Ακόμη δεν τα είδαμε και άρχισαν τα νταούλια. Η αναφορά είναι στο εμβόλιο για τον κορονοϊό, στους πόρους από την Ε.Ε. και τις προσδοκίες που έχουν δημιουργήσει.

Πρώτα για το εμβόλιο.

Ξαφνικά έχει επικρατήσει η εντύπωση ότι μόλις έρθει η σωτήρια ένεση όλα θα γίνουν όπως πριν: τα εμπορικά θα ανοίξουν, η εστίαση θα αναζωογονηθεί, τα μπαρ και τα μπουζούκια θα γεμίσουν με κόσμο. Ως άτομα θα είμαστε άτρωτοι. Θα αγκαλιαζόμαστε, θα φιλιόμαστε, έγνοια δεν θα υπάρχει. Τα νοσοκομεία θα αδειάσουν, οι ΜΕΘ θα είναι αχρείαστες, οι γιατροί και το βοηθητικό προσωπικό θα ξεκουραστούν.

Και όλα αυτά θα συμβούν, κατά μία έννοια, πάραυτα.

Μακάρι να ήταν έτσι.

Καταρχάς θα πρέπει να έρθει το εμβόλιο. Και η Ε.Ε. ακολουθεί μία μάλλον αργή διαδικασία σε σύγκριση με το Η.Β. ή τις ΗΠΑ.

Δεύτερο, θα πρέπει να ακολουθηθεί διαδικασία σταδιακού εμβολιασμού – ανάλογα με τις επαγγελματικές και πληθυσμιακές προτεραιότητες που θα τεθούν. Είναι μάλλον σαφές ότι θα προηγούνται όσοι είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης (γιατροί, νοσοκόμοι και νοσοκόμες, άλλο βοηθητικό προσωπικό) και οι ευάλωτοι ηλικιωμένοι.

Τρίτο, θα πρέπει να είναι σωστός ο προγραμματισμός: ρεαλιστικός και ολοκληρωμένος. Να έχουν έγκαιρα γίνει οι αναγκαίες προμήθειες. Να λειτουργήσουν οι διαδικασίες και τα μηχανήματα. Να υπάρχει το εκπαιδευμένο προσωπικό.

Τέταρτον θα πρέπει να επιλυθούν συγκρούσεις μεταξύ προσωπικής ηθικής και δημόσιας επιταγής. Τι θα γίνει αν η μεν κυβέρνηση διατάξει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό όλων των παιδιών που πηγαίνουν σχολείο αλλά ο γονέας αρνείται –επειδή δικαιολογημένα φοβάται; Δεν ξεχνά ότι αυτό εμβόλιο στηρίζεται σε μήνες, όχι σε χρόνια δοκιμών.

Πέμπτο, στην ίδια βάση, πως θα αντιμετωπιστούν όλοι όσοι αρνούνται να εμβολιαστούν – για οποιονδήποτε λόγο; Αν το θέμα αφεθεί στην ατομική απόφαση του καθενός τότε προκύπτει θέμα δημόσιας υγείας και ασφάλειας. Αν ο εμβολιασμός καταστεί υποχρεωτικός, πως αυτό συμβιβάζεται με την ελευθερία του ατόμου; Αν το κράτος δεν επέμβει θα κατηγορηθεί ότι δεν εκπληρώνει τον ρόλο του. Αν παρέμβει θα κατηγορηθεί ότι συμπεριφέρεται δικτατορικά.

Ως προς τους πόρους.

Η εισροή τους δεν θα φέρει την Γη της Επαγγελίας.

Περνάμε μία βαθιά κρίση. Οι επιπτώσεις της θα μας επηρεάζουν σε βάθος χρόνου. Η τεχνολογική επανάσταση θα χειροτερεύσει για πολλούς μία ήδη οικονομικά δύσκολη και κοινωνικά επώδυνη κατάσταση.

Μπορεί το ηλεκτρονικό εμπόριο να ανθεί, αλλά ο καταναλωτής παραμένει επιφυλακτικός και φοβισμένος. Αξιόλογη ανάπτυξη με βάση την κατανάλωση μάλλον δεν θα πρέπει να περιμένουμε. Η οικονομική δυσπραγία θα τυλίγει την αγορά. Τα άδεια μαγαζιά δύσκολα θα νοικιαστούν, από τα σήμερα κλειστά πολλά δεν θα ανοίξουν.

Στον τομέα της παραγωγής, η πίεση θα είναι μεγάλη. Επιχειρήσεις θα κλείσουν. Η ανεργία θα αυξηθεί. Οι νέες δραστηριότητες που θα αναπτύσσονται δεν θα βρίσκουν τις δεξιότητες που χρειάζονται.

Στον τραπεζικό τομέα, τα θεμέλια του δεν θα ενισχυθούν. Όπως γράψαμε χθες, η αύξηση των κόκκινων δανείων θα είναι μεγαλύτερη από τις αρχικές εκτιμήσεις. Οι τράπεζες θα πιεστούν να παίξουν τον βασικό τους ρόλο, ως πηγές χρηματοδότησης της οικονομίας.

Τα μέτρα στήριξης θα συνεχιστούν αλλά και σταδιακά θα αποσύρονται. Τότε θα φανεί η πραγματική έκταση της κρίσης.

Οι ευρωπαϊκοί πόροι θα βοηθήσουν στον μερικό περιορισμό των αρνητικών επιπτώσεων. Κι αν χρησιμοποιηθούν με τον ορθό τρόπο, θα συμβάλλουν στον αυριανό εκσυγχρονισμό της χώρας, στην αυριανή δυναμική της ανάπτυξης.

Το σήμερα, όμως, θα εξακολουθήσει να είναι δύσκολο – με εμβόλιο και με λεφτά.

Ας μην καλλιεργούμε ούτε για το σύνολο ούτε για τον εαυτό μας μεγάλες προσδοκίες. Για πολλούς μήνες ακόμη θα ισχύει ότι είπε η Βασίλισσα στην Αλίκη (στη Χώρα των Θαυμάτων): μπορείς να τρως μαρμελάδα χθες, μπορείς να τρως μαρμελάδα αύριο, αλλά δεν μπορείς να τρως μαρμελάδα σήμερα.

Διαβάστε ακόμη:

Τι προβλήματα παρουσιάζουν σήμερα τα εμβόλια κατά του κορονοϊού

Βρετανία: Ενέκρινε το εμβόλιο της Pfizer και γίνεται η πρώτη χώρα που ξεκινά εμβολιασμούς στον γενικό πληθυσμό