Ευρωεκλογές: Η απόλυτη αστοχία των κομμάτων

Με εκπληκτική εθελοτύφλωση τα κόμματα της αντιπολίτευσης ανέδειξαν τη μικρότητα της εσωστρέφειας τους, ανάγοντας τις επερχόμενες ευρωεκλογές σε καθαρά κομματική διαμάχη ως προς τις Ελλαδικές αντιπαραθέσεις.

Επί τρεις ημέρες, με ξεκάθαρο στόχο την εκλογική μείωση της κυβέρνησης και την επίλυση της δικής τους διαμάχης για την δεύτερη θέση, οι κκ. Ανδρουλάκης και Κασσελάκης παρέσυραν τον τόπο σε μία αχρείαστη εσωτερικά και ταπεινωτική στο εξωτερικό διαδικασία που ανέδειξε τα πλέον ποταπά κίνητρα του πολιτικού μας κόσμου.

Έχοντας διαπράξει σημαντικά επικοινωνιακά και διοικητικά λάθη στο θέμα του δυστυχήματος των Τεμπών, η κυβέρνηση σύρθηκε πίσω από τις ψευδεπίγραφες αναφορές στον πόνο των συγγενών και δεν κατάφερε να βγει αλώβητη από την κοινοβουλευτική διαδικασία της πρότασης μομφής.

Ο πρωθυπουργός υποχρεώθηκε έτσι να σηκώσω το βάρος της αντιπαράθεσης, συμβιβαζόμενος με την διπλή στρατηγική να απαντά τόσο στους συγγενείς όσο και στις εξωπραγματικές κατηγορίες της αντιπολίτευσης, αντί να αγνοήσει παντελώς τους πολιτικούς αντιπάλους του και να απευθυνθεί αποκλειστικά και μόνο τους συγγενείς των θυμάτων.

Είναι πολύ αργά για να υπενθυμίσουμε στον πρωθυπουργό την σοφή ρήση των προπονητών «ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις». Το κακό με το περίφημο rotation είναι γεγονός. Ανασχηματισμός τώρα, τόσο κοντά στις ευρωεκλογές και μετά τις συνθήκες με τις οποίες έγιναν οι παραιτήσεις Μπρατάκου – Παπασταύρου, είναι μάλλον πολιτικά άσκοπος—αν όχι επιζήμιος. Στην κυβέρνηση απομένουν τέσσερις αλληλοσυμπληρούμενοι δρόμοι.

Ο ένας είναι η επανεξέταση της λειτουργίας της με αναφορά στο επιτελικό κράτος και η υιοθέτηση διορθωτικών κινήσεων.

Θεωρώ ότι η πλήρης ανάπτυξης της Γενικής Γραμματείας Πρωθυπουργού με βάση τους τομείς της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής, με ομάδες ατόμων που να δημιουργούν ένα διεπιστημονικό περιβάλλον (interdisciplinary approach) αποτελεί λύση, που θα αντιμετωπίσει την υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων σε λίγους ανθρώπους, οπότε και τα αναπόφευκτα λάθη.

Ο δεύτερος δρόμος είναι η αντιμετώπιση της πληγής των Τεμπών όχι περιστασιακά και αλαζονικά αλλά με επικοινωνιακό σχεδιασμό που θα αποβλέπει να δώσει τις απαντήσεις που δεν προέκυψαν από την ταυρομαχία στην Βουλή.

Ταυτόχρονα να υπάρξει επίσημο αίτημα προς την δικαιοσύνη για επίσπευση κατά το δυνατόν των διαδικασιών, ώστε να έρθει η ώρα της δίκης της.

Στο σημείο αυτό μία παρατήρηση: στα Τέμπη είδαμε για μία ακόμη φορά ότι ο μηχανισμός αντιμετώπισης κρίσεων δεν λειτουργεί σωστά. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι αμέσως μετά από ένα μεγάλο δυστύχημα δημιουργούνται τρία κέντρα, με σαφείς αρμοδιότητες και οροθετημένους φυσικούς χώρους: κέντρο εμπειρογνωμόνων, κέντρο ανακρίσεων και κέντρο πληροφόρησης.

