Ο Γιάννης Δραγασάκης έχει τη δική του ιστορία στην Αριστερά. Καλή, κακή θα κριθεί με το πέρασμα των χρόνων. Όπως και η υπηρεσία του στην κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, η συμβολή του ή όχι στη χρεοκοπία της χώρας το 2015, στα σχέδια εξόδου από το ευρώ, στην μετέπειτα «κωλοτούμπα».
Μπορεί κανείς να κάθεται ώρες να διαφωνεί με τα πιστεύω του Δραγασάκη, με την πορεία των 50 και πλέον ετών στο ΚΚΕ και στον Συνασπισμό που αργότερα έγινε ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι η ζωντανή ιστορία της Αριστεράς κι εν πάση περιπτώσει ακόμη και από τους «ταξικούς» εχθρούς του αναγνωρίζεται ως ένας άνθρωπος που πρόσφερε, που πίστεψε σε οράματα και τα υπερασπίστηκε με τον τρόπο του.
Σε ένα κανονικό αριστερό κόμμα ο Γιάννης Δραγασάκης θα είχε θέση ως «Νέστορας». Ως ο άνθρωπος που με την εμπειρία του, τις γνώσεις του, τις γνωριμίες του, ακόμη και τα λάθη του θα μπορούσε να βοηθήσει το κόμμα του να πάει μπροστά.
Σε ένα κανονικό αριστερό κόμμα, όμως, όχι στον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη και του Πολάκη. Όχι στον ΣΥΡΙΖΑ της «Δρακογενιάς» των αδίστακτων της περιόδου 2015 – 2019 που το έπαιζαν αριστεροί αλλά τελικά αποδείχθηκαν ένα μάτσο οσφυοκάμπτες.
Όχι στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ με πρόεδρο τον τουρίστα της Αριστεράς που κάθεται σούζα μπροστά στον ακροδεξιό (ναι, σωστά το γράφω) λόγο ενός σεξιστή, κομπλεξικού, τζάμπα μάγκα στελέχους που για όσους τον γνωρίζουν λένε ότι είναι και μεγάλος «κωλοτούμπας».
Ένα κόμμα που έχει μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο από αυτό που ξεκίνησε. Το ριζοσπαστικό κόμμα που θα έφερνε την αλλαγή, το κόμμα των «καθαρών χεριών» που θα άλλαζε το πολιτικό σκηνικό, δεν υπάρχει πια.
Και μαζί δεν μπορούν να υπάρχουν κι όσοι το υπηρέτησαν χωρίς να κοιτάζουν το συμφέρον τους, αλλά έχοντας ως μεγαλύτερη εικόνα την προκοπή του τόπου.
Στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ δεν χωράνε οι Δραγασάκηδες, αλλά κυριαρχούν οι Πολάκηδες και βεβαίως οι Κασσελάκηδες και οι… Παππάδες.
Μην το ξεχνάμε. Σ’ αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ που πρόσβαλλε με τόσο σκαιό τρόπο ένα ιστορικό στέλεχος, αυτή τη στιγμή συνυπάρχουν ο Παππάς, η Τζάκρη, ο Αποστολάκης, η Δούρου, ένας κάποιος κάποιος Μπουρνούς, μια κάποια Κεχαγιά και κάτι άλλοι που κάποτε παρακαλούσαν τον Δραγασάκη για ένα ραντεβού, αλλά τώρα… φτύνουν τον κόρφο του.
Όχι, κανένα κόμμα δεν χρειάζεται τοτέμ. Ακόμη και το ΠΑΣΟΚ κάνει λάθος όταν επικαλείται κάθε λίγο και λιγάκι τον Ανδρέα. Τα κόμματα πηγαίνουν μπροστά με άξια στελέχη που αναδεικνύονται καθημερινά κι αντικαθιστούν τα παλαιότερα.
Ως εκ τούτου δεν πρέπει να υπερασπίζεται κανείς τον Δραγασάκη ως τοτέμ της Αριστεράς. Αλλά ως έναν σοβαρό αριστερό άνθρωπο που ούτε στο δακτυλάκι τους δεν μπορούν να τον φτάσουν όλοι αυτοί της σημερινής παρέας του Κασσελάκη.
Κι εδώ ακόμη ισχύει αυτό που θα έλεγε κάποιος: Εκεί που κρεμούσε ο Δραγασάκης τ’ άρματα κρεμάει ο Κασσελάκης κι ο Πολάκης τα νταούλια.
Το τονίζω: Δεν τιμούμε ως τοτέμ τα παλιά στελέχη των κομμάτων. Αλλά ως αναπόσπαστο κομμάτι του χώρου που υπηρέτησαν.
Κι αν ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό καλό είναι να διαλυθεί. Αν ο Κασσελάκης κάνει σήμερα μαθήματα αριστεροσύνης στον Δραγασάκη, τότε η πολιτική έχει χάσει το νόημά της.
Και πόσο κρίμα για εκείνα τα στελέχη της Κουμουνδούρου που κάποτε ήταν «κολλητοί» του Δραγασάκη, που κάποτε ήταν οι «άνθρωποί» του, τώρα να συντάσσουν τέτοια εξευτελιστικά κείμενα.
Ισως να δείχνει τον χαρακτήρα τους. Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος…
Διαβάστε επίσης:
Θεσσαλονίκη: Κάθειρξη έως 244 έτη και ποινή €4,5 εκατ. για κύκλωμα διακίνησης παράνομων μεταναστών
Black out – Microsoft: Ακυρώσεις και μεγάλες καθυστερήσεις στις πτήσεις από το «Ελευθέριος Βενιζέλος» και το «Μακεδονία»
Γερμανία: Η Adidas απέσυρε την παλαιστινιακής καταγωγής Μπέλα Χαντίντ από μια αμφιλεγόμενη διαφήμιση