάθε τι που πράττει η κυβέρνηση και την ντροπή που δεν μπορεί να πάρει ξεκάθαρη θέση ακόμη και απέναντι στις φρικαλεότητες του Κόκκινου Στρατού.
Η ελληνική κοινωνία οφείλει να ενθυμείται τις καταβολές του ΣΥΡΙΖΑ. Προέρχεται από το ΚΚΕ και με σειρά από οβιδιακές μεταμορφώσεις κατάφερε να μπερδέψει τα ίχνη του και να εμφανίζεται σήμερα ως μία δημοκρατική παράταξη. Το ΚΚΕ έχει τουλάχιστον το θάρρος να δηλώνει ότι απορρίπτει τη δημοκρατία. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει κατ’ επίφαση στην δημοκρατία – γι’ αυτό και επεδίωξε να καταλύσει τους θεσμούς της — τη δικαιοσύνη και την 5η εξουσία.
Σήμερα, με την Ουκρανία δείχνει τα πραγματικά του χρώματα. Ιδεολογικά στέκεται πολύ κοντύτερα στον Πούτιν απ’ ότι στον Μακρόν ή τον Μπάιντεν. Μην έχοντας, μάλιστα, και πολλά άλλα αντιπολιτευτικά χαρτιά να παίξει, έχει καβαλήσει το άλογο της ακρίβειας και της «κάθετης» διαφωνίας με την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης. Βολεύεται, έτσι, να προβάλει την σύγκρουση με τη Ν.Δ. – ως υπεκφυγή για να μην υποχρεωθεί να πάρει σαφή θέση ενάντια στη Ρωσία.
Αν οι θέσεις Τσίπρα διαβαστούν προσεκτικά, γίνεται απόλυτα σαφές ότι ζητά από την Ελλάδα να πάρει θέση ουδέτερη. Δεν είμαστε με κανένα, είμαστε με την ειρήνη!
Απλή ανθρωπιά θα περίμενε η κοινωνία. Καταδίκη των όσων κάνει ο Κόκκινος Στρατός—που έχει μακρά παράδοση λεηλασιών, βιασμών, βασανιστηρίων, εκτελέσεων. Δεν χρειάζεται να διαβάσει ο Έλληνας πολίτης τους Korey, Urban, Pietrowski και πολλούς άλλους για να μάθει τι σημαίνει Κόκκινος Στρατός. Ας ανοίξει μόνο την Wikipedia και θα διαβάσει για τις φρικαλέες πράξεις που κατά παράδοση διαπράττουν οι Ρώσοι στρατιώτες με την πλήρη στήριξη των αξιωματικών τους.
Είναι παράδοση που κρατά από τον Τσαρικό στρατό, πέρασε στους Μπολσεβίκους και τώρα στην Ρωσία του Πούτιν. Δεν υπάρχει χώρα ανατολικά της γραμμής Oder-Neisser που να μην έχει υποστεί την ακραία βαρβαρότητα, την απόλυτη αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή που πάντα επιδεικνύει ο Κόκκινος Στρατός.
Η αξιωματική αντιπολίτευση ζητά την ουδετερότητα της χώρας μας. Ο κ. Κατρούγκαλος διαφωνεί με την καθ’ όλα ορθή απέλαση των 12 Ρώσων κατασκόπων. Δικαίωμα του – και ευτυχώς ζει σε χώρα που του επιτρέπει να το ασκεί. Για τις φρικαλεότητες στην Ουκρανία έχει κάτι να πει;
Για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους οπαδούς του, για τα γκουπούσκουλα και τις ηγεσίες τους, η ιδεολογία και η realpolitik υπερισχύουν των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Το πρόβλημα είναι ότι ο πόλεμος αυτός θα βαστάξει καιρό. Τόσο όσο θα χρειαστεί να πει η μία πλευρά «φτάνει». Είναι πόλεμος της Δύσης με τον απολυταρχισμό, που διεξάγεται μέσω τρίτου.
Μία σχεδόν κλασσική περίπτωση proxy war, μόνο που τούτη τη φορά η μία από τις μεγάλες δυνάμεις έκανε το λάθος να εμπλακεί άμεσα.
Η Δύση θα πνίξει την Ουκρανία σε όπλα. Το ερώτημα είναι αν αυτό θα αρκέσει για να αρχίσει να καταφέρει βαριά πλήγματα στον Ρώσο κατακτητή; Πολλοί θεωρούν ότι ο Πούτιν θα αρπάξει την ευκαιρία να τελειώσει την εισβολή όταν θα έχει παγιώσει έναν καθαρό διάδρομο από τα σύνορα του προς την Κριμαία. Θα ισχυριστεί τότε ότι «έσωσε» τους Ρώσους του Ντονέτσκ και θα αφήσει τους Ουκρανούς να διαμαρτύρονται για τα εδάφη που έχασαν.
Αυτό είναι το καλό σενάριο. Ακόμη κι αν επαληθευτεί τα προβλήματα με την οικονομία θα παραμείνουν. Έχοντας υιοθετήσει την γραμμή ότι ο Πούτιν είναι εγκληματίας πολέμου, η διαμάχη με τις κυρώσεις θα συνεχιστεί ακόμη κι αν ο πόλεμος την Ουκρανία λήξει – πράγμα μάλλον απίθανο έτσι κι’ αλλιώς.
Ειδικά στον τομέα της ενέργειας, η Ρωσία δεν θα αποτελέσει ξανά προμηθευτή της Δύσης. Το μοντέλο της ειρήνης που επιτυγχάνεται μέσω της οικονομικής αλληλεξάρτησης απέτυχε. Η «πολιτισμική ισχύς» (soft power) αποδείχτηκε κενή. Το μάθημα είναι σκληρό. Δεν θα ξεχαστεί. Πίσω του, εξάλλου, υπάρχει ιστορία εκατοντάδων ετών.
Οικονομία και κοινωνία θα πρέπει να ετοιμαστούν για μακρά περίοδο δοκιμασίας. Η εποχή της αθωότητας πέρασε. Όμοια τέλειωσε και η εποχή των μαθητευόμενων μάγων. Ας το ακούσει καλά σύσσωμη η αντιπολίτευση.
Διαβάστε επίσης:
Άρθρο παρέμβαση: Ο κρυφός πελάτης, η αισχροκέρδεια και ο Άδωνις Γεωργιάδης
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
