Μπορεί η τίτλος να παραπέμπει σε ρινγκ αγώνων μποξ, όμως, επί τη ουσίας έχει γίνει πλέον αντιληπτό- ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ελάχιστα αναφέρεται δημοσίως – πως η ενασχόληση με το «άθλημα» της επένδυσης παραπέμπει σε αγώνες άνευ αντικρίσματος.

Όσο περνάει ο καιρός τόσο αναδεικνύεται μία σκληρή και επαναλαμβανόμενη πραγματικότητα: Η διαφορά μεταξύ σκανδάλου και σκανδαλώδους διαδικασίας πολλές φορές εξαφανίζεται.

Μπορεί το χρηματιστήριο φαινομενικά να είναι εξοπλισμένο με κάθε σύστημα για την δυνατότητα κάλυψης του ρόλου του.

Μπορεί η Κεφαλαιαγορά να έχει υπερνομοθετήσει για την προστασία των συμμετεχόντων.

Η αγορά όμως σαν να μην υφίσταται ως δομημένη διαδικασία επενδυτικής προοπτικής. Επιπρόσθετα εκθρέφει την μία σκανδαλώδη διαδικασία μετά την άλλη.

Σε τέτοιο βαθμό που το σκάνδαλο Folli –Follie να φαντάζει ως μία σταγόνα εν μέσω ενός ωκεανού  προβληματικών συμπεριφορών που αναδεικνύει ένα χρηματιστήριο χωρίς βάθος και διαφοροποίηση επενδυτικών επιλογών.

Αν κρίνουμε από την διαδικασία αύξησης μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών, την «περίεργη» συμπεριφορά της μετοχής της ΔΕΗ και πρόσφατα της Τράπεζας Αττικής, τότε το μόνο συμπέρασμα που συνάγεται είναι πως αν συνεχισθεί η πρακτική και πολιτική προσέγγιση διατήρησης της παρούσας μορφολογίας του χρηματιστηρίου, οι προβληματικές συμπεριφορές και στρεβλότητες αναμένεται να ενταθούν με εξαιρετικά αρνητικές προεκτάσεις γιο το μέλλον του θεσμού αυτού στην χώρα μας.

Ως «βολική» δικαιολογία για την απαξίωση του ΧΑΑ δεν μπορεί να χρησιμοποιείται η πορεία της πανδημίας, καθώς εύλογα διερωτάται κάθε καλόπιστος αναλυτής, για τον λόγο που οι υπόλοιπες διεθνείς αγορές σημείωναν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.

Η αδράνεια

Την ίδια στιγμή που το χρηματιστήριο λίμναζε στην αδράνειά του.

Ακόμα και στην περίπτωση στης σκανδαλώδους πορείας της μετοχής της Τράπεζας Αττικής και της επακόλουθης πτώσης του δείκτη, η αρνητική εξέλιξη της πανδημίας αποτέλεσε την πρόφαση της πτώσης.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έπρεπε να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές μεταβολές στον δείκτη MSCI που κάποιοι ανέμεναν.

Το να αναμένονται όμως – μάταια προς το παρόν- αναβαθμίσεις εταιριών μήπως και ενταχθούν σε χαρτοφυλάκια κάποιων μικρών funds, καθώς ελάχιστα μεγάλα έχουν επενδύσει σε μετοχές του ΧΑΑ, και δημιουργηθεί κάποιος τζίρος για να λειτουργήσουν ορισμένες χρηματιστηριακές, αναδεικνύει με ποιο εμφατικό τρόπο την ανυπαρξία του ΧΑΑ και την σπασμοδικότητα των επιδιώξεων.

Μία τέτοιας μορφής παθογένεια μόνον σε συνεχιζόμενη απραξία οδηγεί που μπορεί να χειραγωγηθεί από λίγους «επαγγελματίες» εις βάρος των υγιών επενδυτών.

Όταν είδηση αποτελεί- ελλείψει άλλων ειδήσεων- η προ πολλού επιβεβλημένη παραίτηση του Διευθύνοντος Συμβούλου του ΧΑΑ κυρίου Λαζαρίδη, τότε σίγουρα η πορεία του θεσμού βαίνει φθίνουσα.

Οι θαυματοποιοί

Τον θεσμό άλλωστε, δεν τον αναδεικνύουν τα άτομα της διοίκησης, αλλά ο τρόπος λειτουργίας ως κατάσταση της αγοράς.

Αυτός είναι και ο λόγος που μία παραίτηση δεν αναμένεται να φέρει την άνοιξη στο χρηματιστήριο.

Εκτός και αν κάποιοι πιστεύουν σε θαυματοποιούς.

Άλλωστε, όσο και αν έχει εκφυλισθεί η τοποθέτηση πως το χρηματιστήριο απεικονίζει την πορεία της οικονομίας, εξαιτίας της άστοχης χρονικής συγκυρίας που έγινε το σχόλιο αυτό κατά το 1999, η ουσία παραμένει αμετακίνητα η ίδια: Το χρηματιστήριο πρέπει να αποτελεί τον καθρέπτη της οικονομίας.

