Απάντηση στις διαρκείς παραβιάσεις της διεθνούς νομιμότητας και του κράτους δικαίου από την Τουρκία  έδωσε από το βήμα της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης η πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Η κα. Σακελλαροπούλου, απάντησε σε Τούρκο βουλευτή, ο οποίος ανέφερε πως είναι αντιφατικό η Ελλάδα να ζητά να πάμε στη Χάγη ενώ δεν αναγνωρίζει το διεθνές δικαστήριο και έκανε λόγο για αποστρατικοποίηση των νησιών, εύρος εναέριου χώρου, ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα, χωρικά ύδατα.

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδωσε την λακωνική και σαφή απάντηση:

«Η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει την υποχρεωτική δικαιοδοσία του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης σύμφωνα με το άρθρο 36 του καταστατικού του ήδη από το 1994. Το 2015 η χώρα μου ανανέωσε την αναγνώριση με σχετική δήλωση και προσθέτοντας κάποιες συγκεκριμένες εξαιρέσεις ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων ευρωπαϊκών και μη κρατών. Αντιθέτως η Τουρκία γνωρίζουμε δεν έχει αναγνωρίσει την ως άνω δικαιοδοσία του δικαστηρίου».

Απάντησε και σε Νορβηγό βουλευτή για το μεταναστευτικό

Παράλληλα, η κ. Σακελλαροπούλου απάντησε και σε ερώτηση Νορβηγού Βουλευτή σχετικά με τις συνθήκες του μεταναστευτικού στα ελληνικά νησιά και την συνεργασία της Ελλάδας με τις χώρες της ΕΕ.

Η κα. Σακελλαροπούλου εξήγησε πως η Ελλάδα δέχεται  δυσανάλογες ροές μεταναστών, αλλά πως τώρα είναι σχετικά μειωμένες.

«Είναι ένα ζήτημα που μας αφορά όλους και πρέπει όλοι να σκύβουμε πάνω σε αυτό χωρίς αλληλεγγύη δεν γίνεται», πρόσθεσε.

Ως προς την Ελλάδα η κ. Σακελλαροπούλου είπε: «Στόχος της Ελλάδας ήταν οι ασφαλείς υποδομές, οι υπηρεσίες ασύλου ολοκληρώνουν τις διαδικασίες πολύ πιο γρήγορα, οι δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων εποπτεύεται και πρέπει να έχω επισκεφτεί τέτοιες δομές. Έχουν γίνει πολλά αλλά αυτό είναι μια διαρκής διεκδίκηση».

Για την συνεργασία με άλλα κράτη τόνισε μεταξύ άλλων ότι είναι πολυσχιδής.

«Η Τουρκία έχει σταματήσει να δέχεται επιστροφές με το πρόσχημα της πανδημίας και αυτό δεν είναι υπέρ του να συνεργαζόμαστε αρμονικά», τόνισε η κα Σακελλαροπούλου.

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στο Συμβούλιο της Ευρώπης συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης Tiny Kox, τη Γενική Γραμματέα του Συμβουλίου Marija Pejčinović-Burić, τον Πρόεδρο του Κογκρέσου Περιφερειακών και Τοπικών Αρχών Leendert Verbeek και την Επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης Dunja Mijatović.

Την Πρόεδρο της Δημοκρατίας συνοδεύει ο αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης.

Αναλυτικά οι ερωτήσεις των βουλευτών και οι απαντήσεις της Προέδρου της Δημοκρατίας

Moutquin Simon (Βέλγιο, Σοσιαλιστική Ομάδα): Κυρία Πρόεδρε, χαίρομαι που ξεκινάμε αυτόν τον γύρο συζητήσεων. Ήσασταν στο παρελθόν νομικός, ενδιαφερθήκατε για το περιβάλλον. Το ελληνικό Σύνταγμα προβλέπει το δικαίωμα για το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον. Είχατε και τη δυσάρεστη εμπειρία της πυρκαγιάς στα νότια της Αθήνας. Θα ήθελα, λοιπόν, να σας ρωτήσω ποια ήταν η εμπειρία σας και ποια η γνώμη σας για ένα τέτοιο δικαίωμα για ένα υγιές περιβάλλον, με ένα πρόσθετο Πρωτόκολλο στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων;

 

Κατερίνα Σακελλαροπούλου: Η προστασία του περιβάλλοντος είναι εξαιρετικής σπουδαιότητας για όλους μας, είναι το μέλλον του πλανήτη. Και όπως όλοι γνωρίζουμε, η κλιματική κρίση, η κλιματική αλλαγή, ήταν ήδη παρούσα και απασχολούσε, προϊόντος του χρόνου, την κοινωνία και τους θεσμούς. Απλώς οι εξελίξεις με την πανδημία σε πρώτο χρόνο, και τώρα μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, έχουν μετατοπίσει το ενδιαφέρον και το βάρος που δίναμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η κλιματική κρίση δεν εξακολουθεί να υπάρχει. Είναι παρούσα και θα πρέπει να αντιμετωπισθεί. Σε αυτό το πλαίσιο, το δικαίωμα του ανθρώπου σε ένα υγιές περιβάλλον είναι από τα πιο σημαντικά. Έχουν γίνει πολλές ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση, υπάρχουν ψηφίσματα και συστάσεις. Θα ήθελα εδώ να επικροτήσω τις πρωτοβουλίες που έχουν αναλάβει τόσο ο προηγούμενος Πρόεδρος, ο κύριος Daems, όσο και ο νυν Πρόεδρος, ο κύριος Kox, καθώς και οι πολιτικές ομάδες, με στόχο να αναδείξουν το ζήτημα αυτό. Πρόσφατα επίσης, στο γεωστρατηγικό πλαίσιο που παρουσιάστηκε από τη Γενική Γραμματέα κυρία Burić, έγινε ρητή αναφορά στην προστασία του περιβάλλοντος ως προτεραιότητα για το Συμβούλιο της Ευρώπης τα επόμενα χρόνια. Είναι, λοιπόν, κοινός τόπος και συμφωνούμε όλοι γι’ αυτό.

Η Ελλάδα, η χώρα μου, από την πρώτη στιγμή υπήρξε υπέρμαχος των προτάσεων της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης, προκειμένου να υπάρξει ένα πρόσθετο Πρωτόκολλο που να αναγνωρίζει το δικαίωμα στο περιβάλλον και, σε κάθε περίπτωση, να θεσπισθεί ένα νομικά δεσμευτικό όργανο, ώστε να δημιουργηθεί και η απαραίτητη νομική βάση, πάνω στην οποία θα εργάζεται το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η θέση αυτή της Ελλάδας προέρχεται και από τη δική μας συνταγματική εμπειρία. Γιατί το ελληνικό Σύνταγμα, το δημοκρατικό Σύνταγμα του 1975, αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας, ήταν από τα λίγα την εποχή εκείνη που κατοχύρωνε ρητά το δικαίωμα στο περιβάλλον στις τρεις του μορφές: φυσικό, οικιστικό και πολιτιστικό. Αναγνωρίστηκε, λοιπόν το περιβάλλον ως ένα απτό δικαίωμα. Στη συνέχεια μάλιστα, για την εκδίκαση των περιβαλλοντικών υποθέσεων, δημιουργήθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας ένα ειδικό Τμήμα, στο οποίο υπηρέτησα για δεκαπέντε χρόνια, πριν γίνω Αντιπρόεδρος και στη συνέχεια Πρόεδρος του Δικαστηρίου. Στην Ελλάδα επίσης πολύ νωρίς, ήδη από τη δεκαετία του ’80, υπήρχε νόμος-πλαίσιο για το περιβάλλον και νεότερος νόμος από το 2020. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πράγματι οικουμενικά, αδιαίρετα, αναφαίρετα, αλληλεξαρτώμενα και αλληλένδετα. Και το Συμβούλιο της Ευρώπης, εκτός από τη διασφάλιση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, έχει έναν καθοριστικό ρόλο να παίξει στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων, στα οποία προεξάρχοντα ρόλο, εκτός από την τιμή και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, έχει και η υγεία. Το ίδιο το δικαίωμα της ζωής, τελικά, είναι το δικαίωμα σε ένα υγιεινό περιβάλλον. Για τον λόγο αυτό θεωρώ ότι και ο ρόλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης είναι πολύ σημαντικός, γιατί πέρα από το νομοθετικό έργο, τις συστάσεις, τις οδηγίες και όλα τα άλλα κείμενα που μπορεί να προκύψουν, εσείς όλοι, οι εκπρόσωποι των εθνικών κοινοβουλίων, μπορείτε να διαδραματίσετε έναν πολύ σημαντικό παιδαγωγικό ρόλο μεταφέροντας τα μηνύματα από τα εθνικά κοινοβούλια ή αντίστροφα, ώστε να γίνεται αυτός ο πολύ ενδιαφέρων διάλογος και να τονίζουμε και να προωθούμε, με κάθε ευκαιρία, την υπόθεση της προστασίας του περιβάλλοντος.

