Μετά το σταμάτημα των ορδών των μεταναστών στον Έβρο, η κρίση της πανδημίας και του Αιγαίου έχουν σπρώξει το θέμα των μεταναστών στο παρασκήνιο της δημοσιότητας. Χρειάστηκε ένα συνταρακτικό γεγονός – ένας εμπρησμός – για να θυμηθεί ξανά η ελληνική κοινωνία πως το πρόβλημα υπάρχει.

Υπάρχει, είναι ζωντανό και θα το βρούμε μπροστά μας, μόλις οι συνθήκες αλλάξουν: ένα νέο κύμα που θα αναζητά καλύτερη τύχη στην Ευρώπη, μερικές δολοφονίες, κάποια πυρκαγιά, η διαπίστωση ότι κέντρα συγκέντρωσης μεταναστών είναι και κέντρα σούπερ μετάδοσης του ιού.

Ή, το πιο πιθανό, ένας νέος ενδο-ευρωπαϊκός καυγάς μόλις ανακοινωθεί με πληρότητα το σχέδιο της Επιτροπής της Ε.Ε. για μία νέα ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική, σε αντικατάσταση του Δουβλίνου ΙΙ.

Το πέπλο σιωπής για το μεταναστευτικό καλύπτει βέβαια και έναν από τους πιο σημαντικούς παίκτες που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο πεδίο: τις ΜΚΟ.

Δεν είναι, δε, μόνο πέπλο σιωπής. Είναι και πέπλο μυστηρίου.

Υποτίθεται ότι έχει γίνει καταγραφή τους—μετά αυτής της περιόδου 2000-2010; Που είναι; Δεν υπάρχει υποχρέωση δημοσιοποίησης της;
Υποτίθεται ότι μερικές ξέφευγαν του σκοπού τους και γινόταν έρευνα. Υπάρχει αποτέλεσμα; Θα το μάθουμε;
Υποτίθεται ότι μερικές συνεργάζονταν με τους Τούρκους διακινητές για να φέρνουν μετανάστες στην Ελλάδα. Τι έγινε με το θέμα αυτό;
Υποτίθεται ότι σε ορισμένες περιπτώσεις είχε ξεκινήσει δίωξη. Αληθεύει; Υπάρχουν εξελίξεις;

Υποτίθεται ότι είχαν διαπιστωθεί οικονομικές ατασθαλίες. Επιβεβαιώθηκαν; ΟΙ πολίτες έχουν το απόλυτο δικαίωμα να γνωρίζουν τα της χρηματοδότησης των ΜΚΟ—καθώς φαίνεται ότι απορροφούν σημαντικά ποσά.

Με την ΚΥΑ στις 14.04.2020 και το Ν. 4686/2020 (άρθρο 58) η κυβέρνηση θέσπισε νέους κανόνες για την εγγραφή στο μητρώο και την λειτουργία των ελληνικών και ξένων ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Πόσες είναι σήμερα εγγεγραμμένες; Με τι ασχολούνται; Τι επιδοτήσεις παίρνουν;

Εγείρεται, όμως, και ένα πρόσθετο ερώτημα. Οι ΜΚΟ δημιουργήθηκαν ως οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, που προσφέρουν βοήθεια επικουρικά προς το κράτος και ειδικά σε περιπτώσεις όπου η κρατική μηχανή αντιμετωπίζει προβλήματα επάρκειας. Στη βάση αυτή και επειδή κάθε κρατική ανταπόκριση είναι σχεδόν πάντα καθυστερημένη και ανεπαρκής, θα ήταν φυσικό να δούμε ΜΚΟ να δραστηριοποιούνται όχι μόνο στον τομέα της μετανάστευσης αλλά ευρύτερα — όπου σημειώνεται π.χ. μία καταστροφή.

Δεν θα έπρεπε, δηλαδή, να δούμε ΜΚΟ να δραστηριοποιούνται, ας πούμε, στην Σάμο; Άμεσα, με την ίδια ταχύτητα και τον ίδιο φανατισμό που έχουν δείξει για τους μετανάστες; Και, γιατί όχι, δεν θα έπρεπε να τις είχαμε δει και στην περίπτωση της φωτιάς στο Μάτι – να συντρέχουν τις εκατοντάδες των κατοίκων που κινδύνευσαν και έχασαν συγγενείς και περιουσίες—ενώ το κράτος του ΣΥΡΙΖΑ έπαιζε παιγνίδια δημοσίων σχέσεων ψυχρά ψευδόμενο;

Φαίνεται, όμως, ότι οι οικονομικές απολαβές στον τομέα της μετανάστευσης είναι πολύ σοβαρές για να σπαταληθούν πολύτιμοι πόροι σε σεισμοπαθείς!
Ο κλάδος των ΜΚΟ πάσχει.

Χωρίς αμφιβολία υπάρχουν ΜΚΟ με σαφή οργάνωση, διαφανείς διαδικασίες, ξεκάθαρες λειτουργίες και εμπνευσμένες ηγεσίες που φέρνουν αποτελέσματα.

Υπάρχει, όμως, και μία γκρίζα περιοχή. Που παραμένει γκρίζα. Λες και κανείς δεν τολμά να την αγγίξει.

Είναι καιρός να αποκτήσει η Ελλάδα ένα νόμο αντίστοιχο αυτού των ΗΠΑ (Freedom of Information Act) όπου ο πολίτης έχει δικαίωμα να ζητήσει πληροφορίες για τα οικονομικά στοιχεία και την λειτουργία όλων των οργανώσεων που δεν αφορούν την εθνική ασφάλεια –αν και ακόμα και στον τομέα αυτό υπάρχει πεδίο δόξας λαμπρό για την απόκτηση γνώσεων.

Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση