Η πιο πολυχρησιμοποιημένη λέξη στον κόσμο αποτελείται από μόλις δύο γράμματα και ακούγεται παντού παγκοσμίως. Γιατί λέμε «ΟΚ» και πώς διαδόθηκε ευρέως;
Για πρώτη φορά η έκφραση «ΟΚ» γνωστοποιήθηκε το 1838 σε ένα εργαστήρι συντομογραφίας στη Βοστώνη των ΗΠΑ, αλλά όχι στην ακριβή μορφή της.
Συγκεκριμένα η πρώτη μορφή της γνωστότερης ως σήμερα έκφρασης συμφωνίας ήταν το λιγότερο γνωστό «O.W.», oll wright!
Από τις μελέτες της Βοστώνης έγιναν γνωστές κι άλλες συντομογραφίες εκείνη την εποχή, όπως το Knuff Ced (K.C.) ή το Know Use (K.U.), όμως κανένα δεν είχε την επιτυχία του O.K. (Oll Korrect).
Το «all correct» ήταν σύνηθες στην αμερικανική γλώσσα, όπως φαίνεται και στο βίντεο, όμως ένα φύλλο της Washington Post το 1839, αρκούσε για να μετατοπιστεί από συντομότερο και ανορθόγραφο OK.
Το 1840 η συντομογραφία πήρε μάλιστα και πολιτικά χαρακτηριστικά.
Ο 8ος Πρόεδρος των ΗΠΑ Μάρτιν Βαν Μπούρεν, στην προσπάθεια του να εκλεγεί χρησιμοποίησε το μότο «Vote for OK».
Το ήδη διαδεδομένο OK μετονομάστηκε σε Old Kinderhook, τόπος καταγωγής του Βαν Μπούρεν, που τον έκανε να προτιμήσει αυτόν, παρά το ολλανδικό του όνομα για την επανεκλογή του.
Ο Βαν Μπούρεν μπορεί να ηττήθηκε, όμως το ΟΚ ήταν ο μεγάλος νικητής των εκλογών.
Οι αντίπαλοι του, χρησιμοποίησαν άλλα αρκτικόλεξα για το OK και κάπως έτσι μπήκε για τα καλά στην καθημερινότητα της αμερικανικής κουλτούρας.
Αυτό, όμως, που έκανε το ΟΚ να εκτιναχθεί ήταν η ανακάλυψη της τυπογραφίας το 1844.
Μόλις 5 χρόνια μετά την «ανακάλυψη» του, η τυπογραφία μπαίνει στη ζωή όλων και η θέση του «ο» και του «κ» είναι τόσο κοντινές, που κάνουν ακόμη πιο εύχρηστο το ΟΚ.
Στο παραπάνω βίντεο του Vox εμφανίζονται πολλές στιγμές από ταινίες, σειρές και προϊόντα, όπου έκανε την εμφάνιση του το ΟΚ, ενώ παράλληλα γίνεται γνωστή και η δύναμη που απέκτησε το γράμμα K στη Μεγάλη Βρετανία και τον υπόλοιπο κόσμο μετά την εδραίωση του γνωστού αρκτικόλεξου σε όλον τον πλανήτη.