Ingjerd Schou, (Νορβηγία, Λαϊκό κόμμα): Η χώρα σας υποδέχθηκε και φιλοξένησε έναν μεγάλο αριθμό προσφύγων και πριν από την πανδημία του Covid-19 η κατάσταση των προσφύγων στην Ελλάδα συγκέντρωσε πολύ περισσότερη προσοχή σε αυτή τη συνέλευση από όσο συγκεντρώνει σήμερα. Έκτοτε επισκιάστηκε, πρώτα από την πανδημία και μετά από τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία. Θα μπορούσατε, παρακαλώ, να μας ενημερώσετε για την τρέχουσα κατάσταση; Ποιες είναι οι συνθήκες στα προσφυγικά κέντρα στα ελληνικά νησιά και πώς είναι η συνεργασία με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες;

Κατερίνα Σακελλαροπούλου: Η Ελλάδα αποτελεί ένα από τα κύρια σημεία εισόδου υπηκόων τρίτων χωρών και νομίζω ότι είναι γνωστό πια σε όλους ότι εξακολουθεί εδώ και χρόνια να δέχεται ένα δυσανάλογο βάρος μεταναστευτικής πίεσης, μεταναστευτικών ροών. Από τον Φεβρουάριο – Μάρτιο του 2020 και μετά οι μεταναστευτικές ροές στη χώρα μας εμφανίζονται μειωμένες. Γνωρίζετε ότι υπήρξε και η κρίση στον Έβρο την περίοδο εκείνη. Το μεταναστευτικό/προσφυγικό ζήτημα δεν θα εκλείψει, αφού γίνονται πόλεμοι, υπάρχουν αυταρχικά καθεστώτα, αλλά και η κλιματική αλλαγή θα δημιουργήσει κλιματικούς πρόσφυγες και μετανάστες. Οι άνθρωποι πάντα θα ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή και θα προσπαθούν να διαφύγουν από καθεστώτα στα οποία καταπιέζονται, πολλές φορές μάλιστα απειλείται η ζωή τους. Είναι λοιπόν ένα ζήτημα που μας αφορά όλους και γι’ αυτό δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί σε επίπεδο μόνο μιας χώρας ή μόνο των χωρών πρώτης εισόδου. Θα πρέπει, αντίθετα, να υπάρξει και σε αυτό η κατάλληλη αλληλεγγύη, παρόμοια με εκείνη που επέδειξαν τα κράτη της Ευρώπης στις προσφυγικές ροές που δημιουργήθηκαν από την Ουκρανία. Απαιτείται συνδυασμός ευθύνης και αλληλεγγύης. Χωρίς αυτό, δηλαδή μια κοινή απόφαση να αναλάβουμε όλοι κάποιο μέρος του βάρους, θα δυσκολευτούμε να προχωρήσουμε.

