Καμαρώνουμε για τους Έλληνες ομογενείς που γιορτάζουν «the OXI day» και για τα παιδιά τρίτης γενιάς που μαθαίνουν τη γλώσσα των παππούδων τους στο Σικάγο, το Βερολίνο την Καμπέρα. Ταυτόχρονα θυμώνουμε όταν Έλληνες πολίτες αλβανικής καταγωγής οργανώνουν δικό τους πάρτι στην Αθήνα. Πριν λίγες ημέρες υπήρξε ένα αυθόρμητο αλβανικό κάλεσμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να μαζευτούν σε χώρο στάθμευσης μεγάλου σούπερ μάρκετ στον Άλιμο. Οι άνθρωποι του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη το έμαθαν και το ακύρωσαν.

 

Ο διευθυντής Αστυνομίας Νοτιοανατολικής Αττικής απαγόρευσε τη δημόσια υπαίθρια συνάθροιση. Τον πείραξε που κάποιοι νέοι ήθελαν να ακούσουν Ντούα Λίπα και Έιβα Μαξ ενώ λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα συνεχίζονται οι κόντρες στην παραλιακή, κάθε, μα κάθε εβδομάδα. Τον ανησύχησε η πιθανή όχληση ενώ τις νύχτες τα ηχεία μαγαζιών την παραλιακής ακούγονται μέχρι το βουνό.

 

Ο χώρος στάθμευσης του Σκλαβενίτη δεν είχε ενοικιαστεί και το κάλεσμα ήταν ερασιτεχνικό, δηλαδή ούτε από εταιρεία παραγωγής ούτε από κάποιο σωματείο. Ο αξιωματικός δημοσίευσε ένα κατεβατό με δικαιολογίες για την απαγόρευση της δημοκρατικής συνάθροισης (την οποία επιτρέπει το Σύνταγμα). Θα γινόταν «παρακώλυση της κυκλοφορίας και της πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες, οργανισμούς κοινής ωφέλειας και νοσηλευτικά ιδρύματα» και λοιπά και λοιπά. Πού τα είδε τα νοσοκομεία στον Άλιμο και ποια υπηρεσία λειτουργεί Κυριακή απόγευμα; Όλα κλειστά είναι εκείνη την ώρα. Βρήκε κάτι να πει, επειδή το πάρτι ήταν αλβανικό. Αν το έκαναν νέοι από την Κρήτη ή την Κύπρο, θα ήταν όλα μια χαρά.

 

Ποια είναι η θέση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη απέναντι στον συστημικό ρατσισμό εναντίον των Αλβανών; Εδώ πετιέται να απαντήσει ένας «Εγώ-δεν-είμαι-ρατσιστής Αλλά» και να πει ότι οι φυλακές είναι γεμάτες Αλβανούς, ότι ελέγχουν τη μαφία της νύχτας, τα όπλα, την πορνεία, τα ναρκωτικά. Μήπως δεν έκαναν τα ίδια Έλληνες μετανάστες; Μήπως δεν είχε η ελληνική Διασπορά τους δικούς της εγκληματίες; Που είναι ο «Σακαφλιάς» Σπύρος Βελέντζας να μας πει για την ελληνική μαφία της νέας Υόρκης; Είναι στη φυλακή εδώ και τριάντα χρόνια. Αν μάθαμε για τον ιταλό «Νονό» από το σινεμά, το μάθαμε επειδή ο σκηνοθέτης, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα ήταν ιταλικής καταγωγής. Αν το αποφασίσει ο Γιώργος Λάνθιμος, θα δούμε τα ελληνικά χαΐρια στα στριπτιζάδικα και στις μπαρμπουτιέρες της αλλοδαπής. Διέπρεψε ο ελληνισμός στο οργανωμένο έγκλημα.

 

Επειδή λοιπόν η Αλβανία έχει γεννήσει τα δικά της κακά παιδιά (όπως η Ιταλία, η Ρωσία, η Κίνα, η Ελλάδα, όλοι) έχει αντιστραφεί η λογική. Δεν τα χωρίζουμε, να πούμε: από εδώ οι πέντε, οι εκατό οι χίλιοι εγκληματίες και από εκεί μισό εκατομμύριο σκληρά εργαζόμενοι, φοιτητές, οικογενειάρχες, αθλητές, φιλήσυχοι πολίτες. Είναι Αλβανοί και ταυτόχρονα Έλληνες, Αλβανέλληνες, όπως τόσα εκατομμύρια σε άλλες χώρες είναι Ελληνοκαναδοί, Ελληνογερμανοί, Ελληνοαυστραλοί και τιμούν την καταγωγή τους με παρελάσεις και πανηγύρια εκεί όπου έχουν μεταναστεύσει.

 

Το αλβανικό πάρτι του Αλίμου δεν απειλούσε τους περίοικους, δεν προέτρεπε σε βία. Δεν είπαν «πάμε να μαχαιρώσουμε» όπως κάνουν οι χούλιγκανς, δεν παρακίνησαν σε κατάληψη δημοσίου κτηρίου, δεν κάλεσαν σε εγκληματικούς αγώνες ταχύτητας. Εντούτοις θεωρήθηκε επικίνδυνη η διττή εθνική τους ταυτότητα και οδήγησε την αστυνομία σε απόφαση συστημικού ρατσισμού.

 

Πώς θα μπορούσε να μετριάσει ο υπουργός Προστασίας Πολίτη τη διάκριση εναντίον πολιτών αλβανικής καταγωγής; Από το να εμφανιστεί σε συνέντευξη Τύπου με αξιωματικό που θα τον λένε Αλτίν μέχρι την οργάνωση αντιρατσιστικών σεμιναρίων για όλους τους ένστολους, οι τρόποι είναι πολλοί και έχουν δοκιμαστεί σε κράτη όπου η συνύπαρξη των εθνικών ομάδων μετρά δεκαετίες ή και αιώνες. Το βέβαιο είναι ότι μελλοντικά θα δούμε Αλβανέλληνες να γίνονται βουλευτές, υπουργοί, πρυτάνεις, μεγαλοδιευθυντές, βιομήχανοι, τα πάντα. Και θα κρατούν δυο σημαίες, όπως ακριβώς και οι Έλληνες της Διασποράς.

Διαβάστε επίσης:

Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν: Θα συνεργαστούμε στενά με την Ιορδανία για να διασφαλίσουμε την πολιτική μετάβαση στη Συρία

ΗΠΑ, ΕΕ και 9 ακόμη χώρες καταδικάζουν την εμβάθυνση των στρατιωτικών δεσμών μεταξύ Βόρειας Κορέας και Ρωσίας

Ρόμπερτ Χάμπεκ: “Σε βαθιά διαρθρωτική κρίση” η Γερμανία – Φέρουν ευθύνες οι προηγούμενες κυβερνήσεις