Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε στην ελληνική πολιτική σκηνή για τον… ατάραχο τουρίστα της Ραφήνας, τώρα θα μπορούμε να μνημονεύουμε και τον τουρίστα του Σουνίου.

Ως Νέρωνας ο Αλέξης Τσίπρας, αφού συνετέλεσε στη δημιουργία του «φαινομένου Κασσελάκη», αφού άφησε τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ να φτάσουν στον εξευτελισμό του, αφού προκάλεσε την απαξία για την Αριστερά, βλέπει τώρα το κόμμα του να καίγεται.

Και το βλέπει χωρίς να θέλει να παρέμβει έστω και ως βουλευτής, έστω και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, όχι ως πρώην πρωθυπουργός.

Η στάση του αυτή είναι μια τρανή απόδειξη αυτού που έλεγαν πολλοί ακόμη κι όταν ο Τσίπρας κυβερνούσε. Ότι δηλαδή είχε μπερδέψει το μπόι του με τη σκιά του.

Δεν έφταιγε –και δεν φταίει- αυτός. Τόσος ήτανε…

Τα όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, είναι και δικό του δημιούργημα. Και η δικαιολογία ότι δήθεν αυτοί που χτυπάνε σήμερα τον Κασσελάκη είναι οι ίδιοι που υπέσκαπταν τον Τσίπρα δεν στέκει παρά μόνο στα βρόμικα troll του ΣΥΡΙΖΑ που έκαναν καριέρα με 0,60 ευρώ το μήνυμα.

Διότι αυτοί που σήμερα είναι απέναντι στον Κασσελάκη κάποτε κάθονταν στο ίδιο υπουργικό τραπέζι με τον Τσίπρα.

Είναι οι ίδιοι που έπαιρναν κρίσιμες αποφάσεις για τη χώρα με τις ευλογίες του Τσίπρα. Είναι οι ίδιοι που συμφώνησαν να συνεργαστούν με το τσίρκο του Καμμένου, με την Ραχήλ Μακρή, τον Χαϊκάλη και όλον αυτόν τον ψεκασμένο εσμό της περιόδου 2015 – 2019.

Είναι οι ίδιοι υπουργοί που οδήγησαν τη χώρα στον εξευτελισμό το 2015 και εκείνοι που υπέγραψαν το χειρότερο μνημόνιο, αν και… αριστεροί.

Εκείνος ο ΣΥΡΙΖΑ όμως είχε μια συγκολλητική ουσία. Τη δίψα για εξουσία κι αυτό δεν τους επέτρεπε να εμφανίσουν τις προσωπικές τους ατζέντες.

Τουλάχιστον ο Λαφαζάνης και οι υπόλοιποι είχαν την εντιμότητα να αποχωρήσουν και να βγουν από το πολιτικό παιχνίδι.

Γιατί λοιπόν οι ίδιοι που στήριξαν τον Τσίπρα, και τους στήριξε κι αυτός, τώρα κλαίγονται για τη «φωτοβολίδα» Κασσελάκη;

Μα είναι ξεκάθαρο: Γιατί δεν υπάρχει η προοπτική της κυβερνώσας Αριστεράς.

Κι ο Αλέξης Τσίπρας τι έκανε για να φτιάξει ένα ισχυρό αριστερό – κεντροαριστερό κόμμα; Ποια ήταν η συμβολή του στην ενδυνάμωση ενός λαϊκού κινήματος που θα είχε προοπτικές εξουσίας και θα ήταν το αντίπαλον δέος της Δεξιάς;

Τι έκανε αυτός ο «φωτισμένος» ηγέτης μετά την ήττα του 2019; Ανανέωσε το κόμμα του; Πέταξε έξω τους τοξικούς; Τόλμησε να διαγράψει τα στελέχη που ορκίζονται στο όνομα των αξιών της Αριστεράς αλλά δεν έχουν καμιά σχέση με αυτήν;

Είχε το θάρρος να τα βάλει με τον φαιοκόκκινο φασισμό και την τζάμπα μαγκιά στο κόμμα του;

Δεν έκανε απολύτως τίποτε. Ο… άχαστος περίμενε να χάσουν ο Μητσοτάκης και η ΝΔ μόνοι τους.

Μετά τις απανωτές ήττες του στις αρχές καλοκαιριού ο Αλέξης Τσίπρας, ως όφειλε, υπέβαλε την παραίτησή του και ανέλαβε τις ευθύνες του. Αυτό τον τιμά.

Τι δεν τον τιμά όμως; Το γεγονός ότι επέτρεψε και εν πολλοίς έσπρωξε προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τον Ελληνα «Μπέπε Γκρίλο», τον Στέφανο Κασσελάκη.

