Κι όμως, ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τόσο κατά την πρώτη δήλωση του μετά από την ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος, που συνιστά μια ιστορική συντριβή για τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και με την δημόσια τοποθέτησή του χθες, αμέσως μετά από τη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου του κόμματος, αρνήθηκε πεισματικά να παραδεχθεί τα πολιτικά λάθη του, περιοριζόμενος σε μια γενικόλογη έκφραση περί «ευθύνης».
Αυτή η πολιτική επιλογή, που συνοδεύτηκε από επίσης γενικόλογες-απρόσωπες αιτιάσεις περί «ήττας της στρατηγικής της απλής αναλογικής» -ωσάν αυτός που την επέβαλε για εκλογικό σύστημα να είναι κάποιος «άνθρωπος δίχως πρόσωπο»- καθώς και σαφείς υπαινιγμούς για τη στάση των «προοδευτικών δυνάμεων», που «καθ΄όλη την προεκλογική περίοδο είχαν μέτωπο σχεδόν αποκλειστικά ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ», κοιτάζοντας «το δικό τους χωράφι», ενώ ο ίδιος κοιτούσε…τη χώρα, έκαναν ακόμα και φίλα προσκείμενους στον κ. Τσίπρα αναλυτές να χαρακτηρίζουν την τοποθέτηση «μικρόψυχη», δήλωση «με ψυχή καρδερίνας».
Η στάση του κ. Τσίπρα, τις πρώτες ώρες μετά από την πανωλεθρία, που μεταφράστηκε σε απώλεια 700 χιλιάδων ψηφοφόρων έναντι του 2019, αλλά κυρίως αυτή που προδιαγράφει τις επόμενες κινήσεις του, καταδεικνύουν ότι ο πρόεδρος του δεύτερου μεγαλύτερου -έστω και συρρικνωμένου- κόμματος της χώρας αγνοεί κάθε έννοια αυτοκριτικής. Ή μάλλον κάτι ακόμα χειρότερο: Προσποιείται ότι αγνοεί κάθε έννοια αυτοκριτικής.
Το «φταίνε οι άλλοι»- που παραπέμπει ευθέως …στον Χατζηπετρή του αείμνηστου Λουκιανού, κουκουλώνει, δήθεν, τα ολέθρια λάθη στρατηγικής του κ Τσίπρα, όχι μόνο κατά την προεκλογική εκστρατεία, αλλά καθ΄ όλη τη διάρκεια της τετραετίας.
Η υποκριτική αδυναμία να ξεστομίσει ένα «mea culpa» είναι η απόλυτη συνέχεια των «όχι» του κ. Τσίπρα απέναντι σε όλες σχεδόν τις εθνικές επιλογές, που εξ ορισμού, τον καθιστά έναν «ηγέτη» κόμματος διαμαρτυρίας, και επ΄ ουδενί ενός κόμματος εξουσίας.
Ακόμα κι αν υιοθετούσε κάποιος το επιχείρημα Τσίπρα ότι «φταίει η στρατηγική της απλής αναλογικής», προδήλως προκύπτει το ερώτημα: Κι εσείς τι κάνατε γι αυτό κ. Τσίπρα, από τότε που την ψηφίσατε στη Βουλή; Πάνω σε αυτή τη στρατηγική δεν είχατε οικοδομήσει το «κυβερνητικό» σας αφήγημα;
Το «mea culpa» που ποτέ δεν άρθρωσε ο κ. Τσίπρας επιτείνει την εντονότατη κριτική για την πολιτική αξιοπιστία του.
Όπως προκύπτει και από το «όχι» της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών- ακόμα και στη γενέτειρά- στην ανάλυση του ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ για την Ελλάδα του σήμερα και τις ανάγκες της, την πρόταση διακυβέρνησης που εξέπεμψε.
Ο κ. Τσίπρας όπως τότε που θα έσκιζε τα μνημόνια, τότε που έκανε την «κωλοτούμπα» με το δημοψήφισμα, ουδέποτε λέει «mea culpa».
Τώρα, οι πολίτες απέρριψαν με τον πιο βροντερό για μια δημοκρατία τρόπο τον διχαστικό λόγο, την τοξικότητα και την καταστροφολογία, την στα όρια της πολιτικής γελοιότητας «νεκρανάσταση» του Ανδρέα Παπανδρέου, την ανοχή σε επικίνδυνα φληναφήματα περί τοπικών νομισμάτων, το απολύτως θολό μήνυμα προς του ελεύθερους επαγγελματίες και τη μεσαία τάξη, την «επίλυση» όλων των οικονομικών προβλημάτων σε χρόνο ρεκόρ, τον υστερόβουλο προεκλογικό εναγκαλισμό των…απλών ψηφοφόρων της «Χρυσής Αυγής», που συνυπήρξε με το … «δημοκρατία παντού».
Όλα αυτά, απλά παραδείγματα μιας πολιτικά αλλοπρόσαλλης στρατηγικής, αποδεικνύουν και τον βασικό λόγο για τον οποίο ουδέποτε εκστομίστηκε το «mea culpa»: Ο κ. Τσίπρας είναι ο ίδιος με το αντίθετό του. Αρέσκεται σε οβιδιακές πολιτικές μεταλλάξεις. Είναι ο ίδιος που θα διέγραφε τον Πολάκη και τελικά τον κράτησε εντός ΣΥΡΙΖΑ. Άρα, ποιος από τους δύο να πει «συγνώμη λάθος»; Κι αν «ο ένας Τσίπρας» το πει, δεν κινδυνεύει «ο άλλος» να το αναιρέσει;
Διαβάστε επίσης
Αλέξης Τσίπρας: «Δεν εγκαταλείπω τη μάχη, είμαι εδώ» – Επίθεση σε ΠΑΣΟΚ
ΣΥΡΙΖΑ: Τα κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης φταίνε για την επικράτηση της ΝΔ
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
