Για μία ακόμη φορά δοκιμαστήκαμε. Για μία ακόμη φορά αποδειχθήκαμε ανεπαρκείς. Η φράση «ανεπίδεκτοι μαθήσεως» μας χαρακτηρίζει.

Θα ξεκινήσω από την πολύπαθη Αττική Οδό. Μέσα σε μερικές ώρες η διοίκησή της αποδείχθηκε ανίκανη και αδιάφορη, απροετοίμαστη και άσχετη. Η έλλειψη στοιχειώδους προσωπικής ευαισθησίας και επαγγελματικής ευθύνης από μέρους του διευθύνοντος συμβούλου, Βασίλη Χαλκιά, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο ίδιος παραμένει στη θέση του και το διοικητικό συμβούλιο δεν έχει σύσσωμο παραιτηθεί.

Αυτό που συνέβη στην Αττική Οδό δεν έχει προηγούμενο. Και δεν δικαιολογείται. Το τι επρόκειτο να συμβεί ήταν τεκμηριωμένο, σίγουρο και ευρέως γνωστό. Η διοίκηση της Αττικής Οδού τα έγραψε όλα στα παλαιότερα των υποδημάτων της.

Απέδειξε, έτσι, την ορθότητα της φράσης ότι απαιτούνται χρόνια για κτιστεί μία καλή εταιρική φήμη και δευτερόλεπτα για να χαθεί. Πού ήταν χθες, Δευτέρα, ο έλεγχος της εισόδου των οχημάτων; Πού ήταν τα εκχιονιστικά; Πού ήταν η περίφημη Τροχαία Αττικής Οδού; Πού ήταν η διαφύλαξη της ΛΕΑ; Υπήρχε σχέδιο διαχείρισης κρίσης; Αν όχι, η ευθύνη έχει όνομα και διεύθυνση.

Αν ναι, γιατί δεν εφαρμόστηκε;

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ότι η εταιρεία που διαχειρίζεται την Αττική Οδό συμπεριφέρθηκε ως άρπαγας κερδών, έλαβε ως απάντηση από την κοινωνία τα ομαδικά «πέντε δάκτυλα», θεμελίωσε τον λόγο για τον οποίο δεν πρέπει να αναλάβει εκ νέου την διαχείριση αυτού του σημαντικού δημόσιου αγαθού και δικαιολόγησε την ανάγκη της άμεσης κρατικής παρέμβασης για την μείωση των διοδίων.

Η κοινωνία, βέβαια, έχει μία άμεση αντίδραση που θα πονέσει την εταιρεία: ομαδικές μηνύσεις για την αδικαιολόγητη ταλαιπωρία και την ζημιά που υπέστη ο κάθε πολίτης. Το δε κράτος να απαιτήσει την κάλυψη του κόστους για την επέμβαση του στρατού. Είναι άμεσα μετρήσιμο.

Η τοπική αυτοδιοίκηση αποδείχθηκε και πάλι ανεπαρκής. Θα αναφέρω δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα για τα οποία έχω άμεση γνώση.

Κηφισιά, ώρα 10.30, της Τρίτης. Μία από τις πιο κεντρικές οδούς, η Δηληγιάννη, που ενώνει το Κεφαλάρι με την Κηφισίας, είναι κλειστή με μισό μέτρο χιόνι. Εκχιονιστικό δεν έχει εμφανιστεί. Φαντάζομαι ότι συμμετέχει στην γενική αργία!

Ο αγαπητός και τόσο καλός στις δημόσιες σχέσεις δήμαρχος, κ. Γ. Θωμάκος, πού ήταν;

Δροσιά- Άνοιξη, οδός Θησέως ώρα 09.00 της Δευτέρας. Τα εκχιονιστικά έχουν βγει στο δρόμο και καθαρίζουν. Δεν υπάρχουν, όμως, τα φορτηγά με το αλάτι να ακολουθούν από πίσω.

Το αποτέλεσμα είναι ότι η Θησέως μετατρέπεται σε ένα απέραντο παγοδρόμιο με τα αυτοκίνητα να χρειάζονται πάνω από 20 λεπτά για να διασχίσουν μία απόσταση 150 μέτρων – όσα τα καταφέρνουν. Τα άλλα είτε μένουν και μπλοκάρουν τον δρόμο είτε όψιμα αποφασίζουν να βάλουν αλυσίδες (λες κι αυτές κάνουν διαφορά πάνω στον πάγο) επιτείνοντας έτσι το κυκλοφοριακό κομφούζιο.

Ο αγαπητός δήμαρχος, κ. Γιάννης Καλαφατέλης, πού ήταν;

Το κράτος προειδοποιούσε επί μέρες για τα φαινόμενα. Μπορεί η πολιτική προστασία να έκανε όσα όφειλε σε δικό της επίπεδο. Όπως συμβαίνει, όμως, κατά κανόνα, οι άνωθεν προειδοποιήσεις και εντολές ελάχιστα εισακούονται σε τοπικό επίπεδο. Η αγνωσία, η έπαρση, η νοοτροπία «εγώ τα ξέρω όλα» φαίνεται ότι κυριαρχούν σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης.

Και του χρόνου.

Διαβάστε ακόμη:

Πράσινα ομόλογα αλλά όχι και πράσινα άλογα