Ακόμα σαφέστερες απαντήσεις, διεύρυνση των κυβερνητικών πρωτοβουλιών και επιτάχυνση των διαδικασιών, που σχετίζονται με την έμπρακτη απόδειξη του «όλα στο φως» για την δυσώδη υπόθεση των υποκλοπών αναμένουν οι πολίτες από τον Πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, ώστε να διατηρήσει το σαφές πολιτικό και ηθικό πλεονέκτημα που τον έφερε στην εξουσία και εξακολουθεί να του δίνει, σχεδόν μετά από τέσσερα χρόνια στο τιμόνι της χώρας, πρωτόγνωρο στην ελληνική πολιτική ιστορία «αέρα» νίκης στις επόμενες εκλογές.

Το μείζον θέμα των υποκλοπών και των καταγγελιών που τις συνοδεύουν, παρά τις διαβεβαιώσεις της Κυβέρνησης και του ίδιου του Πρωθυπουργού, και τις όποιες ευθύνες- πολιτικές σκοπιμότητες της αντιπολίτευσης, προδήλως δηλητηριάζει την πολιτική ζωή του τόπου, ενισχύοντας τον διχασμό των πολιτικών δυνάμεων, την περαιτέρω απομυθοποίηση του πολιτικού συστήματος από τους ψηφοφόρους και, κατ’ επέκταση, τον κίνδυνο επανεμφάνισης ακόμα και εντός του Κοινοβουλίου, ακροδεξιών – αντισυστημικών μορφωμάτων, τα οποία, υποτίθεται, πως η Δημοκρατία είχε δια παντός οδηγήσει εκεί όπου ανήκουν, στο περιθώριο.

Ο Πρωθυπουργός έχει την μεγαλύτερη ευθύνη, προκειμένου η υπόθεση των παρακολουθήσεων, στις διάφορες εκφάνσεις της, να μην μονοπωλήσει, όπως διαφαίνεται ότι θα συμβεί, τον δημόσιο και τον πολιτικό «διάλογο», υποσκελίζοντας τα επιτεύγματα του κυβερνητικού έργου και τις προοπτικές που διανοίγονται για την επόμενη μέρα.

Διότι, σήμερα, και όπως όλα δείχνουν και αύριο, αν επικρατήσει η ατζέντα της αντιπολίτευσης, η οποία «σπέρνει διχασμό με λάσπη και απειλές», ή και η …ισχύς των ιδιωτικών συμφερόντων που «άλλοτε επηρέαζαν εξωθεσμικά την πορεία της χώρας και πάλι δείχνουν τα δόντια τους», όπως εκτίμησε χθες ο Πρωθυπουργός- καταχειροκροτούμενος από τα στελέχη της ΝΔ-, χωρίς ωστόσο να τα κατονομάσει, ελλοχεύει ο κίνδυνος ελάχιστοι να αξιολογήσουν τον ίδιο και την Κυβέρνηση με βάση και μόνο τη στήριξη των νοικοκυριών και επιχειρήσεων απέναντι στην ενεργειακή κρίση, την ραγδαία πτώση της ανεργίας, τους τίτλους τέλους στην ντροπή των εκκρεμών συντάξεων, την ψήφο εμπιστοσύνης στη χώρα επενδυτικών κολοσσών όπως η Google ή η Microsoft, την αξιοποίηση των ΑΠΕ, τα μεγάλα έργα που ολοκληρώνονται ή βρίσκονται σε εξέλιξη, το «είπαμε και το κάναμε», το «δίπλα στον πολίτη», που εκπέμπει με πειθώ που στηρίζεται σε αποτελέσματα ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Κυρίως όμως, αν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεν ανατρέψει άμεσα την υφιστάμενη, δηλητηριώδη ατμόσφαιρα, αυτό που ο ηγέτης του κυβερνώντος κόμματος αποκαλεί  τοξικότητα, ενυπάρχει ο κίνδυνος η ΝΔ να απωλέσει τον καταλύτη που ιστορικά την οδηγούσε και την διατηρούσε στην εξουσία.

Το γεγονός δηλαδή, ότι πριν και μετά από κάθε εκλογική νίκη, αποτελούσε τον γνήσιο εκφραστή ενός μεγάλου κοινωνικού ρεύματος πέρα και πάνω από τα κομματικά της τείχη.

Το ερώτημα είναι πως;

Ο κ. Μητσοτάκης, έχοντας πλήρη γνώση των δεδομένων -ως εκ της θέσεως του οφείλει να έχει- ίσως, πρέπει να προχωρήσει σε κινήσεις πέρα από την αναγκαία κατάθεση ενός σύγχρονου πλαισίου για τη λειτουργία της ΕΥΠ και για την ασφάλεια των επικοινωνιών.

