Ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας συμμετείχε σε συζήτηση στο συνέδριο που διοργανώνει η «Καθημερινή», από κοινού με το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ), το Φόρουμ των Δελφών και το Ελληνικό Παρατηρητήριο του London School of Economics (LSE) στην Εθνική Πινακοθήκη, με θέμα «Μεταπολίτευση: 50 χρόνια μετά».

Η συζήτηση του Αλέξη Τσίπρα με τη δημοσιογράφο της «Κ» Ξ. Κουναλάκη

1

Τα τρία επιτεύγματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για τα οποία είμαι περήφανος

Για την χώρα δεν είμαι ευχαριστημένος γιατί μετά από 50 χρόνια ομαλής πορείας, τα νέα παιδιά φεύγουν από τη χώρα ξανά. Εχει υπάρξει μια ρωγμή στο κοινωνικό συμβόλαιο της Μεταπολίτευσης.

Είναι εμφανές ότι οι νέες γενιές βλέπουν ότι θα ζήσουν χειρότερα από τις προηγούμενες.

Προσωπικά, δεν μπορώ να είμαι περήφανος για το ότι παρά τις προθέσεις μας, από λάθη και παραλείψεις, δώσαμε μια εικόνα διαφορετική από αυτό που επιδιώκαμε.

Είμαι απογοητευμένος που ενώ πετύχαμε πολλά, διαχειριστήκαμε ενοχικά τη μεγάλη μας επιτυχία: το ότι διαχειριστήκαμε την πιο κρίσιμη στιγμή της χώρας, στην κρίση.

Είμαι απογοητευμένος που δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε έναν βελούδινο διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας.

Η σύμπραξη με τους ΑΝΕΛ έγινε με βάση τις δυνατότητες που υπήρχαν.

Η χώρα παραμένει συνώνυμο της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και είμαι περήφανος γι’ αυτό.

Για την κυβέρνησή μου είμαι περήφανος για 3 πράγματα: 1) για την έξοδο από το Μνημόνιο, 2) για τη Συμφωνία των Πρεσπών, 3) για το γεγονός ότι παρά τις δύσκολες στιγμές, η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η εντιμότερη της Μεταπολίτευσης όσον αφορά τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος.

 Δεν ήμουν ποτέ οπαδός του Αντρέα Παπανδρέου – Ο Παπανδρέου είχε δύο όψεις

Ο πατέρας μου ήταν μέλος του ΠΑΣΟΚ, η μητέρα μου ψηφοφόρος και τα αδέρφια μου ήταν οργανωμένα στην ΚΝΕ.

Θυμάμαι στις εκλογές του 1981, που είδα τα δύο κατηφή πρόσωπά τους επειδή το ΚΚΕ δεν έπιασε το 17%.

Οργανώθηκα στην κομμουνιστική Αριστερά όταν κατέρρεαν όλες οι βεβαιότητες.

Αυτό που με οδήγησε εκεί ήταν το όραμα, το όνειρο ότι μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο μέσα από την κίνηση της Ιστορίας.

Δεν ήμουν ποτέ οπαδός του Αντρέα Παπανδρέου.

Ισως κάποιοι να ενοχλήθηκαν επειδή το κύμα του 2015 έμοιαζε με το κύμα του 1981.

Αντιπαρέρχομαι τις ανοησίες περί μιμητισμού.

Ο Α. Παπανδρέου υπήρξε μια εμβληματική μορφή, γιατι ολοκλρήωσε τη Μεταπολίτευση.

Δημιούργησε τις συνθήκες ώστε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να ενταχθεί στην κοινωνική και πολιτική ζωή.
Εδωσε ορατότητα σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Προχώρησε και σε μεγάλες αλλαγές εκσυγχρονισμού της χώρας.

Υπάρχει η όψη του Παπανδρέου της “Αλλαγής” και υπάρχει και η κατάληξη της διακυβέρνησης, όταν έγινε ο ίδιος κατεστημένο.

Εκδικητική η στάση Μητσοτάκη με το Ειδικό Δικαστήριο.

Μεγάλη ευθύνη της Αριστεράς το Ειδικό Δικαστήριο για τον Ανδρέα Παπανδρέου.

 Είμαι ευτυχής που η δική μου κυβέρνηση έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ομαλοποίηση των σχέσεων με τις ΗΠΑ

Υπάρχει ο ιστορικός λόγος και η αιτία που η πορεία του Πολυτεχνείου καταλήγει στην αμερικανική πρεσβεία.

Η ουσία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου εντοπίζεται στα μηνύματα.

Ο αντιαμερικανισμός μου πάντα είχε ένα πλαίσιο, ακόμη και όταν ήμουν νέος.
Εμπνεόμουν από τον Μαρτιν Λούθερν Κινγκ και από τα κινήματα που διαμορφώνονταν στις ΗΠΑ.

Είμαι ευτυχής που η δική μου κυβέρνηση έπαιξε ρόλο στην ομαλοποίηση των σχέσεων με τις ΗΠΑ.

Ολες οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης είχαν πάντα στενές σχέσεις με όλους στην εξωτερική πολιτική.

Ο πρώτος που άνοιξε τον δρόμο για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Η εποχή μας προσομοιάζει με τα τέλη του Μεσοπολέμου

Είναι αλήθεια ότι έχουμε περάσει σε μια περίοδο που η εξέλιξη της τεχνολογίας και της επικοινωνίας, αλλά και η απαξίωση της πολιτικής, μας έχουν οδηγήσει σε μια νέα πραγματικότητα, σε μια αντιπαράθεση χωρίς ισχυρό πολιτικό βάρος.

Είναι ένα σημάδι των καιρών που δεν αφορά μόνο τη χώρα μας.

Ο κόσμος έχει κουραστεί.

Από το 2008 διάγουμε μια περίοδο κρίσεων.

Η εποχή μας μοιάζει -με σημαντικές διαφορές- με αυτό που βίωνε η ανθρωπότητα στα τέλη του Μεσοπολέμου.

Στην Novartis και στις τηλεοπτικές άδειες η διαχείρισή μας ήταν ατυχής

Παραδέχομαι ότι στην υπόθεση Novartis και στην υπόθεση τηλεοπτικών αδειών, η διαχείρισή μας ήταν ατυχής.

Οι προθέσεις μας ήταν αντιθετές.

Η πρόθεσή μας ήταν να δημιουργήσουμε ένα ευνομούμενο πλαίσιο στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.

Στην υπόθεση Novartis είχαμε ένα μεγάλο σκάνδαλο, η πρόθεση μας να μην παρέμβουμε σε αυτό το σκάνδαλο, έδινε την εντύπωση ότι βάζαμε στο ίδιο τσουκάλι ανθρώπους που ενδεχομένως είχαν εμπλοκή, με ανθρώπους που δεν είχαν.

Υπήρξαν λάθη στους χειρισμούς μας. Δεν είναι δόκιμη η σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα της κυβέρνησης Μητσοτάκη για το Κράτος Δικαίου.

Αν υπήρχε κατά τη διακυβέρνησή μου το σημερινό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου δεν θα μπορούσα να σταθώ όυτε μια ημέρα στο Μέγαρο Μαξίμου. Το ίδιο ισχύει και για τις παρακολουθήσεις.

Διαβάστε επίσης

Τρεις άσοι για την Ελλάδα στην κατάρτιση του νέου Μεσοπρόθεσμου – Ποιες είναι οι νέες δυνατότητες