Ως προς την Ελλάδα τώρα, για να απαντήσω και στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης της κυρίας βουλευτού, παρουσιάζεται μεγάλη βελτίωση από την αρχική κατάσταση, όταν η χώρα μου δέχτηκε, όπως είπα, το μεγαλύτερο κύμα των μεταναστευτικών ροών. Προσπάθησε να συνδυάσει την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων μεταναστών και προσφύγων, με μέριμνα όμως και για τις τοπικές κοινωνίες, που δέχθηκαν μεγάλη πίεση και υπέστησαν σοκ. Αυτό που τίθεται ως στοίχημα για όλες τις κοινωνίες είναι ακριβώς ο συνδυασμός της προστασίας αυτών των κατατρεγμένων ανθρώπων με τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Είναι ένα δύσκολο στοίχημα, το οποίο όμως πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Έθεσε, λοιπόν, η Ελλάδα ως στόχο στις προσπάθειές της τη δημιουργία ασφαλών και αξιοπρεπών χώρων υποδομής, η Υπηρεσία Ασύλου εκδίδει πλέον αρκετά σύντομα αιτιολογημένες αποφάσεις και έχουμε υψηλό ποσοστό αποδοχής αιτήσεων. Στο ζήτημα επίσης για τα ασυνόδευτα ανήλικα, έχει οριστεί ειδική γραμματέας του Υπουργείου, η οποία, σε συνεργασία με τους εισαγγελείς ανηλίκων, μεριμνά για την εξεύρεση κατάλληλης στέγης. Έχω επισκεφθεί κι εγώ αρκετές δομές φιλοξενίας, πολλές από τις οποίες δημιουργούνται με την υποστήριξη και άλλων κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η Εκκλησία επίσης βοηθά, όπως και η τοπική κοινωνία. Είναι συγκινητικό να βλέπει κανείς την ανταπόκριση του κόσμου και πόσο οι συνθήκες έχουν βελτιωθεί για τους ανθρώπους αυτούς που, επαναλαμβάνω, αξίζουν κάθε υποστήριξη. Οι δομές επίσης για την παροχή στέγης στους αιτούντες άσυλο έχουν αυξηθεί. Ειλικρινά νομίζω ότι έχουν γίνει πολλά, αλλά βέβαια το θέμα αυτό είναι μία διαρκής διεκδίκηση. Ένα ζήτημα για το οποίο δεν θα πει ποτέ κανείς ότι δεν χρειάζονται άλλες βελτιώσεις. Υπάρχει εξάλλου και πολυσχιδής συνεργασία με άλλα κράτη. Προφανώς, και όπως είπα, πέρα από την αλληλεγγύη και την ευθύνη που πρέπει να επιδείξουμε, μια άλλη πτυχή είναι να αντιμετωπισθεί η μετανάστευση στα αίτιά της, εκεί που προκύπτει. Αυτό το βλέπουμε πολύ έντονα με τις χώρες της Αφρικής, αλλά και σε άλλες χώρες. Θα πρέπει να καταπολεμηθεί η διακίνηση των ανθρώπων, φαινόμενο που όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει. Όλα αυτά θα πρέπει να συνδυασθούν με την αποτελεσματική διαχείριση των συνόρων, με την προστασία των ανθρώπων που χρειάζονται, που ζητούν και που δικαιούνται αυτή την προστασία. Θα πρέπει επίσης να ενισχυθούν οι επιστροφές – στο ζήτημα αυτό δεν υπάρχει προς το παρόν καμία θετική εξέλιξη. Υπήρξε μία συμφωνία το 2016 μεταξύ της Τουρκίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Τουρκία όμως, με το πρόσχημα της πανδημίας, έχει σταματήσει να δέχεται επιστροφές. Το θέμα αυτό θα πρέπει να το δει και το Συμβούλιο και να υπάρξει ενιαία ευρωπαϊκή προσέγγιση. Ο καθένας πρέπει νομίζω να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις που ανέλαβε, αν θέλουμε όλοι μαζί να συνεργαζόμαστε αρμονικά. Σχετικά εξάλλου ευρωπαϊκά σχέδια δράσης έχουν ήδη εκπονηθεί με χώρες προτεραιότητας, όπως το Μαρόκο, η Λιβύη, η Τυνησία και άλλες.

Ian Liddell-Grainger (ΗΒ, Συντηρητική Ομάδα): Κυρία Πρόεδρε, αναρωτιέμαι: πολλές ήταν οι προειδοποιήσεις στο παρελθόν όσον αφορά την εξάρτηση από τη Ρωσία και υπάρχει σήμερα στη Γερμανία η πλήρης εξάρτηση από έναν δικτάτορα. Πιστεύετε ότι η πρώην γερμανική κυβέρνηση είχε άδικο όσον αφορά την εξάρτηση της οικονομίας τους από τη Ρωσία και όσον αφορά την επιβολή ιδιαίτερα αυστηρών μέτρων λιτότητας στον ελληνικό λαό προκαλώντας πολλά δεινά, από τα οποία η οικονομία σας μένει ακόμα να συνέλθει;

