Άρθρο παρέμβαση: Πόσο μακριά θα πάει η βαλίτσα με τους αρνητές;

Άνοιξαν τα σχολεία με την ελπιδοφόρα διαβεβαίωση της κυβέρνησης ότι δεν θα ξανακλείσουν, και με το καλημέρα, εντοπίστηκαν τρία κρούσματα κορoνοϊού σε δημοτικό παιδικό σταθμό στη Θεσσαλονίκη με ανεμβολίαστο το 40% του προσωπικού!

30 έως 50.000 παιδιά θα μολυνθούν προέβλεψε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Νίκος Τζανάκης, «φοβόμαστε όσο δεν φαντάζεστε», δήλωσε η πρόεδρος του ΕΙΝΑΠ, Ματίνα Παγώνη, καθώς ένας σημαντικός αριθμός μαθητών δεν έχει ακόμα εμβολιασθεί.

Συγκεκριμένα, έως τώρα, τα ποσοστά σε παιδιά 12-14 χρονών που έκαναν το εμβόλιο ανέρχονται στο 13%, ενώ στις ηλικίες 15-17 ετών στο 25%.

Δηλαδή, οι περισσότεροι μαθητές παραμένουν ανεμβολίαστοι, πράγμα που σημαίνει ότι υπονομεύεται η ομαλή λειτουργία της σχολικής χρονιάς, κινδυνεύει άμεσα ένα ποσοστό μαθητών να νοσήσει με απρόβλεπτες συνέπειες σε βάρος της υγείας τους, ότι τα σχολεία αποτελούν εστίες μετάδοσης του ιού και των μεταλλάξεών του, και ότι βρίσκεται εκτεθειμένη σε κίνδυνο η όλη λειτουργία της κοινωνίας εξ αίτιας μιας κατηγορίας πολιτών που κατανοεί επικίνδυνα εσφαλμένα την δημοκρατία, το σύνταγμα και τα δικαιώματα.

Ωστόσο, ποιος σκέφτεται ότι … είναι οι αρνητές αυτοί που καταπατούν κατάφορα το σύνταγμα και όλα τα δικαιώματα των πολιτών που έχουν εμβολιαστεί, ακυρώνοντας τις προσπάθειες, τους κόπους και τις θυσίες τους, προσβάλλοντας και παραβιάζοντας το δικαίωμά τους στην υγειονομική προφύλαξη θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια τους την ζωή.

Αυτή το φαιδρό φαινόμενο παρατηρείται παντού και δεν είναι εγχώρια ιδιοτροπία.

Σε -υποτίθεται- πολύ πιο πολιτισμένες και συγκροτημένες κοινωνίες, παρακολουθούμε απίθανες συμπεριφορές που σε καμία περίπτωση δεν θα πιστεύαμε ότι μπορούσαν να υπάρξουν.

Κατά την γνώμη μας, οι εμβολιασμοί θα έπρεπε να έχουν γίνει υποχρεωτικοί.

Δεν έγιναν

Να γενικευτούν λοιπόν τα μέτρα εναντίον των αρνητών, καθώς δεν είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα να κυριαρχήσει με το πρόσχημα της δημοκρατίας, ο βαθύς Μεσαίωνας.

Δεν μπορεί μια ομάδα νοητικά και πολιτικά καθυστερημένων ατόμων να τραβήξει συμπολίτες της στον θάνατο, τη χώρα στην καταστροφή και τη νεολαία μας στους ψυχιάτρους.

Και φυσικά είναι ανεπίτρεπτες οι άθλιες αντιπολιτευτικές πολιτικές, που αντιλαμβάνονται αυτή τη συγκυρία ως πολιτική ευκαιρία για να αναστήσουν τα κομματικά τους πτώματα.

Επιτέλους! Ας γίνει αντιληπτό ότι κανένα κοινοβούλιο ή κονκλάβιο δεν μπορεί, όσες αποφάσεις και αν λάβει, να τερματίσει την πανδημία.

Η πανδημία θα κάνει το κύκλο της σύμφωνα με τις δυνατότητες που θα της παράσχουν οι νέοι «που δεν αντέχουν άλλο», οι επιχειρήσεις που κινδυνεύουν με καταστροφή, η παγκόσμια οικονομία που κοντεύει να στερέψει.