Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν τον περίφημο κύβο του Ρούμπικ και έχουν έρθει σε επαφή με αυτόν. Ελάχιστοι ωστόσο από αυτούς έχουν καταφέρει να τον λύσουν. Ο «γρίφος» του κύβου του Ρούμπικ είναι πιο απαιτητικός απ’ ότι νομίζουμε.

Ο κύβος του Ρούμπικ είναι ένα από τα δυσκολότερα παζλ που έχουν δημιουργηθεί. Στην πραγματικότητα υπάρχουν δισεκατομμύρια συνδυασμοί για να φτάσει κανείς στην τελική επίλυση του γρίφου και να βάλει τις πλευρές στην σωστή τους θέση. Οι «ειδικοί» του κύβου λένε ότι με λίγες εβδομάδες εξάσκηση και με λίγο καλή μνήμη, οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να μάθουν τελικά να λύνουν εύκολα το γρίφο μέσα σε λίγα λεπτά. Υπάρχουν ωστόσο και εκείνοι που μπορούν να τον λύσουν ακόμη γρηγορότερα, σε χρόνους εντυπωσιακά μικρούς.

Οι άνθρωποι που το καταφέρνουν αυτό είναι γνωστοί ως «speed cubers», δηλαδή εκείνοι που λύνουν τον κύβο με ταχύτητα. Πρόκειται για ανθρώπους που μπορούν να φέρουν τις πλευρές του κύβου στις σωστές τους θέσεις σε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα. Μάλιστα, ο ελάχιστος χρόνος ρεκόρ που έχει καταγραφεί για την επίλυση του κύβου έγινε σε έναν διαγωνισμό, όπου ένας συμμετέχοντας κατόρθωσε το αδιανόητο: να λύσει τον κύβο του Ρούμπικ σε 3,47 δευτερόλεπτα.

Μετά από αυτό, πολλοί αναρωτήθηκαν αν είναι δυνατό ο κύβος να σχηματιστεί σε ακόμη λιγότερο χρόνο, καταλήγοντας στο εξής συμπέρασμα: είναι σχεδόν αδύνατο!

Για την ιστορία, αξίζει να αναφερθεί ότι ο κύβος του Ρούμπικ εφευρέθηκε από τον Ούγγρο αρχιτέκτονα Έρνο Ρούμπικ το 1974, ενώ αρχικά ξεκίνησε ως πείραμα. Ο δημιουργός ήθελε αρχικά να διαπιστώσει αν μπορούσε να δημιουργήσει έναν κύβο, αποτελούμενο από μικρότερους κύβους, που θα μπορούν να κινούνται ανεξάρτητα, χωρίς η κατασκευή να διαλυθεί. Μόνον αφού πια είχε δημιουργήσει τον κύβο, κατάλαβε ότι είχε φτιάξει ταυτόχρονα και ένα παζλ, το οποίο έμελλε στη συνέχεια να γίνει πολύ δημοφιλές.

Οι διαγωνισμοί για το ποιος μπορεί να λύσει γρηγορότερα τον κύβο ήρθαν πολύ σύντομα. Οι διαγωνισμοί έχουν αναχθεί σε ολόκληρη επιστήμη, αφού ειδικά προγράμματα υπολογίζουν το πως θα στηθεί ο κύβος, πριν τον πιάσουν στα χέρια τους οι διαγωνιζόμενοι, έτσι ώστε να είναι σίγουρο ότι θα είναι αρκετά δύσκολο. Οι υποψήφιοι έχουν 15 δευτερόλεπτα να κοιτάξουν τον κύβο και να σκεφτούν πώς θα τον επιλύσουν και στη συνέχεια αγωνίζονται για τον καλύτερο χρόνο.