Αν αυτό παραμένει στάσιμο, τότε νομοτελειακά παραμένει στάσιμη και η οικονομία.

Αν δε αναλύσουμε ποια κατά πλειοψηφία funds επενδύουν – έστω και με μικρές εισροές- τότε θα γίνει αντιληπτό πως η αποχή των μεγάλων μόνον αρνητισμό σηματοδοτεί για τον οποίο πρέπει άμεσα να αναζητήσει λύσεις η κυβέρνηση.

Η λύση προφανώς δεν πρόκειται να προέλθει από το να «αναμένουμε στο ακουστικό μας» μήπως αξιολογηθεί θετικά κάποια εταιρία του ΧΑΑ για να ενταχθεί στον δείκτη MSCI  και προκύψουν εισροές εκ του γεγονότος αυτού.

Ούτε βέβαια είναι αρκετό να λειτουργεί μία αγορά μόνον και μόνον για να εκδίδονται ομολογιακά δάνεια εταιρειών που σε κάθε περίπτωση θα μπορούσαν να αντλήσουνε κεφάλαια από το εξωτερικό.

Ακόμα δε περισσότερο για να διευκολύνει την άντληση κεφαλαίων κάποιων λίγων εταιριών και τραπεζών που οδεύουν επι τέλους προς την διάσωση.

Η κριτική που ασκώ για την λειτουργία του χρηματιστηρίου – ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια- δεν στόχευε στο πρόσωπο του Διευθύνοντος Συμβούλου.

Άλλωστε, η ΕΧΑΕ εισηγμένη είναι και οι μέτοχοι της εταιρίας έχουν κάθε δικαίωμα να επιλέγουν τα μέλη του ΔΣ.

Χρηματιστήριο: Το πρόβλημα του ΔΣ της ΕΧΑΕ

Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι η φιλοσοφία των μελών του ΔΣ της εισηγμένης (δηλαδή της ΕΧΑΕ) δεν φαίνεται να εναρμονίζεται με την αναγκαία μετάλλαξη φιλοσοφίας της λειτουργίας του χρηματιστηρίου ως μοχλού ανάπτυξης και όχι μόνον ως φορέα δημιουργίας κάποιων μετοχικών αποδόσεων για τους μετόχους.  

Η γενικότερη αναπτυξιακή πολιτική αποτελεί ευθύνη της εκάστοτε Κυβέρνησης. Αυτή οφείλει και μπορεί να επιβάλλει την στόχευση των φορέων ανάπτυξης όπως είναι το ΧΑΑ.

Επιλέγεται όμως να μην λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι εντός του 22 τόσο το FED, όσο και η ΕΚΤ θα προχωρήσουν σε μείωση της έντασης παροχής ρευστότητας στο σύστημα.

Την ίδια στιγμή που η UBS επισημαίνει πως «το 2022 αναμένεται να είναι διχασμένο έτος» αναμένοντας χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και πληθωρισμού το δεύτερο εξάμηνο.

Επιλέγεται κατά συνέπεια η αδράνεια.

Εκτός αν ορισμένοι βολεύονται με «πληθωρισμένες» αξίες μετοχών στο χρηματιστήριο.

Δεν γνωρίζω αν η κυβέρνηση εκτιμά πως με την αλλαγή προσώπων θα αλλάξει το κλίμα και η φιλοσοφία του ΧΑΑ.

Άλλωστε, φαίνεται πως δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό το γεγονός ότι η δημιουργία αγοράς με βάθος και πλήθος εταιριών δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί σαν στόχος μέσα σε ένα χρόνο.

Όποιος και αν είναι ο νέος Διευθύνων Σύμβουλος.

Χάθηκε το 2022

Το 2022 έχει χαθεί ως  χρόνος μεταστροφής της φιλοσοφίας λειτουργίας του χρηματιστηρίου με ευθύνη της επιλογής της «αδράνειας» ως πολιτική της κυβέρνησης.

Όπως χάθηκαν και αρκετά χρόνια από την γενική αδιαφορία της προηγούμενης κυβέρνησης για θέματα κεφαλαιαγοράς με τραγική κατάληξη το σκάνδαλο Folli – Follie.

Δεν αποτελεί έκπληξη η επισήμανση πολλών παραγόντων της αγοράς για την  ανάγκη άμεσων θεσμικών πρωτοβουλιών και ανάδειξης κινήτρων για την αναβάθμιση του χρηματιστηρίου.

Ίσως τελικά μόνο του να μην μπορεί να σταθεί. Ίσως απαιτείται αναζήτηση οδών συνεργασιών και συγχωνεύσεων με άλλα περιφερειακά χρηματιστήρια.

Πάντως κάτι πρέπει να γίνει άμεσα.

Σε αντίθετη περίπτωση ας πετάξουν «λευκή πετσέτα» τόσο οι κυβερνητικοί παράγοντες, όσο και η διοίκηση του ΧΑΑ και αθόρυβα ας οδηγηθούμε προς αναζήτηση άλλων διεξόδων.