Οι αγορές δεν προσφέρουν ποτέ και για κανέναν λόγο… δωρεάν γεύματα. Μέσα στον «άγριο» και εξόχως αμοραλιστικό κόσμο του χρήματος, εκείνο που  έχει «κράτος και εξουσία» είναι το κέρδος και όχι τα φιλεύσπλαχνα συναισθήματα. Ως εκ τούτου και όσοι προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν   προ ημερών την έκδοση του 7ετούς  ελληνικού ομολόγου,  δεν το έπραξαν για τη… σωτηρία της ψυχής τους, αλλά από καθαρό συμφέρον και μόνο. Διότι ναι μεν εισέφεραν κάτι λιγότερο από 3 δισ. ευρώ για να αγοράσουν ελληνικό χρέος, θα εισπράξουν όμως από τόκους 731,65 εκατ. ευρώ… Συνολικά μέχρι τον Φεβρουάριο του 2025, οπότε και λήγουν τα συγκεκριμένα ομόλογα. Και φυσικά με την αποπληρωμή τους, θα ανακτήσουν όλο το αρχικό κεφάλαιο των τοποθετήσεων. Με άλλα λόγια η απόδοση στο «στοίχημα» Ελλάδα φτάνει αθροιστικά στα ζηλευτά επίπεδα του 24,6%. Εξυπακούεται ότι τα παχυλά αυτά κέρδη για τους «παίκτες» των ομολόγων θα χρηματοδοτηθούν από τους φορολογούμενους  Έλληνες πολίτες.

Το αγγλικού δικαίου, και συνεπώς πιο αυξημένης προστασίας, 7ετές κρατικό ομόλογο έχει ετήσιο επιτόκιο 3,375%. Σαφώς καλύτερο με βάση τα προγενέστερα δεδομένα, καθώς αντικατοπτρίζει τα βήματα προόδου της χώρας. Ωστόσο η νέα ομολογιακή έκδοση δεν έγινε στην ονομαστική(και συνεπώς πληρωτέα αξία της) αλλά κάτω από αυτήν. Τιμολογήθηκε δηλαδή στο 99,236. Τι σημαίνει αυτό; Ότι κάθε 100 ευρώ ελληνικού χρέους, αγοράστηκε έναντι 99,236 ευρώ. Έτσι το Ελληνικό Δημόσιο άντλησε 2.977.080.000 ευρώ, αλλά θα πληρώσει 3 δισ. στη λήξη του. Τα υπολειπόμενα 22,92 εκατ. ευρώ, συνιστούν το «κρυφό μπόνους» για όσους πήραν τώρα τα ομόλογα και θα τα εξαργυρώσουν στη λήξη τους. Κάθε χρόνο βέβαια το κράτος θα τους πληρώνει και 101,25 εκατ. ευρώ σε τόκους. Αθροιστικά στην επταετία θα πληρωθούν για τόκους και «εξτρά μπόνους» 731,65 εκατ. Σε αυτά όμως θα πρέπει να προστεθούν κι άλλα 4,75 εκατ. ευρώ, που είναι τα παράπλευρα κόστη προμηθειών. Κατ’ αρχήν η Rothschild που είναι σύμβουλος (του ΟΔΔΗΧ) για την έξοδο της χώρας στις αγορές, θα πάρει 1,5 εκατ. ευρώ. Επίσης, άλλα 3 εκατ. ευρώ θα πάνε ως προμήθεια στους αναδόχους της έκδοσης, που ήταν οι: Barclays, BNP Patibas, CItigroup, JP Morgan και Nomura.Επιπρόσθετα, για δικηγορικές αμοιβές θα δοθούν 250.000 ευρώ στα γραφεία Cleary Gottlieb Steen & Hamilton, Allen & Overy και εκείνο της εταιρίας Κουταλίδη.