Αν προσπαθήσει κανείς να επιλύσει τον κύβο του Ρούμπικ χωρίς να λάβει καμία βοήθεια και χωρίς να δει κάποιο σχετικό βίντεο, θα διαπιστώσει ότι είναι κάτι πολύ δύσκολο. Οι περισσότεροι άνθρωποι που καταφέρνουν να λύσουν τον κύβο στην πραγματικότητα έχουν αποστηθίσει μια μέθοδο επίλυσης και ακολουθούν συγκεκριμένα βήματα. Υπολογίζεται ότι, χρησιμοποιώντας μια τεχνική, ένας αρχάριος χρειάζεται περίπου 120 λεπτά για να «στήσει» σωστά τον κύβο (ήτοι 2 ώρες).  Αντίθετα, ένας ειδικός, που συγκρατεί στο μυαλό του χιλιάδες αλγορίθμους μπορεί να λύσει τον κύβο σε περίπου 50-60 λεπτά. Είναι προφανές ότι όσο λιγότερες κινήσεις χρειαστεί να κάνει κανείς, τόσο γρηγορότερα θα λύσει τον κύβο. Οι πιο εξειδικευμένοι στην επίλυση κάνουν περίπου 10 κινήσεις το δευτερόλεπτο. Όπως εξηγεί ένας ειδικός, οι κορυφαίοι στην επίλυση του κύβου μπορούν να κάνουν έως και 16 κινήσεις το δευτερόλεπτο, χρησιμοποιώντας σωστά τα δάχτυλά τους, με στόχο να επιταχύνουν τη διαδικασία επίλυσης.

Ένας μαθηματικός αναρωτήθηκε, κάποτε, ποιος είναι ο μέγιστος αριθμός κινήσεων που πιθανότατα θα χρειαζόταν να κάνει κάποιος, προκειμένου να λύσει τον κύβο του Ρούμπικ, ερώτημα που, όπως διαπιστώθηκε είχε μείνει αναπάντητο για περισσότερα από 30 χρόνια. Χρησιμοποιώντας ένα πλήθος από ηλεκτρονικούς υπολογιστές, με ενσωματωμένα ειδικά προγράμματα, η απάντηση στην οποία κατέληξαν είναι εντυπωσιακή και σίγουρα μακριά από το αναμενόμενο: ο μέγιστος αριθμός κινήσεων, που χρειάζεται κανείς για να λύσει τον κύβο του Ρούμπικ είναι 20! Οι ειδικοί κατέληξαν στο ότι, όσο περιπλεγμένος και να είναι ένας κύβος, ο άνθρωπος που προσπαθεί να τον λύσει δεν είναι ποτέ πιο μακριά από 20 κινήσεις για την σωστή τοποθέτησή του. Ο συνηθέστερος, μάλιστα αριθμός απαιτούμενων κινήσεων είναι ακόμη μικρότερος, φτάνοντας τις 18 κινήσεις.

Τοποθετώντας τον κύβο σε ένα ρομπότ, διαπιστώθηκε ότι μπορούσε να έρθει στη σωστή του θέση σε περίπου 25 δέκατα του δευτερολέπτου, επομένως σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο. Στην πορεία, έγινε προσπάθεια να διαπιστωθεί εάν ο ίδιος χρόνος είναι εφικτός από έναν άνθρωπο και η απάντηση ήταν αρνητική. Οι λόγοι είναι κυρίως δύο: ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν μπορεί να διαπιστώσει, μέσα σε αυτό το ελάχιστο χρονικό διάστημα, τους συνδυασμούς που πρέπει να κάνει για να λύσει τον κύβο. Δεύτερον, ακόμη και αν μπορούσε να αναγνωρίσει τις απαιτούμενες κινήσεις, ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε πρακτικά να τις πραγματοποιήσει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Παρ’ όλα αυτά, ο χρόνος ρεκόρ των 3,5 δευτερολέπτων είναι από μόνος του αδιαμφισβήτητα εντυπωσιακός και σίγουρα οι πιο προσηλωμένοι στον κύβο του Ρούμπικ δεν θα σταματήσουν την προσπάθεια να δημιουργήσουν ένα νέο ρεκόρ χρόνου.