Δυστυχώς μας περιμένουν άλλα 3 χρόνια φτώχειας

Σημείο πρώτο: Το πρόγραμμα είναι ουσιαστικά των δανειστών. Ο Συριζανέλ έχει την ευθύνη είτε να προτείνει εναλλακτικά ισοδύναμα μέτρα είτε/και να τα εφαρμόσει. Έχει αποτύχει και στα δύο. Για τις επιπτώσεις των πολιτικών λιτότητας που έχουν μετεξελιχθεί και σε ανθρωπιστική κρίση η ευθύνη, βέβαια, βαρύνει πρωταρχικά τις υποτελής στο Βερολίνο Βρυξέλλες.

Σημείο δεύτερο: έστω ότι ο Συριζανέλ εγκαταλείπει την εξουσία. Υπάρχει κυβέρνηση, προερχόμενη είτε από τη σημερινή Βουλή είτε από εκλογές, που θα προσφέρει δικό της πρόγραμμα; Τα σχεδόν έξη χρόνια που πέρασαν από το 2010 λένε εμφατικά όχι. Όμοια, μία νέα κυβέρνηση –του περίφημου Ευρωπαϊκού τόξου!—θα αντιμετώπιζε μικρότερες αντιδράσεις. Τα έξη τελευταία χρόνια και πάλι διατρανώνουν το «όχι».

Σημείο τρίτο: Τα γνωρίζουν αυτά οι δανειστές; Προφανώς και ναι. Αυτό εξηγεί και την ανοχή που επιδεικνύουν στα ατέλειωτα, αντιφατικά και συχνά χονδροειδή τερτίπια του Συριζανέλ. Ανοχή, που ενισχύεται από τις κρίσεις, που αντιμετωπίζει η συνοχή της Ε.Ε.: τεράστια ανισορροπία στις συναλλαγές σε όφελος του Βορά έναντι του Νότου, κόντρα Βίζεγκραντ με την υπόλοιπη Ευρώπη, δημοκρατικό έλλειμμα στη λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών, χωλή νομισματική ένωση με κατ’ επίφαση μόνο δημοσιονομική και πολιτική, μαύρα σύννεφα πάνω από την …επιτυχία της Πορτογαλίας, πολιτική αστάθεια στην Ισπανία, επίθεση της Ιταλίας στο Βερολίνο, προοπτική του Brexit και –πάνω απ’ όλα προσφυγικό.

Σημείο τέταρτο: θα ήταν στρατηγικό και διαπραγματευτικό ολίσθημα να θεωρήσουμε ότι όλα αυτά μας θωρακίζουν. Στην Ευρώπη έχει αναπτυχθεί μία ισχυρή και συμπαγής –αν και προς το παρόν μειοψηφία—που βλέπει την 5ετή αλά Schauble ελληνική «αγρανάπαυση» ως λύση τόσο στη σύγκρουση Βορά Νότου όσο και στο προσφυγικό. Γι’ αυτό το Grexit είναι και πάλι πάνω στο τραπέζι.

Σημείο πέμπτο: οι λεονταρισμοί δεν έπιασαν το 2015 -προφανώς δεν θα πιάσουν και τώρα. Ο χρόνος είναι εναντίον μας, έχουμε διεθνείς υποχρεώσεις σε τοκοχρεολύσια να πληρώσουμε και λεφτά δεν υπάρχουν μετά το Μάιο. Οι αγρότες φωνάζουν επειδή μία ζωή φοροδιαφεύγουν, έχουν πάρει παράνομες κοινοτικές επιδόσεις και έχουν φτιάξει μπουζουξίδικα. Αλβανοί και Πακιστανοί δουλεύουν τα χωράφια. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες πρέπει κι αυτοί να πληρώσουν κάποια στιγμή. Αλλά και η κυβέρνηση πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι με τσιρότα δεν αντιμετωπίζεται η ανθρωπιστική κρίση, ότι η υπερφορολόγηση αποθαρρύνει την αποταμίευση και τις επενδύσεις, και ότι με την ξεπερασμένη ιδεολογία της καταστρέφει τον μοναδικό μοχλό ανάπτυξης που έχει η χώρα—τον ιδιωτικό τομέα.

Ακροτελεύτιο σημείο: με προσαρμογές που θα επιβάλλουν οι δανειστές τα μέτρα θα περάσουν χωρίς να πέσει η κυβέρνηση. Η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί και σκόπιμα ασάφειες θα μείνουν για τα επόμενα χρόνια. Τι θα γίνει μετά; Εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από την ικανότητα/δυνατότητα του Πρωθυπουργού να συμπαρασύρει το κόμμα προς το Ευρωπαϊκό κέντρο, να σταματήσει τη φυγή ανθρώπων και εταιρειών στο εξωτερικό και να αποφύγει την κομματικοποίηση του κράτους αλά Συριζανέλ. Ότι και να γίνει, όμως, με αυτήν ή με άλλη κυβέρνηση, ας ετοιμαστούμε για μία τριετία φτώχειας. Με τις καλύτερες συνθήκες. Η ζημιά που έχει γίνει στην αξιοπιστία της Ελλάδας συνολικά είναι τεράστια. Και χωρίς διεθνή αξιοπιστία οικονομία μικρή και κλειστή όπως η Ελληνική, ανάπτυξη δεν βλέπει.