Κατερίνα Σακελλαροπούλου: Η ιστορία θα κρίνει για την ορθότητα της πολιτικής που ακολούθησαν οι προηγούμενες γερμανικές κυβερνήσεις, τόσο για τα θέματα της ενεργειακής εξάρτησης από τη Ρωσία, όσο και για τον χειρισμό της χρηματοπιστωτικής κρίσης στην Ευρώπη. Η ιστορία θα κρίνει και την ορθότητα των πολιτικών των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων. Τώρα όμως βρισκόμαστε μπροστά σε έναν πόλεμο απίστευτης βαρβαρότητας που προσπαθεί να εξαλείψει έναν ολόκληρο λαό και έναν πολιτισμό, και σε μια σειρά από κρίσεις που ακολουθούν – κρίση ανθρωπιστική, κρίση ενεργειακή, κρίση επισιτιστική. Πιστεύω ότι πρέπει όλοι να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας στο τι θα κάνουμε στο μέλλον και όχι να αποδώσουμε ευθύνες για το παρελθόν, που θα αποδοθούν όταν πρέπει. Πρέπει όλοι να συσπειρωθούμε και να βοηθήσουμε την Ουκρανία, να μειώσουμε την εξάρτησή μας – γιατί αφορά όλη την Ευρώπη – από τη Ρωσία σε όλους τους τομείς, και φυσικά κυρίως στην ενέργεια, και να αντιμετωπίσουμε τις κρίσεις που ανέφερα. Ο αγώνας που δίνουν οι Ουκρανοί σήμερα είναι για τις αξίες όλων μας, στις οποίες πιστεύει η Ευρώπη, όλα τα κράτη μέλη, και πάνω στις οποίες ιδρύθηκε το Συμβούλιο της Ευρώπης: η προστασία της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου. Όταν υπερασπιστούμε όλα αυτά, υπάρχει χρόνος και για την ιστορία να διαδραματίσει τον δικό της ρόλο και να αποδώσει τις ευθύνες στο μέλλον.

Lulian Balai, (Ρουμανία, Συμμαχία φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη): Κυρία Πρόεδρε, αύριο είναι προγραμματισμένη μια σύνοδος Ευρωπαϊκής Ένωσης-Δυτικών Βαλκανίων για να συζητηθεί η μελλοντική τους σχέση και ο Έλληνας Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης δήλωσε υπέδειξε το 2033 ως μία πιθανή χρονιά για την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ.

Πώς προτίθεται η Ελλάδα να βοηθήσει να καταρτιστεί ένας οδικός χάρτης για την επιτάχυνση του χρονοδιαγράμματος ένταξης και τι είδους στήριξη είστε έτοιμοι να δώσετε στους γείτονες της Ελλάδας, στο νέο περιφερειακό συγκείμενο, προκειμένου αυτή να αποτελέσει αντίβαρο στη ρωσική επιρροή και σε άλλες επιρροές εκτός ΕΕ;

Κατερίνα Σακελλαροπούλου: Η Ελλάδα υποστηρίζει σθεναρά και διαχρονικά την ευρωπαϊκή διεύρυνση και ιδίως προς την περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων. Όπως γνωρίζετε, στη Σύνοδο της Θεσσαλονίκης το 2003 είχε εκφραστεί το πιο ισχυρό μήνυμα υποστήριξης προς την κατεύθυνση αυτή. Και η Ελλάδα έκτοτε συμμετέχει ενεργά στη συνδιαμόρφωση όλων των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αποφάσεων για το συγκεκριμένο ζήτημα. Είναι μια διαδικασία σύνθετη, που, όπως γνωρίζουμε, απαιτεί πολλά στάδια συμμόρφωσης, προσαρμογής, μια σειρά αποφάσεων. Η αλήθεια είναι ότι η πορεία ένταξης είναι αρκετά χρονοβόρα, περισσότερο ίσως από όσο θα ήθελε κανείς. Απαιτείται βέβαια η τήρηση των διαδικασιών και της αρχής, ότι ο καθένας θα προχωρήσει σύμφωνα με την αξία του.