Εξάλλου, η Ελλάδα δεν πάσχει από νόμους, αλλά από την εφαρμογή τους. Να μην μείνει πίσω από το «η υπόθεση βρίσκεται στη Δικαιοσύνη, που θα κάνει ό,τι πρέπει για να διαλευκανθεί πλήρως». Διότι, όντως, «δεν υπάρχει άλλο καταφύγιο στις δημοκρατίες από τη Δικαιοσύνη και θα αναμένουμε την ετυμηγορία της».

Αλλά, η σιωπηλή πλειοψηφία της κοινωνίας αναρωτιέται τι θα είχε γίνει με τη Χρυσή Αυγή αν την κατάλληλη στιγμή, δεν είχε παρέμβει καταλυτικά η πολιτική ηγεσία, δια του Πρωθυπουργού και των αρμόδιων Υπουργών;

Υπάρχει κανείς που αμφιβάλλει για το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός, χωρίς να παρακάμπτει το θεμέλιο λίθο της διάκρισης των εξουσιών, μπορεί και ενδεχομένως οφείλει, δια του θεσμικού και πολιτικού ειδικού του βάρους, να υποβοηθήσει την επιτάχυνση των διαδικασιών της Δικαιοσύνης, η οποία, και σε αυτή την περίπτωση, όπως την κατηγορούν, δεν τρέχει με ρυθμούς ανάλογους του προβλήματος, παρά το γεγονός ότι ασφαλείς πληροφορίες τονίζουν πως οι «προς πάσα κατεύθυνση μυστικές» διαδικασίες στον Άρειο Πάγο για την διαλεύκανση της υπόθεσης, συνεχίζονται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ακόμα και με καταθέσεις μαρτύρων;

Από την άλλη, ουδείς αμφιβάλει ότι το κέρδος πρωτίστως για την αλήθεια και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, θα ήταν πολλαπλάσιο εάν ο κ. Μητσοτάκης επέλεγε να απαντήσει στο ναό της Δημοκρατίας και στο ερώτημα της αντιπολίτευσης αν πράγματι υπήρξε κάποιος εκ των υπουργών της κυβέρνησης που συμπεριλαμβάνονται στις λίστες του predator και σε διαδικασία «επίσημης» επισύνδεσης από την ΕΥΠ.

Πολλώ δε μάλλον που οι μέχρι τώρα κοινοβουλευτικές μάχες κορυφής Μητσοτάκη- Τσίπρα είχαν αδιαμφισβήτητο νικητή τον Πρόεδρο της ΝΔ.

Επίσης, παρά το σαφές μήνυμα που εξέπεμψε ο Πρωθυπουργός με την ουσιαστική αποπομπή του Γενικού Γραμματέα του γραφείου του, πολλοί αναρωτιούνται αν ο κ. Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να πιέσει τον κ. Δημητριάδη προκειμένου να διαψεύσει τις λίστες ακόμα και με υπουργούς, που είδαν το φως της δημοσιότητας;

Δεν θα κέρδιζε πόντους ο Κυριάκος αν δημοσιοποιούσε το ακριβές χρονικό διάστημα κατά το οποίο ενημερώθηκε για το «κέντρο» των παρακολουθήσεων;

Δεν θα «γύρναγε το τραπέζι» αν απαντούσε στο «γιατί δεν κλήθηκαν στην Εξεταστική επιχειρηματίες που εμπλέκονται;».

Ή αν ακόμα και τώρα, εξασφάλιζε, σε ότι τον αφορά, θεσμικά, την παρουσία τους στα αρμόδια όργανα;

Σημαντική ενίσχυση, τονίζουν έμπειρα κοινοβουλευτικά στελέχη της παράταξης, απαιτείται και στην επιχειρηματολογία αναφορικά με την πιθανή σχέση ΕΥΠ και παρακολούθησης Υπουργού ή Υπουργών, διότι, ακόμα και ΜΜΕ που δεν φημίζονται για την αντικυβερνητική τους στάση, ερμηνεύουν την «θεσμικά αυτονόητη» σχετική απάντηση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου (ο Πρωθυπουργός ενημερώνεται μόνο όταν υπάρχουν ευρήματα προς την κατεύθυνση αυτή), εκτιμώντας ότι «ο Οικονόμου άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο».

Διαβάστε επίσης

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Εξωθεσμικά κέντρα μας δείχνουν τα δόντια τους αλλά δεν μασάμε» – Η παρέμβασή του για τις παρακολουθήσεις

Σκέρτσος: Είτε η λίστα είναι ανυπόστατη είτε υπήρχε σχέδιο παρακολούθησης του πρωθυπουργού

Κυριάκος Μητσοτάκης: Αντεπίθεση για τις παρακολουθήσεις με όπλο τη Δικαιοσύνη και το Κοινοβούλιο