Ο «τσάρος της οικονομίας» Χρήστος Σταϊκούρας εκλέγεται βουλευτής στη Φθιώτιδα – αρκετά χιλιόμετρα μακριά από τα πανεπιστημιακά κάμπους του Λονδίνου, όπου πήρε το διδακτορικό του, στα τέλη της δεκαετίας του ’90.  Ως τις εκλογές της 7^ης Ιουλίου, είχε περάσει από  σημαντικές θέσεις – κομματικές και κυβερνητικές – αλλά πάντοτε ως αναπληρωτής.

Ο Αντώνης Σαμαράς, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μετά την ανοικτή εκλογή του, το 2009, είχε κρατήσει για τον εαυτό του τον τομέα των Οικονομικών, με «Νο 2» τον «φρέσκο» στη Βουλή γιο του Κώστα Σταϊκούρα, έναν από τους ισχυρότερους παράγοντες του καραμανλισμού στην Φθιώτιδα – και όχι μόνον…

Όταν ήλθε η ώρα του Σαμαρά να κυβερνήσει, ο Σταϊκούρας βρέθηκε και πάλι σε θέση αναπληρωτή – μιας και η αδυναμία Ράπανου έκανε υπουργό για μία κρίσιμη διετία τον Γιάννη Στουρνάρα.

Τους μήνες πριν από τις εκλογές που έφεραν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην εξουσία, είχαν ακουστεί κάποια «βαριά» ονόματα της αγοράς – όχι της πολιτικής – για τη θέση του υπουργού Οικονομικών, που όλοι γνώριζαν ότι θα ήταν το κορυφαίο στοίχημα για την Νέα Δημοκρατία, μετά την ολοκλήρωση των μνημονιακών προγραμμάτων.

Κανένα από τα ονόματα αυτά δεν περπάτησε – και στον δρόμο προς τις κάλπες, η τοποθέτηση Σταϊκούρα στο υπουργείο Οικονομικών δεν πλήρωνε σχεδόν τίποτα στο στοίχημα…

Έχοντας για δύο χρόνια την ευθύνη για το Γενικό Λογιστήριο, εκπαιδεύθηκε στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.

Βέβαια, οι περισσότεροι από τους ελεγκτές των Βρυξελλών είναι πλέον σε άλλες θέσεις – οι περισσότεροι σε καλύτερες – και πάντως είναι λίγοι εκείνοι από την πλευρά των λεγόμενων «θεσμών» που θυμούνται τη συμβολή του Χρήστου Σταϊκούρα στα Ζάππεια του Αντώνη Σαμαρά: ήταν το πρώτο διάστημα μετά την εμπλοκή της χώρας στα μνημόνια, όταν η Νέα Δημοκρατία, που είχε διαγράψει την Ντόρα Μπακογιάννη για το «ναι» που είπε στη Βουλή, έψαχνε εναλλακτικές πολιτικές – τα περίφημα «ισοδύναμα» – για να δικαιολογήσει το «όχι» στην μοναδική δυνατότητα που είχε η Ελλάδα εκείνη τη στιγμή.

Οι δανειστές όχι μόνον δεν δέχθηκαν την παραμικρή πρόταση των Ζαππείων, αλλά απέκτησαν και μία βαθιά καχυποψία, τόσο για τον Αντώνη Σαμαρά όσο και για τους συνεργάτες του.

Μία καχυποψία την οποία εκμεταλλεύθηκε παρασκηνιακά ο Αλέξης Τσίπρας, ειδικά μετά την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του 2014.

Οι διπλωμάτες δεν είθισται να μιλούν δημοσίως για την δουλειά τους, τουλάχιστον όσο παραμένουν στην υπηρεσία, αλλά ιδιωτικώς κάποιοι έχουν υπαινιχθεί ότι λάμβαναν συνεχώς διαβεβαιώσεις για την πίστη του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας…

Σε κάθε περίπτωση, ο «τσάρος» αντελήφθη με τον δύσκολο τρόπο ότι στην πολιτική δεν πρέπει το ένα βήμα σου να εμποδίζει το επόμενο. Άλλωστε, ο επόμενος γύρος αξιολόγησης από τους δανειστές είναι κοντά. Έτσι, αρνείται να παρασυρθεί ακόμα και στην παραμικρή παροχολογία.

Βέβαια, ό,τι ισχύει για τον «τσάρο» δεν ισχύει κατ’ ανάγκη για τους υπολοίπους.

Όμως, ο Χάρης Θεοχάρης – για παράδειγμα – έχει πια κάμποσο καιρό να αναφέρει τα περί ΦΠΑ 13% στο τουριστικό πακέτο.

Μπορεί ο Μακ Λούαν να έλεγε ότι το μέσον είναι το μήνυμα, αλλά καμιά φορά αρκεί να πάρει κανείς το μήνυμα και χωρίς μέσον…