Η ενταξιακή, λοιπόν, διαδικασία έχει το πρόσθετο ενδιαφέρον ότι είναι ένας ριζικός παράγοντας μετασχηματισμού της κοινωνίας, γιατί τα κράτη που είναι υποψήφια προς ένταξη λαμβάνουν αποφάσεις για τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας τους και για μέτρα που αφορούν το κράτος δικαίου, σύμφωνα με τις οδηγίες που παίρνουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να εκπληρώσουν τα κριτήρια της Κοπεγχάγης. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί βοηθά όχι μόνο το υποψήφιο προς ένταξη κράτος αλλά την ευρύτερη περιοχή και τελικά θα είναι προς όφελος όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης όταν αυτή η διαδικασία ολοκληρωθεί.

Θα επιμείνω πάντως στο ότι η χώρα μου υποστηρίζει σθεναρά την ολοκλήρωση της διαδικασίας με την ένταξη και των Δυτικών Βαλκανίων, γιατί αυτό θα είναι για το καλό όχι μόνο της ευρύτερης περιοχής, αλλά και της Ε.Ε. Ελπίζω ότι η διαδικασία θα προχωρήσει με πιο ταχείς ρυθμούς. Έχουν γίνει μεταρρυθμίσεις, ήδη η Ελλάδα είναι σε στενή συνεργασία και παρέχει τεχνογνωσία όπου μπορεί στα υποψήφια κράτη, τα οποία είναι σε μεγάλο μέρος γειτονικά. Ελπίζουμε επομένως η διαδικασία αυτή να ευοδωθεί.

 

Γιώργος Λουκαΐδης, (Κύπρος, Ενωμένη Αριστερά): Αγαπητή κυρία Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, εκ μέρους της ομάδας της Αριστεράς, θερμά σας καλωσορίζω και σας ευχαριστώ για την παρουσία σας σήμερα εδώ. Το ερώτημα που θα υπέβαλλα εκ μέρους της ομάδας μου, έχει υποβληθεί από την ομάδα των Σοσιαλιστών, οπότε θα αναφερθώ σε ένα άλλο ζήτημα, στο οποίο εκτεταμένα μιλήσατε στην ομιλία σας. Αφορά στα κοινωνικά δικαιώματα, αφορά στην προστασία των ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, αφορά στα εργασιακά δικαιώματα, στην αντιμετώπιση του κοινωνικού αποκλεισμού, της φτώχειας των ανισοτήτων, τη διασφάλιση της υγείας, της στέγασης και άλλων βασικών δικαιωμάτων για τη νεολαία μας. Την υλοποίηση στην πράξη του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού χάρτη, που έχει ξεκινήσει και είναι βασικός πυλώνας αυτού του οργανισμού. Θα ήθελα να μας πείτε πως ακριβώς ενεργούμε και σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την διασφάλιση αυτών των δικαιωμάτων.

Κατερίνα Σακελλαροπούλου: Συμφωνώ μαζί σας, το ανέφερα όπως είπατε κι εγώ ήδη. Οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού είναι αυτές που πλήττονται πάντα σε όλες τις κρίσεις, στην πανδημία, στην κλιματική κρίση, στην απειλούμενη τώρα επισιτιστική κρίση ή και στην ενεργειακή προεχόντως κρίση, που ήδη έχει επέλθει μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Οι προσπάθειες όλων μας θα πρέπει να δίνουν έμφαση προς αυτή την κατεύθυνση και να υποστηρίζονται πάντα οι ομάδες αυτές.

Αυτό που έχω γνωρίσει και από τη θητεία μου στο Δικαστήριο, στο Συμβούλιο της Επικρατείας, στο οποίο υπηρέτησα επί 40 σχεδόν χρόνια, είναι η τεράστια πρόοδος που έχει επιτευχθεί μέσα και από τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σε σχέση με την προστασία τόσο του περιβάλλοντος, όσο και των ευάλωτων ομάδων.

Όπως γνωρίζετε, στην πολιτική υπάρχει πάντα ένα ζήτημα ισορροπιών των δυνάμεων, υπάρχει μια αντίδραση στο να λαμβάνονται ίσως πιο φιλόδοξες και τολμηρές αποφάσεις. Και κάθε φορά, όταν πρόκειται να ληφθούν αποφάσεις, πρέπει να βρίσκεται η αναγκαία ισορροπία. Υπήρξαν σημαντικές πρωτοβουλίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα στις προηγούμενες προεδρίες του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπως θα υπάρξουν και στις επερχόμενες. Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση -όπως και τα εθνικά κοινοβούλια- έχουν πάντα ένα πολύ σημαντικό ρόλο να διαδραματίσουν, γιατί ακριβώς εκφράζουν όλες τις τοπικές κοινωνίες κάθε χώρας. Θα πρέπει ίσως να περιμένουμε την επεξεργασία μιας σύστασης από τη Διευθύνουσα Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για να δούμε τι αποφάσεις θα ληφθούν για το περιβάλλον.

