Μπορεί να πρόκειται για λάθος εκτίμηση, αλλά η τρέχουσα προεκλογική περίοδος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί – τουλάχιστον μέχρι στιγμής—ως μάλλον υποτονική. Οι αρχηγοί έχουν βγει στην γύρα και μιλάνε, πλην όμως, την επικαιρότητα μονοπωλεί το life style Κασσελάκη. Αν αυτό τώρα αντανακλά την αδιαφορία των πολιτών για τα όσα λένε οι αρχηγοί ή την στροφή προς την διασκέδαση που προσφέρει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, οι αναγνώστες θα το κρίνουν.

Βέβαια, υπάρχει πάντα ο Πολλάκης που προκαλεί είτε πάθος είτε ιλαρότητα, αλλά ούτε αυτός φαίνεται ικανός να ταράξει τα ήρεμα εκλογικά νερά – που τείνουν προς το έλος. Χαρακτηριστικά είναι τα πρωτοσέλιδα που επικεντρώνονται σε θέματα της καθημερινότητας (την Χρυσή Βίζα, τα νέα λεωφορεία, την έλλειψη εργατικών χεριών) και του αστυνομικού δελτίου.

Μπορεί, βέβαια, να φταίει η ραστώνη του Πάσχα (σε πολλές περιπτώσεις οι διακοπές έφτασαν το δεκαήμερο) οπότε η προβολή του πολιτικού λόγου στην συγκεκριμένη περίοδο μπορεί να θεωρήθηκε σπατάλη.

Έντονη, όμως, είναι η υποψία ότι ειδικά η αντιπολίτευση πάσχει από έλλειψη επιχειρημάτων. Όταν δεν υπάρχει κατατιθέμενη εναλλακτική πρόταση εξουσίας κι όταν η εντολή προς την Ν.Δ. και την κυβέρνηση είναι τόσο νωπή, τι το νέο να προσφέρει η αντιπολίτευση που θα αλλάξει την στάση των πολιτών; Τα είχε πει όλα, τα είχε δώσει όλα, πριν τις δεύτερες εκλογές του 2023. Τώρα; Μάλλον ξέμεινε από πυρομαχικά.

Η στροφή που επιχειρήθηκε να πληγεί, δηλαδή, η κυβέρνηση με βάση τα λάθη της, μετά το πρώτο ηχηρό ξέσπασμα της μάλλον φαίνεται να αποδυναμώνεται. Πόσες φορές, εξάλλου, να μιλήσεις για τα Τέμπη και τις υποκλοπές. Πόσο να τονίσεις την ακρίβεια, όταν έτσι κι αλλιώς δείχνει μία μικρή υποχώρηση, η δε κυβέρνηση φροντίζει να διαφημίζει  στο έπακρο τα μέτρα που παίρνει κατά του πληθωρισμού;

Πόσες φορές θα πετάξεις τσιτάτα, πολλά από τα οποία αποδεικνύονται μπαρούφες και αναδεικνύουν ημιμάθεια ή και άγνοια; Πόσες φορές να σφίξεις τους μυς μέσα από τα εφαρμοστά φανελάκια, πόσες φορές να αγοράσεις ακριβό διαμέρισμα, να δανείσεις λεφτά στο κόμμα, να ανακοινώσεις γάμο; Πόσο να σοκάρει ένας Σπηλιοτόπουλος, πόσο να φανεί αμετροεπής ένας Αντώναρος.

Τι πολιτικό αντίκρισμα έχει η μάχη σώμα με σώμα με την εισαγγελέα, ο σταυρός του λαδιού στην κολυμβήθρα βάφτισης, η λογομαχία για τα εμβόλια;

Τελικά, έχουμε πνιγεί ως κοινωνία στο ασήμαντο, στο σουρεάλ, στο περιθωριακό, στον μπουφονισμό, στο γκροτέσκο, στον σαρλατανισμό.

Θα υποστήριζε κανείς ότι ο κόσμος έχει ήδη αποφασίσει, οπότε κατά τα άλλα, επειδή έχει πιο σοβαρά θέματα που τον απασχολούν, κοιτάζει να διασκεδάσει. Και, σε αντίθεση με την κυβέρνηση όπου η (κατά τα άλλα ορθή και απαραίτητη) υπενθύμιση των μεταρρυθμίσεων και επιτευγμάτων της μερικές φορές προκαλεί χασμουρητό, σύσσωμη η αντιπολίτευση προσφέρει πολλά στοιχεία οπερέτας.

Όχι πως, τις επόμενες ημέρες, θα πείραζε να ξυπνούσαν και λίγο τα πάθη.

Διαβάστε επίσης

Το βαθύτερο νόημα της έλλειψης εργατικών «χεριών»