Κι όποιος διαφωνεί με την άποψη αυτή ας δει ποιοι στηρίζουν μέχρι τέλους τον καταστροφικό «αστέρα» εξ Αμερικής.

Ο Παύλος Πολάκης, alter ego του Τσίπρα. Ο Γιώργος Τσίπρας, εξάδερφος του πρώην πρωθυπουργού, ο Ευάγγελος Αποστολάκης, φίλος του πρώην, ο Καλπαδάκης, διπλωματικός σύμβουλος του Τσίπρα, ο Νίκος Παππάς, κολλητός, διάφοροι ευεργετηθέντες από τον πρώην αλλά ανύπαρκτοι κατά τα άλλα πολιτικοί, όπως η αοιδός Ραλλία Χρηστίδου, η Τζάκρη, η Θρασκιά, ο Καραμέρος, ο Κόκκαλης, η Αυλωνίτου, η Καφαντάρη, οι δύο γραμματείς και παντελώς αδιάφοροι πολιτικοί, Σβίγγου και Βασιλειάδης, και ορισμένα νέα φυντάνια όπως κάποια Αυγέρη, κάποιος Παππάς, ο δικηγόρος του Πολάκη, Καπνισάκης και άλλοι.

Ανθρωποι του Τσίπρα φυσικά, όπως βεβαίως και τα troll που έκαναν καριέρα στα χρόνια του πρώην, σαν την Πεν Νταλαούρα, μαζί με τους «διάσημους» διαμορφωτές της αριστερής – Συριζαίϊκης συνείδησης όπως ο στιχουργός Μωραϊτης και ο Λάκης Λαζόπουλος.

Με απλά λόγια οι «δέκα μικροί Μήτσοι» του Τσίπρα στήριξαν τον Κασσελάκη για να νικήσει στις εσωκομματικές εκλογές, ίσως χωρίς να έχουν καταλάβει με ποιον –άσχετο- έχουν μπλέξει.

Και τώρα που το κόμμα διαλύεται; Τώρα που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε μια επώδυνη διάλυση, διαφορετική από τις προηγούμενες; Τώρα που η ΝΔ κυρίως και το ΠΑΣΟΚ δευτερευόντως κάνουν «πάρτι» για το «τσίρκο» της Κουμουνδούρου, ο Αλέξης Τσίπρας που βρίσκεται;

Πουθενά, ίσως να κουνάει τα σκοινιά από το παρασκήνιο. Ισως να περιμένει τη διάλυση που λίγο πολύ είχε προβλέψει.

Ισως να σχεδιάζει την επιστροφή ως… σωτήρας της Αριστεράς στην Ελλάδας.

Ισως πάλι να μην είναι ικανός να κάνει περισσότερα πράγματα από αυτά που μπορούσε. Μοιραίος κι άβουλος αντάμα…

Ο Αλέξης Τσίπρας για πολλούς από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να είναι «ιερό τοτέμ», ακόμη κι αν είναι μόλις 50 ετών.

Θα συνεχίσει να μνημονεύεται ως αυτός που έκανε το 3% μεγάλο κόμμα του 35%.

Θα συνεχίσει να βρίσκεται στη μνήμη των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ ως ο πρώτος πρωθυπουργός μιας αριστερής (;) κυβέρνησης.

Και θα συνεχίσει να υμνείται από όψιμους αριστερούς μεγάλων και μικρών Media, μιας και σε σύγκριση με τον Κασσελάκη είναι κολοσσός της πολιτικής.

Όμως, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι αυτός που έδωσε το σπίρτο για να καεί ο χώρος. Αυτός που ευθύνεται για την απαξίωση της Αριστεράς στη συλλογική συνείδηση.

Εκείνος που έκανε μεγαλύτερο κακό από το καλό που μπορεί να έφερε αυτή η πρώτη φορά Αριστερά.

Ναι, ο Αλέξης Τσίπρας, ακόμη και σήμερα που σιωπά και απλά… ανησυχεί από το εξοχικό στο Σούνιο, για τις δραματικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για όσα συμβαίνουν.

Αν μάλιστα θελήσει να επιστρέψει ως σωτήρας του κόμματος –και της χώρας- αν αυτό είναι το σχέδιό του θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα.

Κάτι παραπάνω θα ξέρει από Μάρξ…

 

Διαβάστε επίσης:

Τσίπρας, Κασσελάκης, Πολάκης, Σταθάκης, Τσακαλώτος και η Αριστερά ως σημαία ευκαιρίας
Ο Κασσελάκης ως αριστερός, ο Τσίπρας ως βούδας, μια τηλεοπτική ηρωίδα και μια όπερα μπούφα