Απέραντη θλίψη. Θυμός. Ντροπή.

Θλίψη για τους άδικους θανάτους νέων ανθρώπων που μπορούσαν να είναι παιδιά μας, αδέρφια μας, φίλοι μας, εμείς οι ίδιοι.

Θυμός για τα χρόνια προβλήματα που σε κάθε τραγωδία αναδεικνύονται και για  τη χώρα που μας βάζει σε κίνδυνο, για τα σκληρά σημάδια των μνημονίων και της πολυετούς οικονομικής κρίσης.

Ντροπή για το πελατειακό κράτος, την κακοδαιμονία των δημόσιων διαγωνισμών, την κακή  διαχείριση των κρατικών εταιρειών.

Ξύπνησαν τα φαντάσματα του παρελθόντος. Ακούγονται και πάλι τα “πρέπει να φύγουμε από τη χώρα”.  Και λίγο πριν τις εκλογές, το κλίμα αυτό δημιουργεί τεράστια ανασφάλεια και φόβους για στροφή στην ψήφο θυμού, στην αντι-συστημική  ψήφο, που μόνο χειρότερα μπορεί να κάνει τα πράγματα.

Από τον λαϊκισμό και την ανευθυνότητα του ΣΥΡΙΖΑ που το 2015 έκανε τους Έλληνες να θέλουν να φύγουν από τη χώρα και έριξε στα τάρταρα τη φήμη και την εικόνα της, ζήσαμε τα τελευταία 3,5 χρόνια με μια κυβέρνηση που κράτησε γερά το τιμόνι σε μεγάλες κρίσεις όπως της πανδημίας, την ενεργειακή κρίση, τα ελληνοτουρικά.

Μια κυβέρνηση που δε δίστασε να προστατέψει και να στηρίξει τη δημόσια υγεία, να πει “Μένουμε σπίτι” και να πληρώσει το κόστος, να φέρει σε πέρας με επιτυχία και ταχύτητα τους εμβολιασμούς. Ακολούθησε η ενεργειακή κρίση, και πάλι η κυβέρνηση έβαλε σε προτεραιότητα τα νοικοκυριά και κάλυψε με 10 δισ. όλο το υπερβάλλον κόστος της. Και στη διεθνή πολιτική σκηνή, αξιοποίησε κάθε ευκαιρία, στάθηκε με τόλμη και διπλωματία στα ελληνοτουρκικά κάνοντας τα θέμα της Ευρώπης, προσέλκυσε επενδύσεις, ψηφιοποίησε δημόσιες υπηρεσίες και έκανε την Ελλάδα μια χώρα πόλο έλξης για να ζεις και να εργάζεσαι.

Και το πιστέψαμε, ότι αυτή η κυβέρνηση νοιάζεται και μπορεί. Ότι έχει τον έλεγχο. Ότι ο Πρωθυπουργός της, είναι από τους καλύτερους στην Ευρώπη, όπως είχε πει και ο Καναδός μεγαλοεπενδυτής Prem Watsa.

Και το κεντρικό αφήγημα αυτής της κυβέρνησης, πάνω που κοντεύαμε να το πιστέψουμε, ότι έγινε η Ελλάδα δυτική χώρα, με καλές επιδόσεις στην οικονομία, τον τουρισμό, τις επενδύσεις, την ψηφιοποίηση του κράτους, κατέρρευσε σε μια νύχτα. Κοιμηθήκαμε σε μια χώρα της Ευρώπης, και ξυπνήσαμε…σε μια τριτοκοσμική…

Μια νύχτα, που μαζί με τα νέα παιδιά, τα παιδιά όλων μας,  που χάθηκαν, κοντεύει να χαθεί η εμπιστοσύνη και η ελπίδα ότι γυρίσαμε σελίδα. Και θα χαθεί αν την κρίση αυτή την αντιμετωπίσει η κυβέρνηση μόνο επικοινωνιακά.

