Δεν έχουν πολιτική εμπειρία, γκρινιάζετε. Έχουν μακρά κοινοβουλευτική εμπειρία, γκρινιάζετε. Για όλους κάτι στραβό θα βρείτε: ο ένας είναι γόνος και κληρονόμησε την έδρα, ο άλλος βγαίνει στην τηλεόραση και είναι εκτός ανταγωνισμού, ο τάδε βάζει γκολ και δεν ξέρει να διαβάσει προϋπολογισμό, ο δείνα είναι τεχνοκράτης χωρίς ψυχή, χωρίς αισθήματα.

Τί θέλετε πιά; Τον Κωστή τον Χατζηδάκη τον θέλετε;

Τον Κωστή Χατζηδάκη ο λαός τον θέλει, τον ψηφίζει, τον ξαναψηφίζει, τον επαναψηφίζει. Από τα εσωκομματικά μέχρι το εθνικό Κοινοβούλιο ανέβηκε σκαλί-σκαλί την ιεραρχία. Από το αμφιθέατρο της Νομικής μέχρι τη θέση Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, με διορισμό ή με ψήφο κάθισε σε πολλές καρέκλες παίρνοντας ειδικότητα στο πολιτεύεσθαι.

Να βάλουμε τις χρονολογίες σε μια σειρά, να δούμε αν πρόλαβε να δουλέψει. Το 1984 μπήκε στη Νομική Αθήνας και κατόπιν έκανε μεταπτυχιακό στο Κεντ. Επέστρεψε από τη Μεγάλη Βρετανία το 1992, με τα πτυχία του και με κομματική εμπειρία καθώς διετέλεσε γραμματέας των φοιτητών του κόμματος. Από το 1992 και για δύο χρόνια ήταν πρόεδρος της Οργάνωσης Νέων Νέας Δημοκρατίας. Σε ηλικία 29 ετών είχε τα πανεπιστήμια, λογικά είχε ξεμπλέξει με το στρατιωτικό του, είχε τα ένσημα ως κομματάρχης και εξελέγη πρώτη φορά ευρωβουλευτής.

Εξελέγη αλλά δεν ψηφίστηκε, με την έννοια ότι δεν πήρε σταυρούς για την Ευρωβουλή. Τον διόρισε ο τότε πρόεδρος του κόμματος, ο Μιλτάδης Έβερτ καθώς η εκλογή γινόταν με λίστα, με προκαθορισμένη τη σειρά εκλογής υποψηφίων. Ήταν τιμητική διάκριση και έτσι συνυπήρχε στη λίστα με τον Τάκη Λαμπρία και τη Νάνα Μούσχουρη. Να θυμηθούμε τα κοσμογονικά γεγονότα που μετέτρεψαν αυτήν την πρώτη θητεία σε διδακτορικό πολιτικής εμπειρίας. Είχε καταρρεύσει η Σοβιετική Ένωση, είχε ψηφιστεί η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η μικρή Ευρωπαϊκή Κοινότητα των 12 κρατών διευρυνόταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο Κωστής Χατζηδάκης έλαβε το χρίσμα δυο ακόμη φορές και έζησε στις Βρυξέλλες 13 χρόνια. Από αυτά τα ωραία χρόνια ας κρατήσουμε μια υποσημείωση για τις απολαβές του. Όλο αυτό το διάστημα είχε ετήσιο εισόδημα περίπου 8 φορές το μέσο ετήσιο εισόδημα των Ελλήνων. Κάτι οι μισθοί και τα επιδόματα, κάτι οι κληρονομιές, κάτι οι επενδύσεις, τα νούμερα βγαίνουν όταν διαβάζουμε ότι πλέον δηλώνει στην εφορία 27 ακίνητα και μετρητά και απ’ όλα.

Η καριέρα συνεχίστηκε στο Εθνικό Κοινοβούλιο. Από το 2007 ως σήμερα εκλέγεται αδιάλειπτα. Δηλαδή 13 χρόνια στην ευρωβουλή συν 18 χρόνια στην πλατεία Συντάγματος, κάνει μόνο αυτό. Ενίοτε με αυξημένες ευθύνες, ως υπουργός Ανάπτυξης, υπουργός Μεταφορών, ξανά υπουργός Ανάπτυξης. Με τούτα και με τα άλλα, δεν έχει βγει στην αγορά εργασίας, δεν έχει ιδρύσει επιχείρηση, δεν ξέρει τι είναι η πιάτσα, δεν ξέρει τι πάει να πει να μαζεύεις ένσημα, να πληρώνεις ασφάλιση υπαλλήλου, να παρακαλάς τις τράπεζες, να ασφυκτιάς από τη φορολόγηση. Έχει άραγε σημασία να έχει ζήσει ένας πολιτικός σαν απλός άνθρωπος; Και δεν λέμε «απλός» ως συνώνυμο του φτωχός ούτε αποτελεί εγγύηση αν κάποιος έχει μείνει άνεργος ή αν δυσκολεύτηκε. Εντούτοις κάποιος που επί δεκαετίες είναι μόνο στο κόμμα, μόνο σε στασίδι, ζει σε παράλληλο σύμπαν.

Δεν μπαίνουμε σήμερα στην ανάλυση του τί έκανε ή τί δεν έκανε ο Κωστής Χατζηδάκης στην άσκηση των καθηκόντων του. Ένα ερώτημα μόνο να αρθρώσουμε. Θεωρείται λογικό για έναν πολιτικό να μην έχει κάνει τίποτε άλλο στη ζωή του, να κινείται από τη μια κομματική θέση στην άλλη, από το ένα έδρανο στο άλλο; Αν είναι αυτό αποδεκτό, να ιδρύσουμε σχολή, την Ανωτάτη Βουλευτική και να τον διορίσουμε Πρύτανη.