Airbnb: Σαν βγεις στον πηγαιμό για το Κουκάκι…

«Ευλογία και κατάρα» έχει χαρακτηρίσει το Αirbnb ο δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης. «Ευλογία», όπως εξήγησε ο ίδιος, «γιατί μπορεί να τονώσει το εισόδημα και κατάρα αν εξελιχθεί απολύτως άναρχα, χωρίς ρυθμιστικό σχέδιο». Και η πραγματικότητα φαίνεται να τον δικαιώνει…

Όταν έκανε τις παραπάνω δηλώσεις, ο Κώστας Μπακογιάννης δεν εξέφραζε ίσως την άποψη των πολλών, αλλά εξέφραζε σίγουρα μία σημαντική μερίδα του κόσμου. Μία μερίδα κόσμου που δεν περιορίζεται στα σύνορα του δήμου Αθηναίων, αλλά απαντάται και εκτός συνόρων. Στο Άμστερνταμ, τη Βαρκελώνη, τη Νέα Υόρκη, το Σαν Φρανσίσκο, τη Μαγιόρκα, αλλά και το Λας Βέγκας. Μεταξύ πολλών άλλων. Σε περιοχές που έχουν πάρει από καιρό μέτρα για τον περιορισμό ή έλεγχο του φαινομένου. Γιατί -για να ξαναμνημονεύσουμε τον νέο δήμαρχο Αθηναίων- το Airbnb μπορεί να είναι «ποτάμι που κυλάει και δεν γυρίζει πίσω», αλλά η αγορά, τουλάχιστον στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν τα πήγε καλά με την αυτορύθμιση…

Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε που ξεκινά η αναζήτηση φοιτητικής στέγης, εφημερίδες και online media κατακλύζονται από ρεπορτάζ που δείχνουν ένα και το αυτό: όχι μόνο πόσο έχουν ανέβει τα ενοίκια, αλλά και πόσο δυσεύρετα είναι πλέον τα μικρά διαμερίσματα στις πόλεις που φιλοξενούν σχολές και πανεπιστήμια.

Το ίδιο ισχύει και για τους συμπολίτες μας που αναζητούν κάποιο μικρό και οικονομικό διαμέρισμα για μακροχρόνια χρήση, αφού τα διαμερίσματα αυτά είναι κατά κύριο λόγο και εκείνα που μπήκαν πρώτα στις πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης. Αφήνοντας κενά τα μεγαλύτερα σε εμβαδόν σπίτια.

Παράλληλα, άρχισαν να παρατηρούνται και άλλα, πιο ακραία φαινόμενα: άνθρωποι να ξεσπιτώνονται με τελεσίγραφο κυριολεκτικά της τελευταίας στιγμής (βλ. Κουκάκι), γιατί ο ιδιοκτήτης του ακινήτου αποφάσισε είτε να αξιοποιήσει με πιο προσοδοφόρο τρόπο το ακίνητό του είτε γιατί αποφάσισε να πουλήσει στους νεόκοπους επενδυτές που έκαναν την εμφάνισή τους στην ελληνική αγορά ακινήτων ό,τι είχε και δεν είχε. Και, για να προλάβω τις όποιες ενστάσεις, αυτό αφορά και ανθρώπους που ζούσαν δεκαετίες ολόκληρες στο ίδιο σπίτι και πλήρωναν στην ώρα τους το ενοίκιό τους.

Πόσο κακό είναι, όμως, να επιζητεί κανείς να μεγιστοποιήσει το πιθανό κέρδος του; Και μάλιστα εν καιρώ κρίσης;

Καθόλου, θα απαντούσα μόνο και μόνο από θέση και χωρίς κανέναν ενδοιασμό.

Χωρίς κανέναν ενδοιασμό, αν δεν άκουγα -επανειλημμένα το τελευταίο διάστημα- πολλούς ιδιοκτήτες Airbnb να παραπονιούνται για τις πληρότητές τους. Βλέπετε τα Airbnb έγιναν πολλά… Πάρα πολλά… Και ο ανταγωνισμός ανελέητος…

Η λύση; Για πολλούς η μείωση της τιμής… Όλο και πιο χαμηλά… Για να «χτυπήσουν» έτσι τον ανταγωνισμό, με κίνδυνο όμως της ίδιας τους της περιουσίας. Γιατί ποιος μπορεί να προλάβει τις ζημιές; Τη φθορά από την ταχύτατη εναλλαγή ενοίκων στο ίδιο διαμέρισμα; Από την παραμονή όλο και περισσότερων ανθρώπων στον ίδιο χώρο; Από την υπερκατανάλωση, είτε πρόκειται για θερμοσίφωνα είτε για air condition που δεν κλείνει ποτέ…

Και την ίδια στιγμή, πολλές γειτονιές άρχισαν να χάνουν τον χαρακτήρα τους. Οι κάτοικοι να παραπονιούνται για τον θόρυβο, οι ξενοδόχοι για τη δουλειά τους, η τοπική κοινωνία ότι χάνει τη συνοχή της.

Σε ό,τι αφορά το Airbnb, η αυτορύθμιση μάλλον άργησε να έρθει… Μήπως ήρθε, λοιπόν, πράγματι η ώρα για ένα πιο αυστηρό ρυθμιστικό σχέδιο;