Το ανθρώπινο λάθος του σταθμάρχη δεν αρκεί να καλύψει τα λάθη όλων των υπολοίπων, αντίθετα τα αναδεικνύει. Η δημόσια εταιρεία ΟΣΕ και οι ζωές των εκατομμυρίων επιβατών της τον χρόνο, δεν επιτρέπεται  να εξαρτώνται από το ανθρώπινο λάθος κανενός. Και από την καλογυαλισμένη ντουλάπα βγήκαν οι σκελετοί: Πελατειακό -κομματικό κράτος, κακοδιαχείριση, προχειρότητα, ανευθυνότητα, αδιαφάνεια, επικινδυνότητα.

Όμως υπάρχει χρόνος ακόμη και πρέπει να αξιοποιηθεί. Τους επόμενους μήνες θα κριθεί αν αυτή η κυβέρνηση θα καταφέρει να πείσει και πάλι ότι  δε διστάζει να κάνει ό,τι απαιτείται, για να μπορεί να ξαναπεί, ότι γυρίσαμε σελίδα. Ας γίνουν οι εκλογές και τον Ιούλιο δεν είναι πια προτεραιότητα. Προτεραιότητα είναι να έχουμε ασφαλή τρένα, για τους έλληνες πολίτες, για τον τουρισμό, για την οικονομία, για την χώρα.

Το “Ποτέ Ξανά” του Πρωθυπουργού, ας μην είναι απλά δυο λέξεις, να είναι μια δέσμευση

Τίποτα δεν είναι σημαντικότερο από τη δημόσια ασφάλεια και δεν πρέπει για κανένα λόγο και με κανένα τρόπο να μπαίνει σε κίνδυνο. Η κυβέρνηση που μας προστάτεψε από την πανδημία με το “Μένουμε Σπίτι” ας μας προστατέψει και από τα επικίνδυνα τρένα. Δεν πρέπει να επιτραπεί να λειτουργήσει ξανά το τρένο αν δεν είναι απόλυτα ασφαλές, αν δεν υπάρχει σύστημα ασφαλείας, δεύτερος σταθμάρχης ή ότι άλλο χρειάζεται για να λειτουργεί όπως στις υπόλοιπες σιδηροδρομικές εταιρείες στην Ευρώπη.

Η κυβέρνηση πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να μην καταφύγει σε επικοινωνιακές στρατηγικές, και ευγενικές χειρονομίες συμβολικής συμπαράστασης αλλά να κάνει κάτι, να αποδείξει πώς θα γίνει πράξη το “Ποτέ Ξανά”.

Με ευαισθησία και αίσθημα ευθύνης να μπει στο επίκεντρο η ασφάλεια του πολίτη στις σιδηροδρομικές μετακινήσεις και να ληφθούν όποια μέτρα χρειάζονται, με διαδικασίες fast-track, παρακάμπτοντας εμπόδια και μέχρι τα θέματα ασφάλειας να λυθούν να μην έχουμε τρένα.

Παγκοσμίως και σε όλες τις εποχές, ο σιδηρόδρομος αποτελεί βασικό εργαλείο ανάπτυξης γιατί εξασφαλίζει γρήγορες, ασφαλείς και φθηνότερες μεταφορές για όλους και η υποβάθμισή του ήταν τεράστιο διαχρονικό λάθος της χώρας. Και η αμέλεια στις τόσες καταγγελίες, και η αδιαφορία για τα θέματα ασφαλείας από τον τρόπο που λειτουργούσε ο σιδηρόδρομος ασυγχώρητες. Έστω και τώρα, ας αναληφθεί η ευθύνη με πράξεις, για να εξασφαλιστεί η καλή και ασφαλής λειτουργία του.

Το “Ποτέ Ξανά” του Πρωθυπουργού,  ας μην είναι απλά δυο λέξεις, να είναι μια δέσμευση, και πριν τις εκλογές να δείξει ότι θα το κάνει πράξη.  Από  αυτό εξαρτάται η αξιοπιστία και το κύρος αυτής της κυβέρνησης, από αυτό εξαρτάται η ψήφος μας. Το όνειρο ότι γυρίσαμε σελίδα, ήταν καλό, κάντε το πραγματικότητα.