ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Αναλυτικότερα, έγραψε: «Αυτή η πόλη σε γεμίζει με αντιφατικές εικόνες. Επιμένει να σου δίνει μαγεία, όσο κι αν έχει εγκαταλειφθεί. Όπως γίνεται και στου Γκύζη. Άνθρωποι που γίνονται καθημερινά μάρτυρες τροχαίων ατυχημάτων, γιατί δεν έχουν διαβάσεις πεζών. Που ζουν σε μία περιοχή με σπασμένα πεζοδρόμια, χωρίς πράσινο και παιδικές χαρές που λειτουργούν μόνο στα χαρτιά, χωρίς φως και καθαριότητα. Με ολοσκότεινες και επικίνδυνες υπόγειες διαβάσεις. Στη συζήτηση μαζί τους, εισπράττω την δικαιολογημένη πικρία και αγανάκτηση, αλλά και τη θέληση να τα αλλάξουμε όλα. «Εδώ στολίζουμε μόνοι μας, δεν είμαστε σαν το Σύνταγμα» ακούστηκε στην κουβέντα. Έτσι είναι, η Αθήνα δεν είναι ενιαία, δεν προσφέρει τα ίδια δικαιώματα σε όλους. Χθες, παραμονή του Αγίου Σάββα, το παρεκκλήσι του νοσοκομείου γιόρτασε την ανθρώπινη δύναμη απέναντι στον πόνο. Ας φέρουμε τα κάτω-πάνω».