Η συνταγή είναι απλή: χωρίς να ρωτήσεις κανένα, ίσως, ίσως λέμε, μόνο τους πιο στενούς συμβούλους σου, βγαίνεις και επιτίθεσαι στην κυβέρνηση με κάθε αιτία και αφορμή, πάντα στοχεύοντας προσωπικά τον πρωθυπουργό και μάλιστα σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο.

Δεν θα είναι παράδοξο αν η συνταγή ακούγεται οικεία. Αποτελεί το πρότυπο πολιτικής που έχει υιοθετήσει ο Στέφανος Κασσελάκης. Με αυτήν την… «στρατηγική» ο αρχηγός διαβεβαιώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ένα ενωμένο και συμπαγές κόμμα, που μάλιστα θα πάρει την πρωτιά από τη Ν.Δ. στις ευρωεκλογές.

Αν η συνταγή διαβάζεται ως απλή είναι λάθος. Δεν είναι απλή, είναι απλοϊκή. Στην ουσία πρόκειται για ένα επικοινωνιακό εφεύρημα, κακέκτυπη εισαγόμενη  αντιγραφή, χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο και κοινωνικό αντίκρισμα. Με σιγουριά μπορεί να προβλεφθεί πως δεν θα παράγει αποτέλεσμα. Κανένα. Αντίθετα, γενική είναι η πεποίθηση πως εμμένοντας στην συνταγή προσωπικής εφεύρεσης του Στέφανου Κασσελάκη, το κόμμα θα παραδώσει και επίσημα τα ηνία της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο ΠΑΣΟΚ.

Άσε που εδώ και εβδομάδες οι κκ. Παππάς και Πολάκης είναι σχεδόν άφαντοι.

Είναι άξιο απορίας αν η στρατηγική που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην εποχή Κασσελάκη είναι προϊόν πολιτικής ανωριμότητας, άγνοιας ή ημιμάθειας; Τα δύο πρώτα αντιμετωπίζονται – τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Για την ημιμάθεια, όμως,  τα χέρια σηκώνονται ψηλά. Δεν αντιμετωπίζεται παρά μόνο αγνοώντας τα λεγόμενα της. Αλλά κι αυτό ενέχει τον έστω μικρό κίνδυνο με την επανάληψη το ηλίθιο να γίνεται πιστευτό.

Η πολιτική καταρράκωση κομμάτων δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο. Οι λόγοι μπορεί να ποικίλουν. Το θέαμα, όμως, όπου ένα κόμμα βαδίζει σταθερά, με τα μάτια ανοιχτά, προς τον πολιτικό θάνατό του, εξακολουθεί να εκπλήσσει, παρά την ιλαρότητα που προσφέρει η πορεία της αυτοκαταστροφής. Ότι ο θάνατος συζητείται μέχρι…θανάτου, δεν αμφισβητείται πάντως.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως το κόμμα που πήρε στα χέρια του ο Αλέξης Τσίπρας και το έφερε στην εξουσία με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του. Το κόμμα αυτό δεν υπάρχει πια. Έχει διασχίζει την κόκκινη γραμμή που διαχωρίζει το αστείο από το σοβαρό και δεν μπορεί πια να ανακάμψει. Το μόνο που απομένει είναι η έκδοση του πιστοποιητικού του θανάτου – δηλαδή τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών τον Ιούνιο του 2024.

Μέχρι τότε, τα τεκταινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ μπορούν κάλλιστα να αντικαταστήσουν την τηλεοπτική σειρά με τον τίτλο «The Walking Dead».

Με την ίδια σιγουριά προβλέπεται η ανύψωση του ΠΑΣΟΚ στην θέση της κατ’ όνομα αξιωματικής αντιπολίτευσης – καθώς οι ευρωεκλογές δεν προσφέρουν την αναγκαία θεσμική κάλυψη. Το ερώτημα που θα πρέπει να απασχολήσει τους εορτάζοντες το βράδυ της 9ης Ιουνίου, είναι αν αυτή η μορφή της νίκης τους τιμά; Αν αυτή η νίκη σημαίνει την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ με αξιώσεις κόμματος εξουσίας;

Τόσο απλά.

Διαβάστε επίσης

Η Ελλάδα στην κρίση του φιλελευθερισμού