Ως προς τις ευάλωτες ομάδες, αυτό που νομίζω ότι μπορεί και πρέπει να γίνεται είναι να αναφερόμαστε συνεχώς σε αυτές, με κάθε τρόπο. Κι εγώ από τη μεριά μου προσπαθώ να αναδεικνύω πάντοτε, να επισκέπτομαι μονάδες αστέγων, μονάδες κακοποιημένων γυναικών, όλες τις δομές για ευάλωτες μονάδες που λειτουργούν, και ευτυχώς πιστεύω, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες. Αυτό είναι άλλωστε η μεγάλη κατάκτηση της Δημοκρατίας, να προστατεύει τους ανθρώπους που είναι σε αδυναμία και να παίρνει μέτρα γι΄ αυτούς. Γι’ αυτό λοιπόν, με τη μικρή μου συμβολή, προσπαθώ να αναδεικνύω αυτές τις πτυχές. Νομίζω γενικότερα ότι τα κοινοβούλια, ή και το Συμβούλιο εδώ, πρέπει να πιέζουν τις κυβερνήσεις, ώστε να λαμβάνονται αποφάσεις που μεριμνούν για τις ευάλωτες ομάδες. Αυτός, νομίζω, πρέπει να είναι ένας από τους σημαντικούς στόχους όλων μας σε μια δημοκρατία σήμερα.

 

Ziya Altunyaldiz (Τουρκία, Ανεξάρτητος): Εξοχοτάτη, ίσως γνωρίζετε ότι η ένταση στην ανατολική Μεσόγειο αυτή τη στιγμή εκτυλίσσεται, η Ελλάδα λέει ότι θα αποταθεί στο Διεθνές Δικαστήριο. Όμως, το 2015 η Ελλάδα ανανέωσε κάποιες επιφυλάξεις, όσον αφορά τη νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου για την αποστρατιωτικοποίηση, το εύρος του εθνικού εναερίου χώρου, την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων και την αποκλειστική οικονομική ζώνη και υφαλοκρηπίδα. Νομίζετε, λοιπόν, ότι είναι δυνατόν να πάει στο Διεθνές Δικαστήριο τη στιγμή που η Ελλάδα εξακολουθεί να διατηρεί αυτές τις επιφυλάξεις; Δεν βρίσκετε ότι κάτι τέτοιο είναι ιδιαίτερα αντιφατικό;

Κατερίνα Σακελλαροπούλου: Η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει την υποχρεωτική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, σύμφωνα με το άρθρο 36 του καταστατικού του, ήδη από το 1994. Το 2015, η χώρα μου ανανέωσε την αναγνώριση προβαίνοντας σε σχετική δήλωση και προσθέτοντας κάποιες συγκεκριμένες εξαιρέσεις, ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων ευρωπαϊκών και μη κρατών. Αντιθέτως η Τουρκία, όπως γνωρίζουμε, δεν έχει αναγνωρίσει την ως άνω δικαιοδοσία του δικαστηρίου.

Arta Bilalli Zendeli (Β. Μακεδονία, Σοσιαλιστική Ομάδα): Εξοχοτάτη, αγαπητοί συνάδελφοι, είμαι από τη Βόρεια Μακεδονία, μια χώρα που άλλαξε το όνομά της και έγινε πλήρες μέλος του ΝΑΤΟ – έτσι αισθανόμαστε σήμερα πιο προστατευμένοι. Δυστυχώς όμως οι άλλες χώρες των Δυτικών Βαλκανίων δεν είναι ακόμα μέλη της ΕΕ κι έχουν ακόμα ανοιχτές διαφωνίες. Κι αυτό γίνεται αισθητό – το πνεύμα αυτών των ανοιχτών διαφωνιών ακόμα και εντός του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ποιο είναι το μήνυμά σας προς τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων που έχουν ακόμα ανοιχτές διαφωνίες μεταξύ τους και που προσπαθούν να ενταχθούν στην ΕΕ;

