Η ενασχόληση με το «πρόγραμμα» των 11 σημείων του ΣΥΡΙΖΑ για περισσότερο από τα ας πούμε περίπου 10 λεπτά που απαιτούνται για το διάβασμα του, σημαίνει απόδοση σημασίας που δεν του αξίζει. Επειδή, όμως, ο χρόνος συγγραφής αυτής της στήλης σίγουρα ξεπερνά τα 10 λεπτά που χρειάστηκα για να διαβάσω το κείμενο, είμαι υποχρεωμένος να σπαταλήσω τον χρόνο μου σε πνευματικά άχρηστα γραπτά. Η προσέγγιση μου, λοιπόν, θα είναι συνοπτική/

Συμπέρασμα πρώτο: το κείμενο δεν αναφέρει κάτι που δεν γνωρίζαμε. Η δημοσίευση του δεν προσθέτει τίποτα απολύτως στον δημόσιο διάλογο.

Συμπέρασμα δεύτερο: βασικός άξονας είναι η λογική πως τα προβλήματα λύνονται με την αύξηση της δαπάνης. Ότι τα λεφτά από μόνα τους δεν λύνουν τα προβλήματα, είναι μία λογική που δεν μπορεί να ενσωματωθεί στην σκέψη του ΣΥΡΙΖΑ.

Συμπέρασμα τρίτο: επανέρχεται η κρατικοποίηση ως στόχος. Η λογική πως δεν έχει σημασία η ιδιοκτησία αλλά η αποτελεσματική λειτουργία και η εποπτεία, είμαι επίσης μία λογική που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να δεχτεί.

Συμπέρασμα τέταρτο: υποφέρει από έλλειψη ρεαλισμού, προβάλλοντας επιχειρήματα που δεν ευσταθούν – όπως, π.χ., την αναθεώρηση των προγραμμάτων του Ταμείου Ανάκαμψης, την ταυτόχρονη μεγάλη αύξηση των δαπανών και μείωση φόρων, η διαγραφή χρεών προς ασφαλιστικά ταμεία και εφορία.

Συμπέρασμα πέμπτο: με βεβαιότητα οδηγεί σε αύξηση του πληθωρισμού – με κύριο μοχλό την τραγική πρόθεση να επαναφέρει την τιμαριθμική αναπροσαρμογή με ταυτόχρονη άμεση αύξηση των μισθών κατά 10% — κι αυτό πέρα από τις πληθωριστικές πιέσεις που θα έρθουν από την άφρονα δημοσιονομική διαχείριση

Συμπέρασμα έκτο: με τις ρυθμίσεις που επαγγέλλεται στην παιδεία, τάσσεται υπέρ της ημιμάθειας.

Συμπέρασμα έβδομο: οι προτάσεις για την εργασία είναι αντί-εργατικές, διότι θα οδηγήσουν σε μείωση των προσλήψεων.

Καταλήγοντας: πολλά από αυτά που «προτείνει» ο ΣΥΡΙΖΑ πέρα από το ότι επαναλαμβάνουν γνωστές του θέσεις, είναι τόσο γενικά που εύκολα θα μπορούσαν να υιοθετηθούν από σχεδόν όλα τα κόμματα. Ποιος βουλευτής δεν συμφωνεί, π.χ., με τον εκσυγχρονισμό του συστήματος υγείας, την επίτευξη αποτελεσματικότητας στην δικαιοσύνη, την βελτίωση της θέσης των γυναικών στην οικονομία και κοινωνία;

Ένα από τα προβλήματα είναι στα μέσα που προτείνει. Χαρακτηριστικά, για το ΕΣΥ επικεντρώνεται στις προσλήψεις (που οπωσδήποτε χρειάζονται) και στην αύξηση των αμοιβών (επίσης) αλλά δεν λέει λέξη για την επαγγελματική διοίκηση των νοσοκομείων, την ανάγκη να κτιστούν νέα (και που), το θέμα του απηρχαιωμένου εξοπλισμού.

Η όλη προσέγγιση, τέλος, αγνοεί την πραγματικότητα. Όλες οι ενδείξεις πείθουν ότι η Ν.Δ, θα είναι πρώτη. Τα 11 σημεία σύγκλισης (ποιας σύγκλισης αλήθεια—αυτής των κρατικοποιήσεων;) στηρίζονται στην συνεργασία της θεωρητικής πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ με το 3ο κόμμα. Ρωτήθηκε το ΠΑΣΟΚ αν το συγκεκριμένο πρόγραμμα συγκλίνει με το δικό του; Όχι τίποτα άλλο, αλλά υποτίθεται ότι μιλάμε για συνεργασίες με βάση τις αρχές, τις αξίες, τα προγράμματα.

Με το «πρόγραμμα» ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει για μία ακόμη φορά το πραγματικό πρόσωπο του. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Γι’ αυτό το ενδιαφέρον που συγκέντρωσε είναι μηδαμινό. Η βροχή παροχών, εξάλλου, πριν την εκλογική αναμέτρηση στο θυμικό του ελληνικού λαού παραπέμπει στον Μαυρογιαλούρο και στον «με ένα άρθρο σε ένα νόμο».

Είναι ευτύχημα που η Ν.Δ. δεν έχει πέσει στην ίδια παγίδα.

Διαβάστε επίσης

Η άτακτη υποχώρηση της FED μπροστά στην πραγματικότητα