Ταυτόχρονα υπάρχει αποκλεισμός του χώρου και ομάδα συντονισμού. Στα Τέμπη έγινε ένα μπάχαλο ασαφών αρμοδιοτήτων, αποποίησης ευθύνης, ασυντόνιστων ενεργειών και άθλιας πληροφόρησης. Τόσο δύσκολο είναι να αντιγράψουμε τις δοκιμασμένες πρακτικές από το εξωτερικό;

Ο τρίτος δρόμος είναι για την κυβέρνηση να επαναφέρει στο προσκήνιο την μεγάλη σημασία που έχουν φέτος οι ευρωεκλογές. Με το ευρωκοινοβούλιο να έχει αποκτά ολοένα πιο διευρυμένη ισχύ, οι εθνικοί αντιπρόσωποι θα κληθούν άμεσα, από το φθινόπωρο του 2024 να διαχειριστούν θέματα κυριολεκτικά ζωής και θανάτου για την Ε.Ε.

Κορυφαία είναι τρία θέματα:

• η αντιμετώπιση της γεωπολιτικής κρίσης σε συνδυασμό με τον ρόλο που η Ευρώπη θα αποφασίσει πως θέλει να έχει σ’ αυτήν, οπότε οι πολιτικές εξελίξεις με επίκεντρο την κοινή αμυντική και εξωτερική πολιτική

• η κλιματική κρίση σε συνδυασμό με την αναθεώρηση των στόχων για την πράσινη μετάβαση και την δυνατότητα της Ευρώπης να προχωρήσει έστω και μόνη της στην αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών και της κρίσης τροφίμων, με επίκεντρο την ΚΑΠ

• η κοινωνικά ασύδοτη λειτουργία του σύγχρονου καπιταλισμού σε συνδυασμό με την απόφαση (ή όχι) της Ευρώπης να στηρίξει ξανά το κοινωνικό κράτος και την αποτελεσματική αντιμονοπωλιακή δράση.

Τα θέματα αυτά έχουν τεράστιες επιπτώσεις στην πολιτική ζωή, στην κοινωνική συνοχή, στην εθνική ανεξαρτησία, στο μέλλον της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Ευτελίζοντάς τα στο επίπεδο της κομματικής διαπάλης για ουσιαστικά τοπικιστικά θέματα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ) προσφέρουν μία κάκιστη υπηρεσία στα εθνικά συμφέροντα.

Η κυβέρνηση άφησε την αντιπολίτευση της μονομέρειας και της φαιδρότητας να ορίσει την ατζέντα και, επιπλέον, με τις δυσλειτουργίες της και την έλλειψη πολιτικής κρίσης να ρίχνουν λάδι στην φωτιά.

Η φυγή προς τα εμπρός με βάση τους τρεις δρόμους που επισημαίνονται μπορεί να επιτευχθεί αν η κυβέρνηση υιοθετήσει και τον τέταρτο δρόμο της επιτάχυνσης της μεταρρυθμιστικής ατζέντας. Είναι γνωστό, πλέον ότι υπάρχουν—για παράδειγμα—αντιδράσεις στην περαιτέρω επέκταση του ψηφιακού κράτους.

Είναι πολλά τα παράδειγμα και γι’ αυτά θα επανέλθω αύριο. Η πιο αποτελεσματική απάντηση στα αντιπολιτευτικά φληναφήματα είναι οι πράξεις.

Ας πράξει, λοιπόν, η κυβέρνηση με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα στα θέματα της καθημερινότητας του πολίτη και είναι βέβαιο ότι για μία ακόμη φορά τους πολίτες θα αποστρέψουν το πρόσωπο τους από το δυστοπικό μέλλον που προβάλει η αντιπολίτευση.

Διαβάστε επίσης:

Αποδείχτηκε ότι η Ν.Δ. κινδυνεύει μόνο από τον εαυτό της

Οι κραυγαλέοι στόχοι για τις προτεραιότητες της κυβέρνησης

Ανδρουλάκης κατά Κασσελάκη: Η πραγματική διακύβευση της πρότασης δυσπιστίας