Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές το αποτέλεσμα της εκλογής ηγέτη του ΠΑΣΟΚ είναι γνωστό με σχεδόν βεβαιότητα. Φαίνεται ότι ο κ. Ανδρουλάκης ξαναγυρνά στην καρέκλα του. Το βέβαιο είναι πως η συμμετοχή είναι μειωμένη κατά περίπου 30%.

Δυστυχώς για το κόμμα, και ακόμη περισσότερο για τη χώρα, το μεν τελικό αποτέλεσμα δεν έχει σχεδόν καμία σημασία, η δε μειωμένη συμμετοχή ενισχύει την άποψη ότι το παιγνίδι της αντιπολίτευσης και μαζί της εξουσίας κινδυνεύει να έχει χαθεί.

Ριζοσπαστική, ακραία, άποψή θα πείτε. Το ΠΑΣΟΚ, όμως, είναι ένα βαθιά διχασμένο κόμμα. Η πρώτη φάση της εκλογικής διαδικασίας το απέδειξε. ΟΙ κκ. Ανδρουλάκης και Δούκας κέρδισαν το δικαίωμα της μεταξύ τους αντιπαράθεσης με την υποστήριξη των οπαδών που ιδεολογικά, και, πρωταρχικά, ψυχικά και με δόση ρομαντισμού, έχουν εγκλωβιστεί στην ανάμνηση του ΠΑΣΟΚ της εποχής 1977-1996. Είναι οι οπαδοί που πιστεύουν στην αναβίωση του ΠΑΣΟΚ που γνώρισαν ως πράξη και ανάμνηση, χωρίς να μπορούν να λάβουν υπόψη τους τα κύματα των εξελίξεων που ξέσπασαν έκτοτε και εξακολουθούν σήμερα να αλλάζουν τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα, στην Ελλάδα και παγκόσμια.

Η πρωτιά Γερουλάνου-Διαμαντοπούλου στις μεγάλες αστικές συγκεντρώσεις της Αττικής και της Θεσσαλονίκης δεν ήταν τυχαία—και όφειλε να ήταν αναμενόμενη. Εκ των υστέρων επισημάνθηκε και του αποδόθηκε η πρέπουσα διάσταση. Δεν έχει πια σημασία, όμως. Ως ηγέτης, ο μεν κ. Ανδρουλάκης απέδειξε πως δεν μπορεί να διευρύνει την επιρροή του κόμματος. Η δε αναβάθμιση του κόμματος στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης – που οσονούπω έρχεται—θα οφείλεται στην κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και όχι σε θετικές ιδέες και πράξεις του ΠΑΣΟΚ. Αν θα καταφέρει τώρα να αλλάξει την πορεία του κόμματος θα είναι ένα θαύμα. Καμία εθνική εκλογική αναμέτρηση δεν κερδίζεται χωρίς την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη – δηλαδή την κατά τεκμήριο στήριξη των πλέον σύγχρονων, φιλελεύθερων, οπαδικών ομάδων του ΠΑΣΟΚ. Θα χρειαστούν μεγάλες αλλαγές, σε προσωπικό για τον ίδιο και για το περιβάλλον του, σε επικοινωνία και σε πολιτική προσέγγιση για να πετύχει.

Ο δε κ. Δούκας, έχοντας ήδη χάσει την μάχη της Αθήνας (και ως υποψήφιος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ και ως δήμαρχος) παρέμεινε εγκλωβισμένος στον παραδοσιακό διαχωρισμό της κεντροδεξιάς- κεντροαριστεράς, αναμένοντας πως θα προσελκύσει τα ορφανά του ΣΥΡΙΖΑ ως εφαλτήριο για την αξιωματική αντιπολίτευση και την εξουσία. Η υποχρεωτική ως εκ τούτου αριστερόστροφη θέση του σε συνδυασμό με το γεγονός ότι επέμεινε και έχει ένα καρπούζι κάτω από κάθε μασχάλη λειτούργησε σε βάρος του.

Στις εκλογές ΠΑΣΟΚ, ο κ. Ανδρουλάκης δεν κέρδισε. Ο κ. Δούκας έχασε. Το ιστορικό «αν» δεν έχει βάρος, αλλά είναι πολλοί οι αναλυτές – και ήδη εμφανίστηκαν στα κανάλια—που θεωρούν πως αν ο κ. Γερουλάνος ή Κα Διαμαντοπούλου είχαν βρεθεί στην δεύτερη θέση, ο κ. Ανδρουλάκης θα είχε ίσως χάσει.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι πως ο μεγάλος κερδισμένος είναι ο κ. Μητσοτάκης και ο μεγάλος ηττημένος είναι ο κ. Δούκας. Το βάρος τώρα περνά ακέραιο στον κ. Ανδρουλάκη ο οποίος καλείται να καλύψει το εσωκομματικό χάσμα μεταξύ της συντηρητικής και της φιλελεύθερης παράταξης, να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τους άλλους υποψήφιους και, το κυριότερο, να ξεφύγει από την λογική της στείρας αντιπολίτευσης.

Οψόμεθα.

Διαβάστε επίσης

ΠΑΣΟΚ: Ξανά πρόεδρος ο Νίκος Ανδρουλάκης με καθαρή νίκη – Τηλεφώνησε και τον συνεχάρη ο Χάρης Δούκας

Συγχαρητήρια Μητσοτάκη σε Ανδρουλάκη για τη νίκη του στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ

Εκλογές ΠΑΣΟΚ: Γύρισαν ξανά την πλάτη τους στον Χάρη Δούκα οι ψηφοφόροι της Αθήνας