Τόσο η ρητορική όσο και η πρακτική της κυβέρνησης Ερντογάν, που πλέον επαναφέρει και το μεταναστευτικό στο προσκήνιο καθώς οι αριθμοί δείχνουν σημαντική αύξηση των ροών προς τα ελληνικά νησιά και τον Έβρο σε σχέση με τις δύο προηγούμενες χρονιές, υποδηλώνουν ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.

Στο Μέγαρο Μαξίμου και στα υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας εκφράζεται η ανησυχία ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ενδέχεται να κλιμακώσει επικίνδυνα την κατάσταση σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο ως μέρος ενός πολυπαραγοντικού παιχνιδιού, το οποίο έχει ξεκινήσει για την ικανοποίηση μιας σειράς στόχων, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της Τουρκίας, όπου αισθάνεται σοβαρή πίεση λόγω της δυσχερούς οικονομικής κατάστασης και της πίεσης της αντιπολίτευσης.

Επ’ αυτού, αρκετοί πολιτικοί, επιστήμονες και αναλυτές επιμένουν ότι ο Ερντογάν και οι κομματικοί υποστηρικτές του κάνουν αυτούς τους λεονταρισμούς καθαρά για εσωτερικούς λόγους, καθώς μάλιστα πλησιάζουν οι εκλογές στην Τουρκία (το 2023, ίσως όμως και νωρίτερα) και το καθεστώς αντιμετωπίζει προβλήματα.

Πολλοί όμως , υποστηρίζουν ότι δεν είναι ακριβώς έτσι. Έμπειροι διπλωμάτες και αξιόλογοι πολιτικοί θεωρούν πως είναι σαφές ότι ο Ερντογάν και ο στενός του κύκλος θέλουν να εκλαμβάνεται η Τουρκία παγκόσμια δύναμη, ανάλογη των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Κίνας κ.ά, η οποία δικαιούται να έχει σφαίρα επιρροής, όπου θα κάνει το δικό της, το οποίο θα είναι αποδεκτό και σεβαστό από τους υπόλοιπους «μεγάλους», στους οποίους δεν περιλαμβάνει την Ευρώπη, διαπιστώνοντας άλλωστε την «κατάντια» της. Αυτόν τον μεγαλοϊδεατισμό εκφράζουν, όπως λένε, η στάση, η ρητορική και οι ενέργειες του Ερντογάν.

Είναι βέβαιο ότι η τουρκική κυβέρνηση με τις τελευταίες προκλήσεις, που ξεκίνησαν μετά την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, δεν απευθύνεται μόνο σε εμάς, στην Ελλάδα, απευθύνεται και στους Αμερικανούς.

Σε εμάς για να δείξει ότι είναι μάταιο να νομίζουμε ότι η θεαματική βελτίωση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων ταυτίζεται με δίχτυ προστασίας απέναντι στην Τουρκία και στις ΗΠΑ για να πει ότι η δική του χώρα είναι το «αφεντικό» στην περιοχή. Ταυτόχρονα, ο Ερντογάν στέλνει μήνυμα για να τονίσει τη δυσαρέσκειά του επειδή βρίσκει κάποιες δυσκολίες στην ανάπτυξη των αμερικανοτουρκικών σχέσεων προσαρμοσμένες πλήρως στις αντιλήψεις του.

Δε γνωρίζουμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα και υπάρχουν ήδη ανησυχητικά σημάδια που δείχνουν ότι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ , η Γερμανία και μάλλον, γενικά η Δύση, θα δείξουν και πάλι μεγάλη ανοχή στα καμώματα του Ερντογάν, παρ’ όλο που μία μερίδα των Μέσων Ενημέρωσης διεθνώς εκφράζουν την αγανάκτησή τους, κυρίως μετά το βέτο που άσκησε ο πρόεδρος της Τουρκίας στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στην Ατλαντική Συμμαχία. Παρ’ όλο επίσης που ο Εμανουέλ Μακρόν προχώρησε την Τρίτη στην πραγματικά γενναία καταγγελία κατά της τουρκικής απειλής στην χώρα μας. Ο Σολτς για παράδειγμα, δείχνει ασάλευτος στην πολιτική των ίσων αποστάσεων…

Είναι γνωστό ότι η διοίκηση Μπάιντεν συνηγορεί στην αναβάθμιση των 80 τουρκικών F-16 και στην πώληση άλλων 40 στην Άγκυρα, ο Τζόνσον σταμάτησε τελείως το εμπάργκο αγγλικών όπλων και αν παρακολουθήσει κάποιος τις διατυπώσεις του Στόλτενμπεργκ γίνεται σαφές ότι επιθυμεί να δοθεί ικανοποίηση στην Τουρκία για να πάρει πίσω το βέτο της. Εκείνα όμως που αφορούν ευθέως την Ελλάδα είναι ότι οι τελευταίες απειλητικές δηλώσεις από τον Ερντογάν και άλλους αξιωματούχους , όπως αυτή του Τσαβούσογλου που αμφισβήτησε ευθέως την κυριαρχία ελληνικών νησιών, συνοδεύονται από εναέριες παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου , ακόμη και στα 2,5 χιλιόμετρα από την Αλεξανδρούπολη (με δικαιολογία ότι πρόκειται για απάντηση σε παραβιάσεις του τουρκικούς εναερίου χώρου από δικά μας αεροπλάνα), νέες προωθήσεις προσφύγων προς την Ελλάδα, εξαγγελίες ναυτικών εξοπλισμών  και δημόσια επανεμφάνιση του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας».

Πόσο ανησυχητικά είναι όλα αυτά; Αν διακινδυνεύσει κάποιος μια εκτίμηση, έχουμε μία εξέλιξη «μείζονος εθνικού θέματος», η οποία μπορεί να προκαλέσει πολλές και διάφορες άλλες εξελίξεις…