Κατερίνα Σακελλαροπούλου: Τα Δυτικά Βαλκάνια είναι μια σύνθετη και ιστορικά επιβαρυμένη περιοχή. Υπάρχουν πολλά ανοικτά ζητήματα που έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν. Γι’ αυτό θα ήταν πολύ σημαντικό να ολοκληρωθεί η διαδικασία της ένταξης, θα εξομάλυνε πάρα πολύ πολλά από τα ζητήματα αυτά, αφού βεβαίως λυθούν όσα πρέπει να λυθούν. Αν μπορούσα να στείλω ένα μήνυμα, αυτό θα ήταν ότι χρειάζεται πολιτική βούληση, κουράγιο και ένα βλέμμα στραμμένο προς το μέλλον. Την προοπτική δηλαδή που μπορούμε και οφείλουμε να δώσουμε στις επόμενες γενιές, να ξεπεραστούν οι διαφορές του παρελθόντος και να μπορέσουν όλοι να αποβλέψουν σε ένα καλύτερο αύριο για τις επόμενες γενιές. Θα πρέπει λοιπόν να βρεθούν βιώσιμες και λειτουργικές λύσεις για να αντιμετωπιστούν όλα αυτά τα πολύπλοκα διακρατικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων. Η πυξίδα γι’ αυτό, πιστεύω αναντίρρητα, είναι ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου, που άλλωστε είναι και όρος sine qua non για να προχωρήσουμε για την οριστική επίλυση όλων των διενέξεων μεταξύ των κρατών. Και βέβαια αυτά τα ζητήματα είναι σκόπιμο να αντιμετωπίζονται στο πλαίσιο των υφιστάμενων θεσμικών διαδικασιών που σχετίζονται με την ευρωπαϊκή προοπτική των χωρών αυτών.

Katalin Csöbör (Ουγγαρία, Συντηρητική Ομάδα): Κυρία Πρόεδρε, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αγνόησε το πρόβλημα του σεβασμού των δικαιωμάτων 50 εκατομμυρίων πολιτών που ανήκουν σε εθνικές και γλωσσικές μειονότητες, αγνόησε τη θέληση ενός εκατομμυρίου ψηφοφόρων του Minority Safe Pack. Η Ουκρανία ζήτησε καθεστώς υποψήφιας χώρας στην ΕΕ, όμως η ουγγρική μειονότητα υπόκειται σε καθημερινές φρικαλεότητες. Κατά την άποψή σας, εάν η Ουκρανία μπει στην ΕΕ, οι μειονότητες θα έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα τους;

Κατερίνα Σακελλαροπούλου: Νομίζω ότι και η ερώτηση της κυρίας βουλευτού από την Ουγγαρία έχει σχέση με το προηγούμενο ζήτημα κατά κάποιον τρόπο, ότι κάθε χώρα, προκειμένου να ενταχθεί στην ΕΕ, πρέπει να πληροί τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, στα οποία περιλαμβάνονται η σταθερότητα των θεσμών που εγγυώνται τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου, τα δικαιώματα του ανθρώπου και την προστασία των μειονοτήτων. Σε αυτό το πλαίσιο και στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που προκύπτουν από την επιθυμία ενός κράτους να ενταχθεί στην ΕΕ, επιβάλλεται η αποτελεσματική εφαρμογή των σχετικών κανόνων. Βεβαίως, για κάθε υποψήφιο προς ένταξη κράτος, υπάρχουν και ειδικές δεσμεύσεις, που απορρέουν από το εκάστοτε προκύπτον διαπραγματευτικό πλαίσιο. Και σ’ αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο νομίζω αντιμετωπίζονται και θα αντιμετωπισθούν και τα ζητήματα αυτά που έθεσε η κυρία βουλευτής.

Διαβάστε επίσης:

Υπό εξέταση η δυνατότητα τροφοδοσίας και της Ουγγαρίας με φυσικό αέριο μέσω Ελλάδας

Γαλλία: Διάγγελμα Μακρόν το βράδυ της Τετάρτης μετά την απώλεια της απόλυτης πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση

Ρωσικό διυλιστήριο στο Ροστόφ δέχθηκε πλήγμα από ουκρανικά UAVs – Διέκοψε τη λειτουργία του