Ας ξεκινήσουμε με μία μάλλον προφανή παραδοχή: το να κλείνουν επιχειρήσεις είναι άσχημο πράγμα. Ειδικά στην Ελλάδα της κρίσης, ακόμα και ένας άνεργος παραπάνω είναι μία αληθινή καταστροφή – πόσω μάλλον όταν μένουν στο δρόμο εκατοντάδες άνθρωποι εν μία νυκτί. Ακόμα περισσότερο, αν μιλάμε για επιχειρήσεις ιστορικές που έχουν αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα τους στη χώρα.

Με αυτά τα δεδομένα, κανείς δεν θα μπορούσε να βγει ελαφρά τη καρδία και να πει “καλύτερα να κλείσει ο ΔΟΛ να τελειώνουμε”. Και τι θα απογίνουν οι εργαζόμενοι; Και τι θα απογίνει το ιστορικό εκδοτικό συγκρότημα; Και πώς θα αντέξει ο χώρος των ΜΜΕ ένα τόσο ισχυρό χτύπημα κατά της πολυφωνίας;

Κι όμως: όσο δύσκολο κι αν είναι να το δεχτεί κανείς, ίσως ο ΔΟΛ έχει πια διαγράψει τον (τεράστιο αναμφίβολα) κύκλο του και είναι ώρα να φεύγει…

Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο άλλοτε κραταιός Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη προκαλεί οίκτο. Χρεωμένος μέχρι τα μπούνια, με οφειλές άνω των 200 εκατομμυρίων ευρώ, με τους εργαζομένους του να παραμένουν απλήρωτοι και για πρώτη φορά στην ιστορία των “Νέων” (που κυκλοφορούν απρόσκοπτα από το 1931), να απεργούν πριν από ένα μήνα, με αποτέλεσμα η εφημερίδα (όπως και το Βήμα) να μην κυκλοφορήσει, με εκκλήσεις στους αναγνώστες να κάνουν μία… επαναστατική κίνηση στηρίζοντας τις εφημερίδες του Συγκροτήματος – ο σημερινός ΔΟΛ είναι μια σκιά του εαυτού του.

Όμως δεν παύει να είναι ο μεγάλος, θρυλικός ΔΟΛ: αν κάτι κρατά ζωντανό μέχρι σήμερα τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, είναι η μεγάλη ιστορία του και το βαρύ του όνομα – ακόμα και καταχρεωμένος, ο ΔΟΛ έχει ένα μοναδικό κύρος, μία αξιοπρέπεια που κανείς δεν μπορεί να του την πάρει.

Ή μήπως μπορεί;

Εδώ είναι το θέμα: Ο ΔΟΛ έχει περάσει πολλές δυσκολίες στην ιστορία του, και οι κακουχίες των τελευταίων ετών είναι οι χειρότερες όλων. Όμως σε κάθε περίπτωση, έχει διατηρήσει την αξιοπρέπειά του, συνεχίζοντας να παράγει ποιοτική δημοσιογραφία σε καιρούς εξαιρετικά δυσμενείς για τα ΜΜΕ. Ωστόσο, μετά και τη χθεσινή εξέλιξη που φέρνει σε ρόλο… “σωτήρα” του Οργανισμού το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι χθες πρόεδρο του ΔΣ της Αυγής και πρώην βουλευτή Βασίλη Μουλόπουλο, είναι πολύ αμφίβολο αν θα καταφέρει να διατηρήσει την περίφημη αξιοπρέπειά του…

Ήδη η κατακραυγή στα social media δείχνει ότι ο κόσμος έχει καταλάβει τι παίζεται στον ΔΟΛ: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, θέλοντας με κάθε τρόπο να ελέγξει τον χώρο των ΜΜΕ και εκμεταλλευόμενη το οικονομικό αδιέξοδο του ΔΟΛ και τις δικαστικές περιπέτειες του Σταύρου Ψυχάρη, προωθεί έναν “δικό της” άνθρωπο ως διαμεσολαβητή που θα φέρει στο Συγκρότημα έναν επενδυτή “φιλικό” προς το Μαξίμου (τα ονόματα που ακούγονται μέχρι στιγμής είναι αυτά του Ιβάν Σαββίδη και του Φώτη Μπόμπολα), οδηγώντας βέβαια τις εφημερίδες του συγκροτήματος σε μία νέα, φιλοκυβερνητική γραμμή – φυσικά όλα αυτά διαψεύδονται κατηγορηματικά από την κυβέρνηση, αλλά δύσκολα μπορεί κανείς να πάρει στα σοβαρά τέτοιες διαψεύσεις, από τους ίδιους ανθρώπους που σε κάθε ευκαιρία προσπαθούν να στήσουν δικές τους εκδοχές των παλιών παθογενειών που μαστίζουν ακόμα και σήμερα τη χώρα: δική τους διαπλοκή, δικό τους κομματικό κράτος, δικά τους όλα…

Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, λοιπόν, η προοπτική που αχνοφαίνεται στον ορίζοντα για τον ΔΟΛ είναι η μετατροπή του σε μία νέα “Πράβδα” που θα παπαγαλίζει τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, μετατρέποντας τα Νέα σε “Νέα της Κουμουνδούρου” και το Βήμα σε “Βήμα στο Κόκκινο”. Αξίζει σε μία τόσο ιστορική επιχείρηση να πέσει τόσο χαμηλά, να γίνει καρικατούρα του ίδιου της του εαυτού, να απαξιωθεί εντελώς στη συνείδηση του κόσμου που για τόσα χρόνια την είχε τόσο ψηλά;

Ή μήπως ήρθε η ώρα να αφήσουν όλοι τον ΔΟΛ να πεθάνει με την ησυχία του, ταλαιπωρημένος μεν, αξιοπρεπής δε;

 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Άνω κάτω οι τραπεζίτες με τον “κόκκινο” Ψυχάρη. Τα σενάρια και το παρασκήνιο στο ΔΟΛ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τραπεζίτης για τον (κόκκινο) ΔΟΛ: Δεν καταλαβαίνω τι κάνουν. Θα εκτεθούν (μετά την έλευση Μουλόπουλου)

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: “Καρατόμησαν” τον Μουλόπουλο από την Αυγή μετά τη “συμφωνία” με τον ΔΟΛ! (pics)