O γάμος του Στέφανου Κασσελάκη με τον σύντροφό του, Τάιλερ, απασχολεί από χθες πολύ κόσμο, κυρίως δε τα social media. Και θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να αναλύσουμε το γεγονός, το οποίο αφορά τον πρόεδρο του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της χώρας, του ΣΥΡΙΖΑ που κυβέρνησε τον τόπο σε μια από τις κρισιμότερες περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Εχει ενδιαφέρουν να δούμε αν αυτός ο γάμος μπορεί – και πρέπει- να παράγει πολιτική ή είναι απλά ένα πολιτικό life style.

Αν δηλαδή επί της ουσίας ένα προβεβλημένο πρόσωπο «πουλάει» την προσωπική του ζωή για να αποκομίσει επικοινωνιακά οφέλη που πιστεύει ότι θα του χρησιμεύσουν στην καριέρα που μόλις ξεκίνησε στην πολιτική.

Κατ’ αρχάς, ξεκάθαρα και χωρίς ενδοιασμούς, μια ευτυχισμένη στιγμή ενός ζευγαριού (ετερόφυλου ή ομόφυλου, χωρίς διακρίσεις) είναι απολύτως σεβαστή. Εν έτει 2023 αλίμονο αν υιοθετούσαμε ομοφοβικές θεωρίες και ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς που γυρνούν δεκαετίες τον κόσμο πίσω.

Μπράβο, λοιπόν, στα παιδιά, συγχαρητήρια και να ζήσουν μια ζωή όπως την ονειρεύονται.

Και ίσως αυτό να ακουστεί προοδευτικό και κόντρα στον συντηρητισμό που επικρατεί στην κοινωνία μας, αλλά μακάρι να αποτελέσουν παράδειγμα για όλους εκείνους τους ανθρώπους που φοβούνται, ντρέπονται, καταπιέζονται, να εκφράσουν συναισθήματα αγάπης, αφοσίωσης, οικογένειας, όπως αυτοί την ορίζουν, επειδή αυτά δεν ταιριάζουν με τις νόρμες και τις αντιλήψεις που επικρατούν.

Από εκεί και πέρα, αν ο κ. Κασσελάκης και ο σύντροφός του, Τάιλερ, αποφάσισαν να παντρευτούν, πέραν της προσωπικής τους επιλογής, κι επειδή θέλουν να ανοίξουν τη συζήτηση για τον γάμο ομοφύλων και στην Ελλάδα, τότε είναι καλοδεχούμενο.

Αν δηλαδή, ως αρχηγός ευρωπαϊκού κόμματος ο κ. Κασσελάκης μπορεί να προκαλέσει μια συζήτηση για την αναγνώριση των δικαιωμάτων του συζύγου, ανεξαρτήτου φύλου, αν επιδιώκει να «υποχρεώσει» ευρωπαϊκές χώρες, και την Ελλάδα, να αναγνωρίσουν το γάμο ατόμων του ίδιου φύλου κι όχι να τον αντιμετωπίζουν απλά ως σύμφωνο συμβίωσης, τότε αυτό είναι παραγωγή πολιτικής.

Και γενικά, αν ο κ. Κασσελάκης με τον γάμο του φέρει στην Ελλάδα τη συζήτηση περί δίκαιης μεταχείρισης των ατόμων, ανεξαρτήτου φύλου και ζητήσει ακόμη και πολιτικό γάμο για ομόφυλα ζευγάρια τότε ναι, μπορεί η δική του ευτυχία να έχει πολιτικό –και κοινωνικό αποτέλεσμα.

 

 

Επειδή όμως το σοβαρό γεγονός από τη φαιδρότητα είναι πολύ κοντά και συνήθως χωρίζεται από μια λεπτή γραμμή, υπάρχει ο κίνδυνος του ευτελισμού και μιας life style εκδοχής μιας προσωπικής στιγμής.

Αν π.χ. επιτρέψει και ο ίδιος ο κ. Κασσελάκης να μετατραπεί ο γάμος του σε «πανηγύρι» για τις κουτσομπολίστικες εκπομπές με τις «ελαφρές» αναλύσεις των «πανελατζούδων», τότε θα έχει κάνει ζημιά στον ουσιαστικό στόχο.

Αν ασχοληθούν όλοι με τη σκυλίτσα, τις βέρες, τι φοράνε οι νεόνυμφοι, ποιοι πήγαν στο γάμο, αν ήταν παραμυθένιο το σκηνικό και άλλα τέτοια ευτελή, και την ευθύνη την έχει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα είναι άξιος της μοίρας του.

Δυστυχώς στο τρίμηνο που απασχολεί τη δημόσια σφαίρα, ο κ. Κασσελάκης επέλεξε αυτή τη life style εκδοχή της προσωπικής του ζωής.

Το γυμναστήριο, τις βόλτες με το σκυλάκι, τον Τάιλερ που μπορεί να προσφέρει πολλά στην Ελλάδα, την οικογένεια που θέλει να κάνει με δύο γιους που θα πάρουν το δικό τους DNA και άλλα τέτοια, κατά την άποψή μου αν όχι φαιδρά τουλάχιστον απρόσεκτα.

Κι όλα αυτά αφήνοντας στην άκρη τις πραγματικές πολιτικές συζητήσεις που πρέπει να γίνουν για την κεντροαριστερά, για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, για το μέλλον της ίδιας της χώρας, για τα μεγάλα διακυβεύματα των καιρών.

Θέλει, επομένως, μεγάλη προσοχή διότι η ξαφνική δημοσιότητα τρελαίνει τους ανθρώπους. Ακόμη κι εκείνους που είναι ευφυείς.

 

Διαβάστε επίσης:

Παντρεύεται ο Στ. Κασσελάκης: Το love story, τα Χάμπτονς και το γλέντι α λα ελληνικά
Πυρά Τσακαλώτου κατά Τσίπρα και Κασσελάκη – Ανοιχτό το ενδεχόμενο αποχώρησής του από τον ΣΥΡΙΖΑ
 

Στέφανος Κασσελάκης σε Μητσοτάκη για την τιμή του λαδιού: Και επισήμως, κυβέρνηση λαδέμπορων