Είναι πολύ νωρίς για να εκτιμηθεί η επίπτωση της αποχώρησης του Μπάιντεν στην έκβαση της κούρσας για την προεδρία. Ορισμένες παρατηρήσεις μπορούν να γίνουν, όμως, με σχετική σιγουριά για την εγκυρότητα τους.

Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι οι Ρεπουμπλικάνοι έχασαν ένα βασικό τους αφήγημά τους: την ηλικία και καταλληλότητα του Μπάιντεν. Μεγάλο μέρος της καμπάνιας τους είχε σχεδιαστεί σ’ αυτήν την βάση. Τώρα θα τρέχουν να αλλάξουν ρότα. Τώρα, ξαφνικά «παππούς» δεν είναι ο Μπάιντεν αλλά ο Τραμπ.

Δίκαια η Κάμαλα Χάρις μπορεί να θέσει θέμα για την ηλικία, την αποτελεσματικότητα και την γνωστική ικανότητα του Τραμπ. Τα παραδείγματα για να στηρίξει την επιχειρηματολογία της είναι πολλά.

Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι η Χάρις δεν θα διστάσει να αναδείξει το θέμα των αμβλώσεων με ξεκάθαρη και ισχυρή φωνή – καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών και η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος διαφωνεί με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ο Τραμπ επιχειρεί να υποβαθμίσει το θέμα, ισχυριζόμενος ότι η κάθε πολιτεία έχει την αρμοδιότητα να πάρει την απόφαση της. Στην συζήτηση με τον Τραμπ, ο Μπάιντεν δεν κατάφερε να προβάλει μία καθαρή θέση για τους δημοκρατικούς.

Η Κάμαλα Χάρις δεν θα χάσει την ευκαιρία και δεν διστάσει ως προς την σαφήνεια της θέσης της. Οι ακραίες θέσεις που έχουν υιοθετήσει πολλοί κυβερνήτες πολιτειών κατά των αμβλώσεων είναι μουσική στ’ αυτιά της Χάρις.

Η τρίτη παρατήρηση εστιάζεται στο γεγονός ότι η Χάρις έχει πολύ σοβαρές πιθανότητες να κερδίσει Δημοκρατικούς ψηφοφόρους  που δεν ήθελαν τον Μπάιντεν και είχαν αποφασίσει να μην ψηφίσουν. Επιπλέον, θα μπορέσει μάλλον να σιγουρέψει ότι αμφιταλαντευόμενοι Δημοκρατικοί τώρα θα την ψηφίσουν και, ταυτόχρονα, να κερδίσει Ρεπουμπλικάνους που δεν ήθελαν τον Τραμπ αλλά ούτε για τον Μπάιντεν.

Είναι σαφές ότι οι υποστηρικτές του M.A.G.A. δεν θα την ψηφίσουν ποτέ. Ως γυναίκα, όμως, υποχρεώνει τους Ρεπουμπλικάνους να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στις επιθέσεις εναντίον της ώστε να μην υπερβούν την γραμμή του φυλετικού ρατσισμού. Κι εδώ, το συγκεκριμένο θέμα λειτουργεί διπλά: λόγω φυλής και λόγω φύλου. Άσε που η Χάρις μπορεί να αποσπάσει από τον Τραμπ Λατίνους και Ινδούς, που τα τελευταία χρόνια έτειναν να συντηρητικοποιούνται.

Πολλά θα εξαρτηθούν από την ικανότητα της Κάμαλα Χάρις να ξεπεράσει την κληρονομιά του εισαγγελέως και του γερουσιαστή και να «ωριμάσει» ώστε να φανεί αντάξια του αξιώματος. Η εικόνα θα παίξει τον ρόλο της και, τώρα που γράφονται αυτά τα λόγια, οι ομάδες που φροντίζουν για την εμφάνιση-παρουσίαση, την εκφορά λόγου, την στάση σώματος, όλες δουλεύουν ασταμάτητα για να προβληθεί η νέα εικόνα της υποψήφιας.

Σ’ αυτόν τον τομέα οι Αμερικανοί είναι άπιαστοι. Στρατηγικά, όμως, η Χάρις θα προσπαθήσει να παρασύρει τον Τραμπ σε κάποιες πολιτικά ακραίες θέσεις και σε σεξιστικές αντιφάσεις. Η ίδια θα εμφανιστεί ως η πετυχημένη εισαγγελέας που αντιμετωπίζει τον υποψήφιο πρόεδρο ως καταδικασμένο για βαριά πλημμελήματα.

Στην άλλη πλευρά οι Ρεπουμπλικάνοι θα επιτεθούν στην Χάρις με έμφαση στο μεταναστευτικό και στο γεγονός ότι ο Μπάιντεν την είχε στο περιθώριο. Αυτή ήταν μία τακτική που αποδίδεται πρωταρχικά στους συμβούλους του – δεν ήθελαν την αντιπαράθεση Μπάιντεν-Χάρις, ακριβώς διότι ο πρόεδρος είχε αρχίσει να έχει προβλήματα. Τώρα, αυτή η απόφαση τους θα τους καταδιώκει, αν τυχόν και η Χάρις χάσει.

Αζύγιαστο είναι το θέμα της πρώτης γυναίκας προέδρου των ΗΠΑ. Η Κλίντον έχασε λόγω εκλογικού συστήματος. Πώς θα αντιδράσει η Αμερική σε δεύτερη γυναικεία υποψηφιότητα; Θα έχει η Χάρις ένα άδηλο πλεονέκτημα άραγε; Θα φανεί στις επόμενες εβδομάδες.

Προτελευταία παρατήρηση: σημαντικό ρόλο θα παίξει η επιλογή του αντιπροέδρου. Λόγω της κρισιμότητας της Πενσυλβάνιας μπορεί να δώσει το χρίσμα στον Τζο Σαπίρο, αν και ως Εβραίος μπορεί να έχει ρίσκο.

Ακροτελεύτια παρατήρηση: το σκηνικό άλλαξε ριζικά και αυτό ευνοεί τους Δημοκρατικούς. Ο Economist, που παρά την φήμη του έχει πολλές αποτυχίες να επιδείξει ως προς τις προβλέψεις του, έγραψε ότι η Χάρις δεν έχει «χάρισμα και χρόνο». Στην πολιτική ζωή των ΗΠΑ, η Χάρις έχει πολύ ικανοποιητικό χρόνο – το δε χάρισμα «κτίζεται».

Για το καλό της δημοκρατίας και της Δύσης, ας ελπίσουμε ότι η Χάρις θα κερδίσει και αυτή θα είναι η αρχή του τέλους του ιδιότυπου φασισμού που έφερε και εξέφρασε ο Τραμπ.

Διαβάστε επίσης

Θα περιμένουμε μοιρολατρικά ή θα κινητοποιηθούμε;

Ποιο είναι τελικά το πρόγραμμα της κυβέρνησης για την υγεία;

Θέλει το ΠΑΣΟΚ να ανταγωνιστεί τον ΣΥΡΙΖΑ στην εσωστρέφεια;