Το ξεκίνημα της διαπραγμάτευσης του νέου ομολόγου σε δευτερογενείς αγορές έφερε πιέσεις στην τιμή του, η οποία υποχώρησε κάτω από  αυτήν της έκδοσης, με συνέπεια να ανέβει κατ’ αντιστοιχία και η απόδοσή του. Ορισμένοι θεωρούν ότι αυτό μπορεί να είναι απόρροια των πωλήσεων που έγιναν από κερδοσκοπικά Hedge Funds, που μπήκαν και βγήκαν από το ομόλογο, ενώ άλλοι τα αποδίδουν σε «τεχνικής» φύσεως ζήτημα που αφορά τη σύγκριση των spreads του 7ετούς με το 10 ετές.  Όλα αυτά βεβαίως, κάτω από τη βαριά σκιά της χρηματιστηριακής αναταραχής και του εύθραυστου σκηνικού στις αγορές των ομολόγων. Από σήμερα πάντως το νέο ομόλογο θα μπει και σε άλλες πλατφόρμες διαπραγμάτευσης. Με τους ξένους «παίκτες» να έχουν βάλει στα χαρτοφυλάκιά τους το 81% της έκδοσης και τους Έλληνες να έχουν πάρει το υπόλοιπο 19%.

Στα τέλη του Ιουλίου της περσινής χρονιάς, η Ελλάδα είχε ξαναβγεί στις αγορές, με 5ετές ομόλογο, συνολικής, ονομαστικής αξίας και πάλι 3 δισ. ευρώ. Τα μισά από αυτά τα λεφτά ήταν «ρολάρισμα» παλαιότερης έκδοσης και τα άλλα μισά αφορούσαν νέο χρήμα. Με ετήσιο επιτοκιακό «κουπόνι» 4,375%, το Ελληνικό Δημόσιο πληρώνει τόκους 131,26 εκατ. ευρώ το χρόνο και 656,26 εκατ. ευρώ στη πενταετία που λήγει το καλοκαίρι του 2022.Καθώς και αυτή η έκδοση ήταν κάτω από την ονομαστική αξία (στο 98,906%) υπάρχει ένα πρόσθετο κόστος 32,82 εκατ. ευρώ, που θα πληρώσει το κράτος στους ομολογιούχους. Ακόμη στα κόστη, προστίθενται το 1,5 εκατ. ευρώ στη Rothschild,  το 1,5 εκατ. στους αναδόχους (BNP Paribas, BofA, HSBC, Deutsche Bank) καθώς και οι 400.000 ευρώ στις τρείς δικηγορικές εταιρίες, που είναι οι ίδιες που ανέλαβαν και την τελευταία έκδοση.

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία, το Ελληνικό Δημόσιο, με τις δύο εξόδους στις αγορές (5ετές και 7ετές ομόλογο) άντλησε καθαρά 5,936 δισ. ευρώ, για τα οποία τα συνολικά κόστη  σε πληρωμές τόκων και έξοδα προμηθειών, διαμορφώνονται σε 1,428 δισ. ευρώ…  Τα κόστη αυτά που βαρύνουν τις δύο ομολογιακές εκδόσεις, είναι σχεδόν ισοδύναμα με τα προσδοκώμενα έσοδα του προϋπολογισμού του 2018, από τα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων και τους φόρους σε καταθέσεις και ομόλογα…

Τον περασμένο Νοέμβριο έλαβε χώρα και η ριζική αναδιάρθρωση των 20 ετήσιων «σειρών» λήξεως των ομολόγων που είχαν προκύψει από το μεγάλο «κούρεμα» του 2012. Στη διαδικασία της ανταλλαγής, μετείχαν ομόλογα ονομαστικής αξίας 25,5 δισ. ευρώ, τα οποία και διαμόρφωσαν τα πέντε νέα «καλάθια» με ισάριθμες λήξεις το 2023,το 2028,το 2033,το 2037 και το 2042. Μέχρι να «ωριμάσουν» διαδοχικά όλα αυτά τα ομόλογα, η Ελλάδα θα πληρώσει για τόκους περί τα 14 δισ. ευρώ… Σε ετήσια βάση και μόνο μέχρι το 2023, οι τόκοι αγγίζουν το 1 δισ.…

Είτε με «καθαρή» είτε με «νοθευμένη» έξοδο από τα μνημόνια, η χώρα μας θα παραμείνει δέσμια των δανείων, πασχίζοντας όμως να τα εξυπηρετήσει με ποθούμενους, καλύτερους όρους. Άλλωστε τα κρατικά χρέη σε όλες τις χώρες παγκόσμιου χάρτη δεν μηδενίζονται, παρά μόνο εξυπηρετούνται. Τουλάχιστον από εκείνες που δε λυγίζουν κάτω από το βάρος της χρεοκοπίας.